«Ծնողները սկսել են իրենց երեխաներին թատրոն տանել, սա ամենակարեւոր խնդիրն է, որ այսօր նկատելի է»,- այսօր՝ հուլիսի 1-ին, լրագրողների հետ հանդիպման ընթացքում հայտարարեց Պետական կամերային երաժշտական թատրոնի ղեկավար Դավիթ Հակոբյանը:
Նա նշեց, որ կարեւորում է երեխաների համար բեմադրվող ներկայացումները, քանի որ համարում է, որ թատրոն մտած 100 երեխաներից 10-ը ապագա հանդիսատես են, եւ նույն կերպ է եղել նախորդ սերունդների հետ: Պարոն Հակոբյանը հայտարարեց, որ այն կարծիքները, թե թատրոնները հանդիսատես չունեն, սխալ են. երեք տարվա ընթացքում Պետական կամերային երաժշտական թատրոնի դահլիճն ապահովել է 70-77 տոկոս զբաղվածություն՝ 120 տարեկան միջին ներկայացումով.
«Հանդիսատեսը ունի դրա կարիքը եւ գնում է թատրոն, իսկ այն թյուր կարծիքը, թե ժողովուրդը գնում է միայն շոուների, դա չի համապատասխանում իրականությանը, որովհետեւ միշտ չէ, որ այդպես է: Շոուի գնացող հանդիսատեսը թատրոնի հանդիսատես չէ, նրանց մեծ մասը թատրոն չի գալիս»:
Թատերագետ Լեւոն Մութաֆյանը նույնպես չի բացառում, որ կա որոշակի տեղաշարժ եւ թատրոնը աստիճանաբար դառնում է կենցաղի եւ ժամանցի բաղկացուցիչ մասը, եւ սխալ է ասել, թե թատրոնը կորցրել է իր ներգործության ուժը եւ հանդիսատեսը կորցրել է թատրոնի նկատմամբ իր ունեցած հետաքրքրությունը: Սակայն նա համարում է, որ թատրոնը միջին եւ ավագ սերունդների համար դարձել է անհետաքրքիր.
Կարդացեք նաև
«Ցավոք սրտի, միջին եւ ավագ սերունդների մտավորականության ներկայացուցիչները ոչ միշտ է, որ հետաքրքրվում են թատերական կյանքով, ուստի՝ մենք այստեղ ունենք բաց, մենք այստեղ ունենք խնդիր»:
Նա հայտարարեց, որ նախանցած տարվա ընթացքում 6 թատրոն պարգեւատրվել է հանդիսատեսի քանակն ապահովելու համար, եւ այդ ցանկում նաեւ Սպենդիարյանի անվան օպերայի եւ բալետի ազգային ակադեմիական թատրոնն է.
«Ինչի՞ հաշվին են հանդիսատեսի պլան կատարել՝ վարձակալությա՞ն, ես լավ գիտեմ՝ ի՞նչ մեխանիզմ է գործում. Շատ թատրոններ ոչ թե ներկայացումներին հաճախող հանդիսատեսի քանակն են ներկայացնում, ինչը, բնականաբար, քիչ է: Եթե Օպերայի եւ բալետի թատրոնը՝ այդ ահռելի շենքը, ամսվա մեջ ներկայացնում է 4-5 ներկայացում, այդ ինչպե՞ս են պլան կատարում. Պարզապես այլ միջոցառումների հանդիսատեսների հաճախականությունը գրում են որպես իրենց ներկայացումների հաճախելիություն»:
Ամի ՉԻՉԱԿՅԱՆ
Հա, որ մի թատերագետ դու լինես, պարզ է, թե ինչ վերաբերմունք կունենան միջին ու ավագ սերնդի մտավորականները: