Ես կողմ եմ Միկոյանի արձանը կանգնեցնելուն։ Միկոյանի արձանը պետք է կանգնեցնել ՀՀԿ կուսակցության գրասենյակի ներսում մի քանի պատճառով. Միկոյանը մեկն էր, որը չդիմադրեց ստալինյան հրեշագործություններին, որովհետև, ինչպես նրա թոռն էր ասում, համաձայն չէր, բայց չէր կարող դիմադրել։ Այդպիսի ՀՀԿ-ականներ շատ կան։
Երկրորդ, անձամբ նպաստեց գնդակահարություններին, եթե նույնիսկ դրանց հետ էլ համաձայն չէր։ Այդպիսի ՀՀԿ-ականներ էլ կան, որոնք համաձայն չեն, բայց մասնակից են երկրի կեղեքմանը։ Երրորդ, Միկոյանը Նժդեհի գլուխն ուտողների մեջ էր։ Իսկ Նժդեհի արձան չկա այս քաղաքում, որտեղ իշխում է նրան դրոշ սարքած կուսակցությունը։ Հետևաբար` թող լինի Միկոյանի արձանը հենց այն կուսակցության ներսում, որտեղ Նժդեհն իրականում տեղ չունի, որտեղ իրականում միկոյանական մենթալիտետն է իշխում։ Ո՞վ էր Միկոյանը՝ պարզ կոնֆորմիստ, որը կյանքի հարց լուծելուն զուգահեռ լուծում էր նաև բարեկեցության հարց։ Ինքը վատ չէր ապրում։ Փոխարենը միլիոնավոր էին մարդիկ, որոնք ընդհանրապես չապրեցին։ Չորրորդ, այդ արձանը պետք է կանգնեցնել ՀՀԿ գրասենյակում, որովհետև դա մահարձանի կրկնօրինակ է և գեղարվեստական որևէ նշանակություն չունի։
ՀՀԿ-ի ամբողջ երևակայությունը մահարձանների կրկնօրինակ սփռողի երևակայություն է։ Ոչ մի ինովացիոն մտածողություն։ ԽՍՀՄ-ը մեռած կառույց է, բայց ուզում են հանձին Միկոյանի ցույց տալ, որ այն կա։ Մաշտոցի այգին կենդանի, թեպետ վերջին շնչում գտնվող զբոսավայր էր, չէ՞։ Ուզում էին ոչնչացնել առևտրավայր դարձնելով։ Միկոյանն էլ ապրեց այն մենթալիտետով, որ կամ՝ ես, կամ՝ միլիոնավոր գյուղացի ու բանվոր մարդիկ, նաև մտավորականները, որոնք ոչնչացվեցին կամ շպրտվեցին սիբիրներ։ ՀՀԿ գրասենյակն այդպիսի մի ողբերգության դարբնոց է, և արտագաղթի վերջին տարիների աննախադեպ ծավալները հենց 1937-ի ռեպրեսիաների մետամորֆոզն են։ Միկոյանի արձանը պետք է կանգնեցվի, որովհետև հազարներով են Հայաստանում հաշվվում այն մարդիկ, որոնք դեմ էին ՀՀԿ-ական իշխանությանը, բայց ընտրություններին մի քանի դրամի համար հանդուրժեցին այն ամենը, ինչը բերեց այդ կուսակցությունն այս երկրի գլխին։
Նյութի մանրամասները կարդացեք Civilnet-ի կայքում
