«Մեդիալաբի» հարցերին պատասխանել է Գիտության եւ առաջատար տեխնոլոգիաների ազգային հիմնադրամի հիմնադիր նախագահ Հարություն Կարապետյանը:
-Պարոն Կարապետյան, 2007 թվականին Բնական գիտությունների զարգացման բնագավառում նշանակալի հայտնագործության, ներդրած ավանդի համար դուք արժանացաք ՀՀ Նախագահի մրցանակին, սակայն անցյալ տարի բաց նամակ գրելով Սերժ Սարգսյանին` հրաժարվեցիք մրցանակից: Դուք վերադարձրեցիք մրցանակը, դափնեկրի վկայագիրն ու մեդալը, ինչպես նաև համապատասխան դրամական պարգևը` նման դեպքերում նախատեսված կարգի համաձայն: Ինչո՞ւ նման որոշում կայացրեցիք և ի՞նչ եղավ հետո:
-Անձամբ ինձ համար ավելի քան 1,5 տարվա վաղեմություն ունեցող այդ քայլն արդեն անցյալ է։ Բայց, եթե այնուամենայնիվ խոսելու ենք դրա մասին, այն էլ երևի վերջին անգամ, ապա հարցադրումը որոշ ճշգրտման կարիք ունի։ Մրցանակը ստացել եմ «Բնական գիտությունների զարգացման բնագավառում հոդվածների շարքի համար» և ոչ թե հայտնագործության։ Դրանք խիստ տարբեր բաներ են։ Այն հանձնվել է 2008թ. մարտի 1–ից մոտ 3 ամիս անց` հայտնի դեպքերի արդյունքում ՀՀ նախագահի պաշտոնը զբաղեցրած Սերժ Սարգսյանի կողմից։ Իսկ նման որոշման պատճառը այն փաստերն էին, որոնց մասին բազմիցս բարձրաձայնվել ու մնացել էին բացարձակապես անհետևանք, որոնք, իրենց հերթին, վկայում էին Ս. Սարգսյանի կողմից գիտության ոլորտում կոռուպցիայի հովանավորման մասին։ Իսկ մրցանակը վերադարձրել եմ 2013թ. նախագահական ընտրությունների նախաշեմին այն պարզ պատճառով, որ ցանկացել եմ ի ցույց դնել նախորդ 5 տարիների ընթացքում գիտության ոլորտում նրա վարչարարության գնահատականը։
Իսկ ինչ վերաբերում է Ձեր «ի՞նչ եղավ հետո»–ին, ապա ասեմ, որ ինչքան էլ, որ ռեժիմի կողմից գործի դրված պատժիչ գործողությունները տհաճ լինեն, չեմ զղջում կատարած քայլի համար։ Ավելին, ժամանակի ընթացքում համոզվում եմ, որ միանգամայն ճիշտ որոշում եմ կայացրել՝ թե՛ քայլի, և թե՛ պահի առումով։ Ճիշտ է, քայլը կատարելու պահին հիմնական շեշտը դրված էր գիտության ոլորտում առկա ակնհայտ կոռուպցիային հովանավորելու փաստին, բայց այսօր դրան գումարվում են նաև նրա այնպիսի «ձեռքբերումները», ինչպիսիք են արտագաղթի կազմակերպումն ու Հայաստանի՝ ներառյալ Արցախի հայաթափումը, երկրի պետականության ու ինքնիշխանության էրոզիան և, վերջապես, Արցախի օտարման քայլերի մեկնարկը։
Կարդացեք նաև
Ինչևէ, թե ի՞նչ եղավ հետո, դրա մասին էլ է բավականաչափ լուսաբանվել։ Ռեժիմի կողմից գործի դրվեց աշխարհում «ամենաարդար» և «ազատ» հայկական դատական համակարգը, որի արդյունքում դեռևս պաշտոնապես, շեշտում եմ՝ դեռևս, համարվում եմ նույնիսկ այս ռեժիմին ճարպկորեն օգտագործած և բացահայտ գրագողից «գրագողություն» կատարած անձ։ Իսկ թե ինչու՞ դեռևս, քանի որ գործընթացը դեռևս շարունակվում է և, հուսով եմ, այն վաղ թե ուշ կունենա իր արդարացի լուծումը՝ ի հեճուկս Հայաստանում առկա և հանցավոր ռեժիմի կամակատար արդարադատության համակարգի։
Նյութի մանրամասները կարդացեք սկզբնաղբյուր կայքում
