Շատերն, ահա, դժվարությամբ կհիշեն, որ ՀՅԴ-ն միայնակ փորձ էր արել շրջանառության մեջ դնել արտագաղթը կասեցնող ծրագիր։ Այսպես, դեռևս սեպտեմբերի 18-ին Հայ Յեղափոխական Դաշնակցությունը, հանրությանը ներկայացրեց արտագաղթի դեմ պայքարի իր նոր ծրագիրը, որը կոչվում էր «Մենք ապրելու ենք մեր երկրում»։ Դաշնակցականները նախ խոստացան հանրային քննարկումների միջոցով հղկել ծրագիրը, ապա իշխանություններին պարտադրել իրականացնել այն։
11 հիմնադրույթների վրա հիմնված եւ շուրջ 100 քայլից բաղկացած այս ծրագիրն ընդգրկում էր Հայաստանի կյանքի բոլոր ոլորտները։ Ծրագրի մեջ ներառված էին դրույթներ, որոնք ենթադրում էին բիզնեսի ու քաղաքականության տարանջատում, նոր աշխատատեղերի ստեղծում՝ հիմնված արդար ու արժանապատիվ վարձատրության սկզբունքի վրա, հարկային ու մաքսային քաղաքականությունը կանխատեսելի դարձնելը, սոցիալականից անցում դեպի արդյունաբերական գյուղատնտեսությանը եւ այլն։ Ի տարբերություն 12 կետերի, ՀՅԴ-ի 11 դրույթները չէին ներառում հստակ ուղենիշներ, պահանջներն ավելի շատ կրում էին հռետորական բնույթ՝ օրինակ, «վերացնել աղքատության ցուցանիշը», «քաղաքականությունը տարանջատել բիզնեսից» եւ այլն։
Սակայն Դաշնակցության ներկայացուցիչները ծրագրի անհրաժեշտությունը բացատրել էին նրանով, որ անկախ նրանից՝ քաղաքական ուժը որ դաշտում կգտնվի՝ իշխանություն թե ընդդիմություն, արտագաղթի այնպիսի ահագնացող տեմպեր են արձանագրվել, որ դրա՝ օր առաջ կասեցումը, դանդաղեցումը, վերացումը անհրաժեշտություն է դարձել ապագայի, երկրի հետագայի համար։
Լիլիթ ԼԱԼԱՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Չորրորդ իշխանություն» թերթի այսօրվա համարում
