Եվ այսպես, դեպի շրջադարձային քայլը՝ Եվրասիական տնտեսական միությանն ան՚դամակցելու համաձայնագրի ստորագրումը, համենայն դեպս դրա նախանշված օրը՝ հուլիսի 1-ը, մնացել է ընդամենը տասներեք օր, սակայն առայժմ Հայաստանի իշխանության ներսում որեւէ մեկը հստակ տեղեկատվություն չունի՝ արդյոք դա իրականություն կդառնա։
Առհասարակ, սեպտեմբերի 3-ից հետո ստեղծվել է մի իրավիճակ, երբ Հայաստանի արտաքին քաղաքական որոշումների մասին ՀՀ ամենաբարձր ղեկավարությունն անգամ տեղեկացվում է պոստֆակտում ռեժիմով՝ այդ որոշումների կայացումից հետո։ Աբսուրդային է հնչում, սակայն այնպիսի տպավորություն է, որ անգամ Սերժ Սարգսյանն ինքը գնալով այս կամ այն վճռորոշ գագաթաժողովին կամ նիստին՝ մինչեւ վերջ չգիտի իր անելիքն ու ասելիքը, եւ որոշումները կայացնում է տեղում՝ ելնելով իրավիճակից։
Իհարկե, դրա համար կան բազմաթիվ պատճառներ, այդ թվում եւ՝ օբյեկտիվ, սակայն դա որեւէ կերպ չի արդարացնում Սերժ Սարգսյանին, կամ մեղմացնում նրա մեղքերը՝ Հայաստանի՝ որպես արժանապատիվ ինքնիշխան պետություն, աննախադեպ հեղինակազրկման հարցում։
Եվ հիմա, երբ Հայաստանին ասվել է՝ առանց Ղարաբաղի, իսկ ՀՀ նախագահի աթոռը զբաղեցնող Ս. Սարգսյանն էլ համաձայնել է, անհասկանալի է, թե էլ ինչում է խնդիրը, որ հուլիսի 1-ին նախանշված՝ ԵՏՄ-ին ՀՀ անդամակցության պայմանագրի ստորագրման հետ կապված ՀՀ իշխանություններն այդքան զգուշավոր են ու քչախոս:
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժողովուրդ» թերթի այսօրվա համարում
Կարդացեք նաև
