Ոչ թախտի տակից ոմանց հոխորտալն է մի բան, ոչ ռազմի դաշտ գնալու մյուսների խանդավառությունը, ոչ էլ երրորդների անհասկանալի խուճապը: Հայրենասիրական կոչերի, սրտաճմլիկ ելույթների ու ֆիդայական հայրենասիրության ժամանակները վաղուց են անցել: Մենք ոչ 19-րդ դարում ենք ապրում, ոչ էլ կարաբիներների ժամանակներում, որ աշխարհազորային գումարտակներ կազմենք ու աղջիկ-տղա մեկնենք ռազմաճակատ՝ հող հայրենին պաշտպանելու: 2014 թվականին պայքարը ժամանակակից զենքի ու զինատեսակների, մտքի ու ռազմական հմտության, դիվանագիտության եւ պետական կուռ կառույցների միջեւ է ընթանում: Ով կունենա առաջադեմ զենք ու զորք, ում մարտավարությունն ավելի խելամիտ կլինի, ում դիվանագիտական միտքն ավելի դիպուկ ու ճկուն, ով կկարողանա համաշխարհային հանրությանը համոզել իր ճշմարտացիության մեջ, նա էլ կհաղթի:
Հայրենասիրությունը ֆեյսբուքյան տարածքում հերոսությունը չէ, ոչ էլ «թուրքի մաման լացացնելու» երդումները, այլ անմեղ պատանիների կյանքը խնայելու, նրանց թնդանոթի միս չդարձնելու ունակությունը:
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
