«Հասարակությունը կարծում է, որ ՀՀ դատարանները թաթախված են կոռուպցիայի մեջ: Քաղաքացիների համար դատարանները փակ են, չկա թափանցիկություն, դրանք մեկուսացված միջավայր են, որտեղ ամեն ինչ արվում է ստվերային պայմանավորվածությունների շրջանակներում» ,- ասում է «Իրավունքների պաշտպանություն առանց սահմանների» հասարակական կազմակերպության դիտորդ-հետազոտող Հայկ Թադևոսյանը:
Սույն կազմակերպությունը հայալեզու 26 էլեկտրոնային լրատվամիջոցների շրջանում անցկացրել է հետազոտություն՝ պարզելու ՀՀ դատաիրավական համակարգի գործունեության վերաբերյալ հրապարակումներում արծարծվող հիմնախնդիրներն ու դրանց մեկնաբանության առանձնահատկությունները: Ուսումնասիրության համար ընտրվել են 2009 թ. հունվարի մեկից մինչև 2013 թվականի մայիսի 31-ն ընկած ժամանակահատվածում հրապարակված նյութերը:
«Իրավունքների պաշտպանություն առանց սահմանների» հասարակական կազմակերպության նախագահ Հայկուհի Հարությունյանը տեղեկացնում է. «Լրատվամիջոցներն այդ ընթացքում ակտիվ և նախաձեռնող են եղել ավելի շատ դատաիրավական ոլորտի, քան դատախազական համակարգի խնդիրների վերհանման գործում» :
«Շատ կարևոր են նաև Եվրոպական դատարանների որոշումներն ու դրանց հետևանքները: Լրատվամիջոցներից մեկում իրավապաշտպանը նշել էր, որ ՀՀ դեմ 40 բողոքներից 38-ում առկա է մարդու իրավունքների խախտում, դա նշանակում է, որ դատական համակարգում մի բան այն չէ»,-հավելում է Հայկ Թադևոսյանը:
Կարդացեք նաև
Սրա վերաբերյալ հանդիպմանը ներկա ՀՀ դատական դեպարտամենտի միջազգային համագործակցության և հասարակայնության հետ կապերի ծառայության պետ Արսեն Բաբայանը զարմանք հայտնեց. «Ամեն տարի ՀՀ-ում շուրջ 100 000 դատական ակտ է լինում: Եթե միջինացնենք 50 000-ով և բազմապատկենք տարիներով, ապա մինչ այս ՀՀ-ի դեմ շուրջ կես միլիոն գործից ներկայացվել է մոտ 2000 գանգատ, որից շուրջ 800-ը եղել են Ադրբեջանի քաղաքացիների գանգատները, իսկ կայացվել է 50 դատական ակտ»:
Հայկուհի Հարությունյանն էլ հակառակվեց` եթե ժամանակին տեղյակ են եղել, որ տվյալ լրատվամիջոցը ապատեղեկատվություն է տարածել, ապա հերքում պահանջեին:
Իսկ Արսեն Բաբայանը շարունակեց, թե Հ. Հարությունյանի ղեկավարած կազմակերպությունը միակողմանի է ներկայացրել լրատվամիջոցների հրապարակումների պատկերը` վեր հանելով միայն բացասականը. «Ձեր աշխատանքը համարում եմ անշնորհակալ և ուշացած: Դուք 2014 թվականին ներկայացնում եք անցյալ տարվա ավարտած ուսումնասիրությունը, որը մամուլի տեսությունից չի տարբերվում: Այստեղ չկա մասնագիտական վերլուծություն, իմաստ չկար վերահրապարակելու մամուլի նյութերը: Իմ ղեկավարած ծառայության աշխատակիցներն ամեն օր ուսումնասիրում են մամուլում հրապարակումները,: Ընդ որում, դրանք համեմատում են այլ բազմազան նյութերի հետ: Այլ հարց է, երբ դուք բացասականի կողքին դնեիք նաև դրականը»:
Հայկուհի Հարությունյանն էլ հակառակվեց. «Երբ մարդ գնում է բժշկի մոտ, նախ ախտորոշում են իրականացնում և ապա բուժում: Իսկ մենք չենք ստանձնել բուժող բժշկի դերը: Սակայն մենք չենք ունեցել բացասական տրամադրություն ստեղծելու դիտավորություն»:
Հարցին, արդյոք ուսումնասիրե՞լ են նաև լրատվամիջոցների ունեցած ազդեցությունը հասարակության կարծիքի վրա, պատասխանեց. «Ոչ, սա առաջին քայլն է, սակայն նպատակ ունենք բարելավել մեթոդաբանությունը` ընդգրկելով նաև ԶԼՄ-ների լուսաբանումների ազդեցության գնահատումը»,-եզրափակեց նա:
Հանդիպման վերջում բանավեճը խաղաղվեց, բանախոսներն էլ ցանկություն հայտնեցին համագործակցել միմյանց հետ `ավելի արդյունավետ ուսումնասիրություն անցկացնելու նպատակով:
Նազենի ԲԱՂԴԱՍԱՐՅԱՆ
Տեսանյութը՝ «Մեդիա կենտրոնի»
