Կառավարության աշխատակազմի ղեկավար-նախարար Դավիթ Հարությունյանը երեկ հայտարարել է, թե եթե քառյակի ներկայացրած տասներկու կետանոց առաջարկները «բացարձակապես այն տեսքով լինեն», ինչպես ներկայացվել է, իրենք ոչ մի կետ էլ չեն ընդունելու, թեեւ շատ կետեր համապատասխանում են կառավարության որդեգրած քաղաքականությանը՝ «ուղղության առումով»։ Պարզ ասած՝ «բազառի տեղ կա»։ Ուրիշ բան, որ «բազառ անելու» ցանկություն կարծես թե առանձնապես չկա։ Քառյակն իր պահանջները ներկայացրել է ու մինչեւ սեպտեմբերի 30-ը ժամանակ տվել, ժամանակ՝ դրանք կատարելու եւ ոչ թե դրանց շուրջ բանակցություններ սկսելու համար։
Մի խոսքով՝ անհարմար բան ստացվեց։ Իսկ հիշո՞ւմ եք՝ մի երկու շաբաթ առաջ, երբ քառյակը ներկայացրեց իր 12 կետերը, մերձքաղաքական դաշտում ու իշխանամետ քարոզչամիջոցներում իսկական հիստերիա սկսվեց. քառյակին մեղադրում էին կառավարության հետ «տակից» համագործակցելու մեջ, նույնիսկ հեգնում էին, թե այդ 12 կետերը երեւի հենց կառավարությունում էլ գրվել են եւ այլն։ Իսկ առավել հայրենասերները (նրանք, ովքեր այնքան արմատականորեն են ընդդիմադիր, որ Սերժ Սարգսյանին թողած՝ Կոնգրեսին են «քլնգում») կուրծք էին ծեծում՝ սա ի՞նչ խայտառակություն է, իսկ ո՞ւր մնաց իշխանափոխության պահանջը եւ այլն։
Ու հիմա հանկարծ պարզվում է, որ ոչ մի պայմանավորվածություն էլ չկա։ Քառյակը Սերժ Սարգսյանից կառավարության հրաժարական է պահանջել, հրաժարվել է ընդգրկվել նոր կառավարության կազմում, նոր կառավարությունը կոնկրետ պահանջներ է ներկայացրել, եւ դրանք չկատարելու դեպքում խոստանում է դիմել ակտիվ քայլերի։ Սրանք են չոր փաստերը:
Մարկ ՆՇԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Չորրորդ իշխանություն» թերթի այսօրվա համարում
Կարդացեք նաև
