Ի՞նչ է նշանակում փորձը: Այն, ինչ ես հիմա զգում եմ եւ գրում եմ, կարող է 5, 10 տարի հետո խակ եւ միամիտ թվալ: Ամեն տարի, ամեն ամիս, ամեն օր բացահայտվում է նոր բան թե՛ մասնագիտական, թե՛ ոչ մասնագիտական ոլորտներում: Իմ նոր բացահայտումներից մեկի մասին ուզում եմ պատմել: Ռուսաստանյան inosmi.ru կայքում (ի դեպ, շատ օգտակար, որովհետեւ այնտեղ հնարավորություն կա կարդալու աշխարհի տարբեր ծայրերում հրապարակված հոդվածների ռուսերեն թարգմանությունները) երբեմն դրվում են նաեւ իմ հոդվածները: Նայելով տակի մեկնաբանությունները՝ ես սկզբում, անփորձ լինելով, զարմանում էի, թե ինչու է հեռավոր Հայաստանում ապրող հեղինակը այդքան բուռն բացասական հակազդեցություն առաջացնում ռուսաստանցի օգտատերերի մոտ:
Բայց հետո ես հասկացա, որ իմ այդ հարցը միամիտ է: Իմ մի քանի հոդվածների մեկնաբանությունները համեմատելով՝ կարելի է հեշտությամբ, առանց մասնագետ տեքստաբան լինելու համոզվել, որ այդ մեկնաբանությունները գրում են նույն մարդիկ, օգտագործում են նույն դարձվածքները, եւ տալիս են, ըստ էության, նույն գնահատականները: Ասացեք խնդրեմ՝ Ռուսաստանում ո՞ր մի սովորական ընթերցողը, օգտատերը ժամանակ կծախսի հայաստանցի լրագրողի հոդվածները նույն բառերով մեկնաբանելու վրա:
Ավելի տրամաբանական է ենթադրել, որ կան հաստիքային քարոզիչների բրիգադներ, որոնք մասնագիտանում են այս կամ այն թեմայի վրա եւ պարտավորված են արձագանքել համապատասխան հրապարակումներին: Թե ո՞րն է դրա նպատակը՝ դժվարանում եմ ասել: «Բարոյապես ջախջախել» հեղինակներին, որպեսզի նրանք այլեւս չգրեն կամ գրեն այնպես, ինչպես իրե՞նք են ուզում: Դժվար թե: Երեւի, այնուամենայնիվ, նպատակը ինչ-որ հասարակական տրամադրություն ստեղծելն է:
Պարզ է, որ նման հաստիքային քարոզիչներ կան ոչ միայն Ռուսաստանում, այլեւ բազմաթիվ այլ երկրներում, նաեւ՝ Հայաստանում: «Ֆեյսբուքը», կայքերը եւ համացանցն ընդհանրապես միայն առաջին հայացքից են թվում քաոտիկ գրառումների հավաքածու, ինչպես որ ես էի կարծում՝ մինչեւ որ բավականաչափ փորձ ձեռք բերեցի: Այստեղ նույնպես կան որոշակի ուղղորդումներ, որոնք իրականացվում են պրոֆեսիոնալների կողմից: Հասկանալ, թե ով ինչ է ուղղորդում՝ իհարկե, դժվար է: Միակ խորհուրդը, որը կարելի է տալ՝ ոչ մի բան հալած յուղի տեղ չդնելն է:
Կարդացեք նաև
«Առավոտի» կայքում էլ կան այդպիսի «հաստիքային» մեկնաբանողներ: Դատելով որոշակի թեմաների նկատմամբ ուշադրությունից՝ նրանք ներկայացնում են Գյումրիի նախկին քաղաքապետի եւ Տավուշի նախկին մարզպետի «գրասենյակները»: Կան նաեւ Մաքսային (Եվրասիական) միության «աշխատակիցներ», որոնք պարտավոր են «արժանի հակահարված տալ» հիշյալ միությունների կամ Ռուսաստանի հասցեին ցանկացած քննադատական բառին: Նորմալ է, պետք է իմանալ նաեւ այդ «գրասենյակների» տեսակետը:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Իսկ թերթերը պատվեր չեն կատարում? որոշակի տրամադրություն հասարակության մեջ չեն փորձում ստեղծել ուղղորդված հոդվածներով? Շատ հոդվածներ էմոցիոնալ թեմաներ շահարկելով փորձում են մարդկանց մոտ կոնկրետ ռեակցիա/հակառեակցիա առաջացնել, պրովոկացիոն մտքեր արտահայտել մարդկանց տրամադրություն ստուգելու համար: հենց դեմոկրատիայի իմաստն էլ այն է, որ մարդկանց հնարավորություն տան արտահայտվել, և կոմենտների բաժնում ընթերցողին արտահայտվելու հնարավորություն տալու հենց ամբողջ իմաստն էլ դա է, որ թերթում գրվածը հալած յուղի տեղ մարդիկ չընդունեն: Բայց որոշ դեպքերում (ըհմ – ըհմ) մարդկանց կոմենտներն ուղղակի չեն տեղադրվում, չնայած բավարարում են հենց լրատվամիջոցի նշված բոլոր պահանջներին, քանի որ ակնհայտ են դարձնում հոդվածի բուն պրովոկացիոն կամ ակնհայտ պրոպոգանդիստական իմաստը: Բյաց դրա համար էլ ասում են, որ դեմոկրատիան պետք է զարգացնել: Ոչինչ կսովորեք:
