Ինչքան կարճ կյանք ունի «հանուն ընդդեմի» վարքագիծը։ Այն, ինչ կառուցված է ինչ-որ բանի դեմ, խոչընդոտը հանելուց հետո թղթե տնակի պես փլվում է։ Միայն հանուն ինչ-որ բանի պայքարողների շնչառությունն է երկար, գործը՝ արժեքավոր եւ ստեղծածը՝ մնայուն։
Մի ողջ քաղաքական դաշտ, փաստորեն, տարիներ շարունակ կանգուն էր Տիգրան Սարգսյանի կառավարության դեմ տարվող պայքարի հաշվին։ Ընդդիմության հոծ շարքերը միասնական էին։ Ընդհանուր թշնամու դեմ ատելությունը, նրան ասպարեզից հեռացնելու կամքը ոչ միայն համախմբում էր նրանց, այլեւ գոյության նպատակ էր ուղենշում։
Բավական էր «թիրախը» վերանար, վերացավ եւ համախմբումը, եւ միասնական նպատակը, եւ ընդհանրապես՝ դաշտն ամբողջությամբ։ Ընդդիմության մարտիկներն այլեւս լռեցին՝ մեգ զրկելով նրանց բոցաշունչ ճառերը լսելու հաճույքից։ Նրանց սպասարկող լրատվամիջոցների աշխատանքը խամրեց ու կորցրեց նախկին հմայքը։
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
