Ամեն ինչ գնում է նրան, որ էլէներգիան շուտով ընդամենը մի բանի ամսից կրկին թանկանալու է։ Խնդիրն այն է, որ հավանաբար հաջորդ տարվանից ատոմակայանը կանգնելու է հիմնարար նորոգման, որը կտեւի մեկուկես-երկու տարի։ Իսկ էլէներգիայի վերջին թանկացումը հիմնավորվել էր նրանով, որ այդ նույն ատոմակայանը անցած տարի 88 օր նախատեսվածից ավելին է կանգնած եղել։ Եվ եթե սա հիմնավորում է, ապա ատոմակայանի մեկուկես-երկու տարվա կանգառը պետք է հանգեցնի էլէներգիայի եւս 25-30 տոկոսով թանկացման։
Այն, որ հենց այդպես էլ լինելու է, երեկ չի հերքել ՀՀ էներգետիկայի եւ բնական պաշարների նախարար Երվանդ Զախարյանը։ Հարցին, թե գարնանը հավանաբար ատոմակայանը կկանգնի երկարատեւ նորոգման, եւ արդյո՞ք դա չի հանգեցնի էլէներգիայի նոր թանկացման, նախարարը պատասխանել է. «Չեմ կարող ասել, դա հաշվարկների բան է, կտեսնենք ինչ հնարավորություններ կլինի, ու եթե հնարավորություն եղավ, որ չթանկացնեն, չի թանկանա»,- ասել է նա։
Ամբողջ խնդիրը հենց այդ «հնարավորությունների» մեջ է։ Էլէներգիայի չթանկացման «հնարավորությունները» պայմանավորված են մեր էներգահամակարգից սնվող պետական պաշտոնյաների ու նրանց վերահսկողության տակ գտնվող այն «գործարարների» ախորժակով, որոնք տասնյակ միլիոն դոլարների «նյութեր ու ծառայություններ են մատուցում» այդ համակարգին, վարկեր են գրպանում… Եթե այդ ախորժակը մի փոքր համեստանա, էլէներգիան, իհարկե, չի թանկանա կամ նույնիսկ կէժանանա։ Բայց այս հեռանկարը ոչ մի կերպ չի տեղավորվում «Ապահով Հայաստանի» տեսլականի մեջ։
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հայկական ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