Այո, անկախ նրանից՝ մեկնաբնությունը ինքնաբուխ է, թե «կազմակերպված», այն պիտի տեղ գտնի կայքում: Կարծում եմ, «Առավոտն» առաջնորդվում է հենց այդ սկզբունքով: Կարդացեք թեկուզ իմ խմբագրականների մեկնաբանությունները, որոնց հեղինակները կաշկանդված չեն նույնիսկ անձամբ իմ հասցեին ոչ պատշաճ արտահայտություններ թույլ տալու հարցում:
Բան չի փոխում։
Вы правы, госп. Абраамян. Но все намного сложнее. Несомненно среди Ваших читателей есть сторонники ТС, которые создают впечатление всеобщей эйфории, по поводу будущего Армении в ТС. Но, увы. Армяне кажутся очень не читающим народом. Самые “верные” Ваши читатели это сотрудники азербайджанских спец служб( и не только азербайджанских), которые с территории России пишут комментарии на Ваши статьи. Кстати, не только на Ваши статьи. Они атакуют ВСЕ армянские сайты. ЭТО НАЗЫВАЕТСЯ ИНФОРМАЦИОННАЯ ВОЙНА. Они эту войну ведут не плохо. Не очень профессионально, но терпимо. Однако результаты не просто “не плохие” получаются. Получаются БЛЕСТЯЩИЕ результаты. По простой причине. Идет игра в одни ворота. Азербайджанская разведка, власти Азербайджана работают в это направление. Целенаправленно. С общей стратегией. Власти Армении, армянская разведка-нет. Или ленятся, или не профессиональны, или отсталые и не понимают значение информационных войн, или из Москвы “добро” не получают. Помню, какие “баталии” развернулись вокруг “Армения тудей”. Разведывательная ячейка базированная в Москве, день и ночь громил “Армения тудей”. Темы были следующие. От имени азербайджанцев “устыдить” армян, морально унижая и уничтожая нас. От имени армян сеять междоусобицу и нестабильность, спровоцировать столкновение с представителями власти и “неосторожными” мыслями “рассорить” армян, и с Россией, и с Западом. То есть, изолировать Армению. Двое из трех(судя по стилю) сотрудников этой разведывательной группы, были умственно отсталыми. Но третий был образован и изощрен. Писали под десятками именами. С “Аравотом” тоже работают выпускники азербайджанского факультета АрмПед института им. Х. Абовяна. Есть один, который пишет в едином стиле под именами Акоп, Грант Папикян, Завен. Забавный парень. Он использует Ваши статьи, чтобы пропагандировать русофильство и верность к идеи ТС. “Старается изолировать нас от Запада. Правда не может сдерживать эмоции и не стараться при этом унизить армян, “опуская” их ниже плинтуса. Правда, это и нам дает возможность притворяясь простаками, разоблачать провокационность этих позиции, тем более что есть причина. Власти Армении, президент Армении, верные слуги навязанными нашими врагами нам идей. Грустно, но наш президент, правящая партия, Россия(наш союзник) и Азербайджан, играют против Армении в единой команде. Более того. Следя за стратегической линией провокаторов становится очевидно, что Азербайджан старается нас отделить не от России, а от Запада. При этом проявляя завидную изворотливость. Стратегию изменили. Наш “союз” с Россией им уже не мешает. Наоборот, помогает. Азербайджанцам оказалось не по плечу договорится с Западом, против нас. С Россией, проще простого.
