Երեկ կյանքից հեռացել է Վրաստանի նախկին նախագահ, Խորհրդային Միության նախկին արտգործնախարար, վերջին արտգործնախարար, Վրաստանի կոմկուսի կենտկոմի նախկին առաջին քարտուղար Էդուարդ Շևարդնաձեն: Շևարդնաձեն 87 տարեկան էր: Նա բավական հակասական կերպար էր իր թե խորհրդային և թե հետխորհրդային ժամանակաշրջանի դերակատարումով, նրա վերաբերյալ կարծիքները, նրա հանդեպ վերաբերմունքը հակասական էին: Սակայն այսօր բոլորովին կարիք չկա դրան անդրադառնալու, առավել ևս, որ անդրադարձողներ արդեն եղել են:
Շևարդնաձեի մահով, ըստ էության, ազդարարվում է մի էպոխայի ավարտ, թեկուզ խորհրդանշական ավարտ, որը կապված էր Խորհրդային Միության հետ: Եվ այս ավարտն, ըստ էության, ներառում է Հարավային Կովկասը: Շևարդնաձե, Ալիև, Կարեն Դեմիրճյան. մարդիկ, որոնց անուններն ըստ էության, անկախ ամեն ինչից, ասոցացվում էին հենց Կովկասի խորհրդային ժամանակաշրջանի հետ: Եվ նրանցից ամեն մեկը կյանքից հեռացել է տարբեր պատճառներով և ժամանակահատվածում. Կարեն Դեմիրճյանը, ինչպես հայտնի է, եղել է Հայաստանում աննախադեպ ահաբեկչության զոհերից մեկը, Ալիևը մահացել է ավելի ուշ, Շևարդնաձեն մահացավ, երբ արդեն տարիներ շարունակ ընդհանրապես հեռացած էր ակտիվ գործերից ու քաղաքականությունից: Եվ նրա մահով, ըստ էության, կարելի է ասել փակվում է Կովկասի խորհրդային անցյալի մի կարևոր, էպոխալ փուլ, էջ:
Արամ Ամատունի
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
