«Եվրոպական ինտեգրացիա» ՀԿ նախագահ Կարեն Բեքարյանի գնահատմամբ, ՆԱՏՕ-ի գագաթաժողովն այս անգամ Հայաստանի համար առանձնացավ ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի մասնակցությամբ:
«Նովոստի» մամուլի ակումբում նա այսօր հիշեցրեց, որ նախորդ երկու գագաթաժողովներին Հայաստանի մասնակցությունը նախագահի մակարդակով չի եղել, որովհետեւ գագաթաժողովի եզրափակիչ նախորդ փաստաթղթերում կային ԼՂՀ տարածքային ամբողջականության հարցում բովանդակային եւ ձեւաչափի խախտում, ինչի հետ Հայաստանը համաձայն չէր:
ՆԱՏՕ-ի վերջին գագաթաժողովից դեռ փաստաթուղթ չի հրապարակվել, բայց պարոն Բեքարյանը մտավախություն ունի, որ բովանդակային առումով նոր փաստաթուղթն էլ նախորդներից չի տարբերվելու. «Առնվազն չեմ բացառում, որ դոգմատիկ հին կետերը նոր փաստաթղթում տեղ չգտնեն: Եթե փաստաթուղթը որոշակի փոփոխություններ կրի, ապա դա կլինի նախագահի մասնակցության արդյունք: Իսկ հին բովանդակությամբ փաստաթուղթը խրախուսելու է Ադրբեջանի ցինիկ պահվածքը»:
Թե ինչու Սերժ Սարգսյանը որոշեց այս անգամ մասնակցել գագաթաժողովին, պարոն Բեքարյանի կարծիքով՝ նախագահը ԼՂՀ հարցում հստակ դիրքորոշումը տեղ հասցնելու նպատակ ուներ. « Նախագահն իր ելույթում հստակ նշեց, որ հարեւան երկրում ունենք բռնապետ ղեկավար: Այլ բան է, որ սրա մասին խոսում են իրավապաշտպան կազմակերպությունները, այլ բան է, որ սրա մասին արտահայտվում է երկրի նախագահը»:
Կարդացեք նաև
Պարոն Բեքարյանը Ադրբեջանի «ցինիկ պահվածքի մեջ» ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահներից յուրաքանչյուրի պատասխանատվության բաժինն է տեսնում.« Ֆրանսիայի պատասխանատվության բաժինն այն է, որ աչք է փակում Ադրբեջանի բավական խնդրահարույց պահվածքի վրա, երկրի ներսում մարդու իրավունքների պաշտպանության խնդիրների վրա: Գլուխ շոյող այդ վերաբերմունքը Ադրբեջանին թույլ է տալիս մտածել, որ ամեն ինչ կարելի է, եւ մտածում է՝ այդ ամեն ինչ կարելին կարելի է տարածել նաեւ ԼՂՀ հիմնահարցի վրա: Եթե նայենք, ՆԱՏՕ-ի հռչակած արժեքներին, ապա այդ պարագայում Ադրբեջանի նախագահը նույնիսկ գագաթաժողովին պետք է չհրավիրվեր:
ԱՄՆ-ի դեպքում պատասխանատվության բաժինն ավելացավ Ջեյմս Ուորլիքի հայտարարությունից հետո, որը նույնպես Ադրբեջանին դիվիդենդներ քաղելու առիթ տվեց: Իսկ Ռուսաստանի պարագայում՝ Ադրբեջանին սպառազինելն էր, ու անկախ նրանից, թե ինչպես են սպառազինումը մեկնաբանում հենց Ռուսաստանում՝ բիզնես շահ թե, այլ բան, ակնհայտ է, որ Ադրբեջանն այդպես չի ընկալում»:
Արփինե ՍԻՄՈՆՅԱՆ