Հարգելի Նորայր, չվիճարկելով Ձեզ դատողությունները, թույլ տվեք տեղեկացնել, որ անձերի հարցում Դուք սխալվում եք: Հրանտ Պապիկյանին ճանաչում եմ անձամբ, Զավենին անձամբ չեմ ճանաչում, բայց ճանաչում եմ նրա հորը, որի նկատմամբ շատ մեծ հարգանք ու համակրանք ունեմ: Այ, «Հակոբի» մասին բան չեմ կարող ասել:Ի դեպ, Ձեր մասին՝ նույնպես:
Շատ նմանա այս տարբերակին. Кто кричит “держи вора! ” громче всех? Сам вор. А если вместо вора поставить “иностранный агент”,то…?
Ты, салага, Мы никогда не меняем своих убеждений. Мы меняем только заблуждения.
Պ-ն Ա.Աբրահամյան. մեզ հակառակների վրդոհմունքը,ես արդեն մի քանի ամիս զգում էմ,նույնիսկ ինձ վրա, ինչ մնաց Ձեր նկատմամբ՝առավել եւս։ Այդ «ընդիմախոսները»,իմ կարծիքով,
ներկայացնում էն համապատասխան երկրների (ավելի հստակ՝ռուսական եւ ազերական) հատուկ ծառայությունները։Իհարկե,նրանց «արգումենտներին» ես չեմ արձագանքում,օրինակ՝ինչ՞ արձագանքեմ ազերիներից մեկի՝իմ Ֆ. էջին ուղարկած մի հարյուր էջանոց գրքին,որտեղ բերվում էր մի քանի հազար՝հայկական գյուղերի եւ քաղաքների անվանումներ,որոնք ունեցել էն ադրբեջանական անվանումներ.-իմ այն փաստարկին,որ նրանց պատմությունը՝ընդամենը 100 տարվա է եւ ,որ հայաստանի հյուսիսային սահմանը անցնում է Քուռ գետով,իհարկե նշելով ,անտիկ,ոչ հայ պատմաբանների վկայությունները։Իսկ ռուսական կողմից՝հենց Ձեր թերթի էջերում,այնպես որ՝նրահք քնած չեն եւ չպետքե հանկարծակի գանք։
Значит я ошибаюсь. Но ООООчень напоминают!
Норайр,я имею право критиковать армян и президента Армении;а ты нет.
Потому что когда я критикую армян,я критикую себя.А когда критикую президента,то лишь потому,что он не так хорошо старается,чтоб восточному соседу было плохо.
Не льсти себе.Качество твоей работы нельзя назвать терпимым.Я понимаю,что у Гейдара много денег,но тебе он в пустую платит. Մի քիչ պատմիր քո մասին,որ քաղաքում ես ծնվել ու ապրում,քանի տարեկան ես,ձեր բակի նպարավաճառի անունն ինչ ա,որտեղ ես աշխատում?կամ լավ եթե այդ ամենը չես ուզում պատմել,ընդամենը մեկ հարցի պատասխանի,- քանի թումանյան կա քո աշխատավարձում:???
Նորայր,մեկնաբանությունդ հետաքրքրությամբ կարդացի մինչ այն տեղը,որտեղ մեր նախագահին ազերիների հետ թշնամիների շարքում էիր ներկայացնում:Այդտեղից հասկացա որ դու հենց քո նշած ազերի հետախուզական ծառայության գործակալներից ես՝սահուն միտքդ բերիր նախագահին պախարակելուն,մեր բնակչության մեջ պառակտում մտցնելու նպատակով:
Պարոն Աբրահամյան հաճախ Առավոտի կայքում թեկուզ կենց այսօր հակառուսական,ավելի շուտ Ռուսաստանի հետ կոնֆրոնտացիայի դրդողցկոչ-հոդվածների եմ հանդիպում,ինձ ուղղակի Ձեր կարծիքն է հետաքրքիր,որպես մտավորականի և խմբագրի,Դուք իրո՞ք գոնե մեկ վայրկյաբ պատկերացնում եք,որ Հայաստանի նախագահը կարող է իրեն թույլ տալ ուլտիմատումատումներով կամ մեղադրողան տոնով խոսել աշխարհի թիվ մեկ քաղաքական գործչի հետ և ինչ կլինի դրանից հետո ըստ Ձեզ։Այսինք այստեղ որն է նպատակըմընթերցողին ցույց տալ մեր նախագահի թուլությունը կամ սխալ մոտեցումը։Այսինքն ինչ կարող է Հայաստանի նախագահը ասել Մեծն Պուտինի և առհասակ թեկուզ Ելցինը լիներ,ի՞նչ հարց կա այստեղ,եթե չեմ սխալվում են խելացին էր Վրաստանից փորձում բաներ ասել երկրի կեսը կորցրեց,հիմա ուկրներն էին փորձում ասել նորից համ կորցրին,համ շարունակում են կորցնել,համ էլ շուտով սովից կկոտորվեն,չեմ հասկանում միթե դա վատ է,որ Հայաստանի նման մեղմ ասած ոչ հզոր երկիրը տարածքային նվաճում ունի ու Ռուսաստանի շնորհիվ չի ենթարկվում բազմակողմանի հարձակման,միթե այդ էլեմենտար երևույթները Դուք կամ Ձեր գործընկերները այլ կերպ եք տեսնում։
Մեկ տարվա վաղեմության մի դեպք հիշեցի։ Ընկերս, Սեվանա լճից 2 կմ հեռու եւ 100 մ էլ բարձր, տարածք էր ձեռք բերել ու ինձ հրավիրեց մի քանի օրով գնալ հանգստի։ Առաջինը,որ ինձ հետաքրքրեց՝դա գյուղի անունն էր,առաջ երբեք չեի լսել,կոչվում էր Դրախտիկ եւ իմ հարցին՝միշտ է այդպես կոչվել՝ տեղացիները պատասխանեցին ոչ,՝սա նախկին Թոխլուջանն է,որը բնակեցված է եղել՝ բացառապես թուրք-ազերիներով։Իմ հանգիստը սկսեցի գյուղում շրջագայելով եւ ինչ՞ պարզեցի ինձ համար։Գյուղացիները պեղել էին հնագույն մի քանի խաչքարեր,ասեմ,որ դրանք առանձնապես չեին փայլում իրեց ճոխությամբ,բայց դրանով հանդերձ,վկայում էին դրանց շատ հին լինելը,քարի բնական մաշվածությունը,խաչի քանդակման ոչ բարձր տեխնիկան,ընդ որում՝բոլորն էլ վնասված էին,խաչքարը ամբողջանում էր բեկորները հավաքելով եւ իրենց տեղերը դնելով։ Ազերիները 88-89 թթ հեռացել էին շատ հանգիստ ձեւով,տները կամ վաճառել էին,կամ փոխանակել ու այսքանից հետո էլ դեռ հոխորտում էն…..ես ձեր….
Ի դեպ այդ գրոսենյակները մարդկանց սրտերում են,ովքեր Ռուսաստանից անջատվելուց հետո միայն աչտագաղթող մարդկանց և կաշառակեր չինովնիկներ են տեսնում,ամեն ինչ չէ որ վաճառվում է համենայն դեպս արևմուտքին այդպես էլ չհաջողվեց գնել մեր հոգիները,իսկ հիմա արդեն բոլորս հանգիստ ենք,քանզի հիմա տեխնիկապես էլ դա անհնար է Իմպերիան գրեթե վերականգված է,Իմպերիայի հիմքը ՌՖ-ը շատ ուժեղ է,ղեկավարի մասին առհասարակ խոսելն անգամ ավելորդ է և գումարած այդ ամենին Պուտինին հաջողվեց այս կարճ ժամանակահատվածում նորից այդ պատրիոտներին բարձրացնել և դա արդեն վերջնական է Ստրելկովին տեսնողը որց կանհանգստանա Ռուսաստանի,կամ նրա ինտերեսների համար ամեն ինչ կարոգին է հաղթողները արդեն ավղուղ հաղթել են պորոն Աբրահամյան և ներեցեք,սակայն դա Դուք և բարիկադի Ձեր կողմը չէ,այլ տաղանդավոր Կիսիլյովը,հանճարեղ Կուրգինյանը,հայրենասեր Պրոխանովը և ինչպես արդեն ասցի քաջ Ստրելկովը։
«Հաստիքային» մեկնաբանողները պարտադրում են «իրենց» տեսակետները հասարակությանը (հասարակական կարծիքին), տարածում են կեղծ կամ ուղղորդված տեղեկատվություն եւ վերածվում Ռոբինզոնների («Robinson»-նների):
Թող խորհեն թե ինչպիսի «ակտիվ միջոցառումներով» փոխարկեն ААЦ-ն ԱԱԾ-ի պարոնայք դիլե-դիլետանտները: Հա:
Պահոոոոո….. Մեծն Պուտին???????
Այ Ձեր ցավը տանեմ էդ«խեղճ ու կրակ,արհեստավարժ» մեկնաբանները ինչ մեղավոր են(ինչքան կարում են,էդքան էլ յոլլա են տանում)։Ախր էդ դիլետանտներին գործի տեղավորողներն են ամենամեղավորը։ՈՒ առավելևս,ո՞վ չի տեսնում,որ մեր հեռուստաեթերներում,ոչ սցենարիստների գրածն ա «բանի» նման,ոչ դեռասանների խաղն ա խաղի նման,ոչ ռեժիսորի նկարածն ա ––– ի պետք։Ւսկ եթե Նեմեցի փոխարեն,մի շարքաին քաղաքացի իրեն թույլ տար նմանատիպ քննադատություն,հմի արդեն նախարարի մակարդակով «տռաս էին հանե» էդ քննադատողին։Ոչի՛՛նչ переживём,Սողոմոնը կասեր. Էս էլ կանցնի։
Ձեր քննարկած երևույթը հայտնի է նախամարդու ժամանակներից, երբ չեզոքի անվան տակ միջամտում են կողքից և “աննկատ” հաղթանակ ապահովում վեճի մասնակցին:
Ներկա աշխարհում դա շահային խմբերի միջամտության հիմնական միջոցն է: Օրինակ Վոլֆ Բլիցերը գնացել է Իսրայել և որպես տեղում գտնվող ականատես ամերիկյան ու աշխարհի դիտորդին է ներկայացնում իբր չեզոք, օբյեկտիվ ինֆորմացիա: Իրականում հա հանդես է գալիս որպես հրեական լոբբիի ու վարչակարգի պաշտպանը և իր դիտորդին մոլորեցնում է՝միակողմանի ինֆորմացիա մատուցելու շնորհիվ:
ԱՄՆ-ում, միայն Վաշինգտոնում կան 34000 լոբբիստներ, ամեն կոնգրեսականի հաշվով մոտ 70 հոգի: Ըստ որում մեկ լոբբիստը միաժամանակ աշխատում է բազմաթիվ կոնգրեսականների վրա:
Միայն պատկերացնել է պետք , թե այդ պայմաններում հարցերն ինչ շահային ավաղավումների են ենթարկվում:
Մի պարզ օրինակ – ֆլորիդան 42տոկոսը դեմոկրատ է, 37 տոկոսը հանրապետական: Բայց կոնգրեսում այդ նահանգից կան 17 հանրապետականներ և 10 դեմոկրատներ: Ընտրական տարածքներն այնպես են ձևվված, որ դեմոկրատների հիմնական մասը միավորված են նույն ընտրական օկրուգներում, իսկ հանրապետականների համար ապահովվել է ամեն տեղ կայուն առավելություն: Նույնը տեքսաասում, նույնը կա նաև յալ նահանգներում,:
Ամեն ինչ շատ պարզ է ամբողջ աշխարհին: Մի քիչ զարմանալի էր, որ դա որպես նորություն եք քննարկել:
Господин Абрамян, знаете, почему ваши статьи переводят на ИноСМИ и их там комментируют пользователи? Потому что на ИноСМИ 95% переводимого – это отборная русофобская дрянь и пасквили в адрес России. Там комментируют обычные люди (есть среди них и обычные тролли, конечно), которых подобная, с позволения сказать, журналистика задевает. Не у всех есть возможность ответить автору оригинала на его же языке. Так что упомянутый ресурс и комментарии на нем – вовсе не “штатные комментаторы или политические агитаторы Кремля”, как вы изволили выразиться.
Я – обычный инженер из Санкт-Петербурга, не националист, не славянист, не коммунист, не путинист-нашист и, при этом, даже не либераст (вроде бы вы как-то уже писали про последних, если я не ошибаюсь). Я со скепсимом и сарказмом отношусь к каждому из указанных слоев населения и их взглядам. Ваши статьи в переводе ИноСМИ я читал (армянским, к моему стыду, не владею нисколько), и я нахожу оскорбительным многое, что вы высказываете в адрес моей Отчизны. Не знаю, может, это переводчики ресурса ошибаются или намерено искажают ваши слова? Впрочем, я периодически перечитываю оригиналы статей из США и Великобритании – и пока что намеренной фальсификации мне не встречалось. Но вот что я хочу сказать: высшая добродетель журналистики – непредвзятость. Вам (как и многим другим) она даже не снится. По крайней мере, когда вы пытаетесь писать про Россию. Так, может, и не стоит бередить наши чувства, чтобы потом не писать про собственные удивления?
К армянам в России отношение, в целом, гораздо более теплое, чем к другим народам Кавказа. В них мы привыкли видеть союзников и людей, близких к нашему человеку душевно. Немало армян проживает в России и сейчас, и среди них – множество достойных россиян, которыми можно гордиться. Поэтому, знаете ли, в “создании общественных настроений” никаким агитаторам или полит-троллям, мнимым или реальным, не угнаться за журналистикой, творимой вами.
Браво, разоблачили в моем лице происки врагов России.
Да нет, Арам. В отличии от вас (Вероятно? Но именно на это вы намекаете в своей статье), я не ищу за каждым утверждением руку потенциального заказчика “банкета”, а самого автора не записываю во враги. Истинное положение вещей проще – люди субъективны, они имеют свое мнение, а журналисты (увы) тем более. Хотя и не должны высказывать его, преподнося информацию в однобоком, одномерном видении собственных предубеждений или подозрений. К по-настоящему объективному журналисту или блогеру, пусть даже он будет говорить нелестные о моей Отчизне слова, у меня не будет никаких претензий, и я буду лицемером прежде всего для самого себя, если обвиню его в чем-то подобном.