«Չի կարելի ասել, որ հայկական զինուժը զինված է տեխնիկայի վերջին խոսքով և համապատասխան գիշերային տեսության տեսախցիկներով ու զենքերով: Բայց դա երկրի վիճակից է կախված: Իհարկե, եթե տեսախցիկների հետևում բավականին փորձառու օպերատորներ չնստեն, տեսախցիկները մեր սահմանին ոչինչ տալ չեն կարող: Այլ բան է, որ ազդանշանային ավելի արդիական համակարգերը կարող էին մեր շատ զինվորների կյանքեր փրկել»,-Aravot.am-ի հարցին, եթե մեր սահմանները համապատասխան զինտեխնիկայով հագեցած լինեին, հնարավոր կլիներ խուսափել դիվերսիոն նման լայնածավալ գործողություններից, այսպիսի կարծիք հայտնեց Ադրբեջանահայերի ասամբլեայի նախագահ, ադրբեջանագետ Գրիգորի Այվազյանը:
Այս առիթով նա ցավով հիշեց, որ սահմանապահները պատմում էին, թե ինչպես, երբ Ադրբեջանի կողմից լսել են ինչ-որ ձայներ, ամբողջությամբ դուրս են եկել բլինդաժից՝ նայելով՝ այնտեղ մարդ կա՞, թե՝ ոչ, հետո են իմացել, որ այն կողմից գալիս են:
Գրիգորի Այվազյանի կարծիքով, եթե երկրում հոգատարության մթնոլորտ չի տիրում, ապա վերջին տեխնիկան էլ փրկել չի կարող: Այնինչ հակառակ դեպքում, անգամ պարանի վրա կապված շշերով ազդանշաններ տալը կարող է արդյունավետ լինել:
Aravot.am-ի դիտարկմանը, թե քաղաքում լայն թափով տեսախցիկներ են տեղադրվում, արդյոք հնարավոր չէ՞ այդ նույն տեմպերով տեսախցիկներով զինել նաև սահմանը, Գրիգորի Այվազյանն արձագանքեց. «Ես չեմ ասում, թե միայն միջոցներ չկան: Եթե պատերազմը վերսկսվի, ապա այն մարդիկ, որոնք միլիոնների բիզնես ունեն, պիտի հասկանան, որ եթե մեր երկիրը տապալվի, ինքը ինչ բիզնես, ունեցվածք ունի Հայաստանում, դա էլ կկորցնի:
Կարդացեք նաև
Մենք բոլորս պետք է պայքարենք մեր երկրի գոյատևման համար: Փաստորեն այս հարցում մեր և օլիգարխների շահերը համընկնում են: Պատերազմ որ լինի, սովորական մարդիկ կյանք են կորցնելու, ունեցվածք չունեն կորցնելու: Իսկ մեծահարուստները շատ բան ունեն կորցնելու, նրանք առաջին հերթին կկորցնեն իրենց ունեցվածքն ու կսնանկանան»:
Մեր դիտարկմանը, թե այդ տրամաբանությամբ՝ պատերազմ վերսկսելու դեպքում առաջինը սահման պետք է մեկնեն օլիգարխները, նրանց զավակները, Գրիգորի Այվազյանն այսպես արձագանքեց. «Երբ պատերազմը սկսի, առաջին հերթին ես՝ որպես կամավոր, պետք է գնամ զինվորագրվեմ բանակում, պետական համալսարանի ռեկտոր Արամ Սիմոնյանը, պատմության ինստիտուտի տնօրեն Աշոտ Մելքոնյանը, բոլոր պաշտոնատար անձանց հարազատներն ու բարեկամները»:
Մեր հարցին՝ այդ դեպքում ինչու՞ որևէ օլիգարխի անուն չտվեց, Գրիգորի Այվազյանը պատասխանեց. «Ում Դուք Հայաստանում օլիգարխ եք համարում, բոլոր նրանց ներկայացուցիչները, հարազատները, բարեկամները առաջինը նրանք օրինակ պիտի ցույց տան ու գնան սահման, քանի որ այս երկիրն ամենաշատ բանը նրանց է տվել: Ինչպե՞ս կարելի է հույս դնել կիսամերկ, անգրագետ ռամիկի վրա, որ գնա ինչ -որ մեկի դղյակները պաշտպանի: Որ Ադրբեջանի զորքը զորահանդես անցկացնի Հանրապետության հրապարակում, դա նրանց էլ ձեռնտու չէ: Եթե Դուք չպաշտպանեք ձեր ունեցվածքը, մի ակնկալեք, որ ուրիշը դա կանի»:
Ինչպես հայտնի է, արդեն կամավորներ են մեկնել սահման: Հետաքրքրվեցինք՝ այս պահին դա անհրաժե՞շտ էր, պարոն Այվազյանը պատասխանեց. «Կարծում եմ, որ մեր բանակն այն վիճակում է, որ կամավորների կարիք չունի, բայց եթե վերսկսվի պատերազմ, կարծում եմ, որ երկրում անհրաժեշտ է մտցնել ռազմական դրություն և համընդհանուր զորակոչ անցկացնել: Կոչ եմ անում բոլոր կամավորներին, երբ հաղթանակած վերադառնան պատերազմից, մինչև այս երկրում չլինի կարգուկանոն և արդարություն չհաստատվի, զենքը վայր չդնեն, որ հաղթանակ տանեն և երկրից դուրս և ներս գտնվող թշնամու դեմ՝ հինգերորդ շարասյան վրա»:
Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
“եթե տեսախցիկների հետևում բավականին փորձառու օպերատորներ չնստեն, տեսախցիկները մեր սահմանին ոչինչ տալ չեն կարող:” դու տեսախցիկ տեսել ես? պատկերացրու, որ մի աչք ել ուենանս հերիք է, որ օգուտ տա:
“Ինչպե՞ս կարելի է հույս դնել կիսամերկ, անգրագետ ռամիկի վրա, որ գնա ինչ -որ մեկի դղյակները պաշտպանի:” սրա ճիշտ պատասխանը հայհոյանքն է, բայց փորձեմ ուրիշ ձև բացատրեմ: եդ քո ասած ռամիկն ես երկրի ժողովուրդն ա, ու ես քանի օրն իրա կյանքը չխնայեց իրա հայրենիքի համար: մի հատ եդ բարձր ձիուցդ իջի, տես արժանապատվությունն ու հայրենասիրությունը ոչ փողի հետ կապ ունի, ոչ դիպլոմի: