Շատ մարդիկ, որոնց հետ ես զրուցում եմ փողոցում, ներկայացնելով կյանքից իրենց դժգոհությունների սովորական «փաթեթը», վերջում ավելացնում են` «թող նրանք (իշխանությունները- Ա. Ա.) մի հատ զավոդ աշխատեցնեն` գնանք աշխատենք: Էս 25 տարում սաղ քանդին-ավիրին»: Հետաքրքիր է, որ նույն բանն ասում են մեր այն համաքաղաքացիները, որոնք ապրում են գյուղում` չնայած, ըստ տրամաբանության, գյուղի բնակիչները պետք է որ ձգտեն հող մշակել եւ անասուն պահել: Թե ինչու են մարդիկ ցանկանում աշխատել հատկապես գործարանում՝ ես մինչեւ վերջ չեմ կարող հասկանալ: Հավանաբար, նրանց մոտ պահպանվել են հիշողությունները, թե ինչպես իրենք կամ իրենց ծնողները ամեն օր գնում էին գործարան եւ այդ աշխատանքի շնորհիվ կարողանում էին ապահովել իրենց քիչ թե շատ արժանապատիվ կյանքը:
Իհարկե, մարդիկ տարբեր ձեւով են հիշում, թե ինչպիսին էր կյանքը 30-40 տարի առաջ: Իմ հիշողության մեջ պահպանվել է այն պատկերը, որ հայաստանցիների մեծամասնությունը, չնայած, ի տարբերություն այսօրվա վիճակի, ուներ աշխատանք եւ ստանում էր նորմալ աշխատավարձ, խոսակցությունների մեջ ներկայացնում էր դժգոհությունների գրեթե նույն «փաթեթը»: Վերջինս համեմվում էր հռետորական-երազկոտ հարցով՝ «բա դու գիտե՞ս ռայկոմի քարտուղարը, ցեխավիկը, պահեստապետը ի՛նշշշ փողեր են առնում»: Եվ, բնականաբար, նման հրաշալի «մասնագիտություններ» էին ցանկանում իրենց երեխաների համար:
Ինչ որակի արտադրանք էին տալիս այդ գործարանները, որտեղ էր այն սպառվում՝ դա, իհարկե, ոչ մեկին առանձնապես չէր հետաքրքրում: Մարդիկ աշխատում էին, անկախ արտադրանքի որակից եւ սպառումից՝ աշխատավարձ էին ստանում, երբեմն դետալները կամ պատրաստի արտադրանքը տուն էին բերում, երբեմն թանկարժեք մասերը «ձախ» էին վաճառում: Ահա թե ինչու էր այդքան «հարգի» պահեստապետի մասնագիտությունը:
Բայց, կրկնեմ, գուցե շատերն իսկապես պահպանել են պայծառ հիշողություններ այն ժամանակների մասին, գուցե իսկապես այդ ժամանակները պայծառ էին: Ավելի կարեւոր է այն, որ դա երբեք, ոչ մի պարագայում չի կրկնվի՝ թեկուզ Պուտինը, Ստալինը եւ Միկոյանը իրար ձեռք բռնած գան այստեղ ու ուզենան «շենացնել Հայաստանը»: Իշխանությունը երբեք ոչ մի «զավոդ» չի կառուցի՝ պարզապես բարեգործական նպատակով, որպեսզի մարդիկ այնտեղ լավ կամ վատ աշխատեն ու փող ստանան: Գործարան կկառուցեն կամ եղածները կաշխատեցնեն միայն ներդրողները եւ միայն մի նպատակով՝ եկամուտ ստանալու: Իսկ պետության գործը ոչ միայն թույլ չտալն է, որ չինովնիկները փայ մտնեն եւ «ատկատ ուզեն» (ինչը որ հիմա անում են), այլեւ այդ ներդրողների համար առավելագույնս հարմար պայմաններ ստեղծելը:
Բայց նստել եւ սպասել, որ քեզ «զավոդ» կամ որեւէ այլ հիմնարկ կհրավիրեն, քեզ աշխատանքով կապահովեն՝ անիմաստ է: Իմաստ ունի ստեղծել քո՝ թեկուզ փոքր, թեկուզ համեստ, բայց քո սեփական գործը:
Կարդացեք նաև
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Չե՞ք հոգնում նույն միտքն անընդհատ գրելուց:
Շնորհակալ եմ գրված «մանրբուրժուական» հոդվածի համար։ Իհարկե՝ հոդվածի մակարդակը շատ չի տարբերվում «մի հատ զավոդ աշխատեցնեն` գնանք աշխատենք» մակարդակից, բայց ետքանն էլ է գովելի։
Այն, որ մարդկանց զգալի մասն աշխատելուց հետ է վարժվել, դա փաստ է, սակայն իշխանությունների ինչպիսի քայլերն են հանգեցրել դրան? ՀՀ բանակը կերակրվում է դրսից ներկրված անհասկանալի ծագում և բաղադրություն ունեցող սննդամթերքով, այն դեպքում, երբ գյուղացին իր արտադրած մսամթերքը, գյուղապրանքները մեծ դժվարությամբ է իրացնում, խոսքն առաջին հերթին հեռավոր շրջանների մասին է: Ինչպիսի պայմաններ է ստեղծում պետությունը գյուղատնտեսությունը զարգացնելու համար? Իմ կարծիքով միակ պայմանը, բացի ցածր տոկոսով վարկերից, պետք է լինի գյուղացու կողմից արտադրված որոկով ապրանքի իրացման ապահովումը: Եթե համեմատելու լինենք գյուղնախարարների վարած քէաղաքանությունը, ապա կտեսնենք, որ նրանցից մեկը տոհմիկ կովեր է ներկրել, մեկը այծեր, մեկը տնկիներ և այլն, որոնց վրա ծախսվել են հսկայական գումարներ ու որևէ մեկը չի հետաքրքրվում արդյունքներով, ավելի ստույգ արդյունքների բացակայությունով: Ըստ գյուղատնտեսության ոլորտով իրականացված ծրագրերի, Տավուշում վաղուց բոլոր հողերը վարվում, ցանվում ու առատ բերք են տալիս, տարեցտարի աճող այգիները նույնպես, իհարկե միայն մարզպետարանի հաշվետվություններում, իսկ հարգարժան նախագահը պարբերաբար ուղղաթիռով Տավուշ այցելելու ժամանակ նույնիսկ վերևից չի նայում, որպեսզի ականատեսը լինի իր կառավարության աշխատանքների արդյունքների:
Հարգարժան Արամ և այս ամենը տեսնելով գյուղացին ինչ պետք է անի?
Դե էն ժամանակ մեր հավեսով աշխատում էինք զավոդում, գողանում էինք ինչ կարող էինք:
Եթե չեմ սխալվում վերջին մեկ տարվա մեջ հազարից ավելի մանր ձեռնարկություն փակվեց միայն Երևանում:Ինչպես ստեղծես քոնը,երբ եղածները չդիմանալով հարկային ռեկետին փակվել են:
«Լավով» ասեմ, որ ավելի պարզ լինի
Լևոնը, Ռոբը, Սերժը… իրանց ՀՀՇ-ներով, ՀՀԿ-ներով.. «դհոլներով» ու կլառնետներով՝ պետությունը վրիցդ քցել են։ Վախտին, որդ դուխով ու ջոգող տղա ըլնեիր՝ չէին քցի։ Վախտին չես ջոգել հիմա ես ջոգել, կարըմ ես վազվռատ արա, չես կարըմ՝ թռի (արտագաղթի), որդև քցողները , սաղ էը ընդե են, սպասմ են տենան ձեռդ էլ ինչ կա, որ քցեն։ Ոչ են վախտ ես ջոգել ոչ հիմա, քցողների ցավը տանեմ՝ հա կքցեն, դու էլ «կառավարության ծրագիրը» կկարդաս։..)))…
Ջոգել ես, վազվռատ չես կարում անես, թռնել չես կարում? Ւնչ ասեմ, ախպերս, ընգել ես՝ պտի քաշես, ինչով կարամ պադդեռկա կանեմ, բայց գլխիդ տերը դու ես։..)))..
ՈՒ դա բնական է պիտի փակվեն ու էլի բնական է , որ նորերը պիտի բացվեն, կա լիքը վիճակագրություն աշխարհով մեկ, նայիր:
Մրցակցություն է եղբայրս ու լուրջ կամ շատ լուրջ ջանքեր են պետք:
Դա հեչ նման չի այստեղ միտք գրելուն
Բայց մենք տեսնում ենք չէ, որ չի բացվում այնքան՛ որքան փակվում է: Եվ այդ տարբերությունը շատ մեծ է:
Չգիտեմ, եթե անգամ այո, ապա ինչ է հետևում: Եթեգիտես հստակ վիճակագրությունը լավ, իսկ եթե քո իմացած ( ընկերական,բարեկամական ) ինֆորմացիայի վրա ես դատում, ապա ես փաս: Իսկ ով է ասում որ բոլոր բացվածների զգալի մասը կամ ինչ-որ միմասը ժամանակվերեպ չէին: Մի խոսքով իմանալ տենդենցը կամ անել ճծգրիտ հետևություն փաստերի վրա , դրանք տարբեր բաներ են կարծեւմ եմ: Ես պատրաստ չեմ հենց այնպես հայհոյել այս կամ այն կողմին
Մարդիկ ԶԱՎՈԴ են ուզում, որ բարեկեցիկ ապրեն ու չարտագաղթեն… ՈՒր մնաց պետության կարգավորիչ դերը, ինչի մասին այդքան խոսում է մեր պետությունը, եթե պետությունը հարկեր է հավաքում, թող բարի լինի ու բարենպաստ ներդրումային դաշտ ապահովի եւ ներդրողների հերթ գոյանա…որ ես անփող հալիս չմտախեմ իմ գործնն ունենալու մասին ու վախենամ, որ իշխանավոր կամ իշխանամերձ մեկը ՓԱՅ ԿՄՏՆԻ….
Եթե պետությունը բան չի անելու` թող հարկեր չհավաքի ու դառնանք ՎԱՅՐԻ ԱՐԵՒՄՈՒՏՔ… ով ոնց կարողանում է, իր խնդիրը լուծում է…
Հանրապետությունում ներդրումներ կարող են անել միայն հանցագործները, խափեպաները, հոգեկան հիվանդներն ու ինքնասպանները:
Մարդիկ փորձել են իրենց սեփական գործը դնեն,բայց իշխանություննեի ագահ,սոված,կոռումպացված և լկտի չինովնիկերն այնքան են խանգարել,որ մարդը ստիպված փակել է իր գործը և պարտքերը գլխին,գնացել է արտագնա աշխատանքների:Վախը սրտում փորձել է գործունեություն ծավալել արտերկրում,մտածելով,որ ոչինչ չի ստացվի,հեսա չինովնիկները լիքը արհեստական բարդություններ կստեղծեն,բայց նման բան չի եղել և նա հաջողել է:Իհարկե Հայաստանում կան նույնպես մարդիկ,որոնք հաջողում են,սրան նրան փող բաժանելով,իրենց գործն են առաջ տանում,բայց դա փոքր տոկոս է:Իսկ այն մարդիկ,որոնք չունեն բիզնեսմենի նման ջիղ ինչպես սեփական գործը դնեն? թե էդ մարդիկ ապրելու իրավունք չունեն?բա ինչի համար է իշխանությունը? թող էդ մարդկանց մի հատ զավոդ տա որ իրանք աշխատեն,բա իրենք էլ են ուզում աշխատել և իմանալ,որ գոնե մինիմալ հոգսերը կարող են հոգալ:Կամ լավ, թող պետությունը զավոդ չբացի,մի թե հեղինակը ծանոթ չէ այն դեպքերի հետ թե ոնց են իշխանության ներկայացուցւչները գցել այս կամ այն զավոդ բացողին??? Ինչի համար գրել հոդված,որը սուտ է?
Զարմաում եմ, թե ինչու եք Դուք եւ մի շարք այլ մարդիկ կարդում եւ քննարկում իմ նման ստախոսի եւ անգրագետի հոդվածները:
Պ-ն Աբրահամյան, մի թե Դուք համաձայն չեք Զավենի գրածի հետ:
Որ ես սուտ հոդվածնե՞ր եմ գրում: Իհարկե, անվիճելի ճշմարտություն է: 🙂
Ինչու եք հիմք ընդունում վերջին նախադասությունը: Եթե ես լինեի Զավենի տեղը, այդ վերջին նախադասությունը չէի գրի:(((((((((((((
Ես չեմ կարծում, որ Ա. Աբրահամյանը դիտմամբ սուտ հոդվածներ է գրում։ Ընդհամենը այդքան է այդ մարդու հնարավորությունները։ Ւնքը մեղք չունի, որ մրցակցություն չկա և ինքը կարողանում է ժուռնալիստ լինել։ Շնորհակալություն հայտնենք, որ գոնե գողություն չի անում, և թողնենք թող հանգիստ աշխատի, միգուցե աճի։
Արդար լինելու համար պետք է ասել, որ նա արել է գոնե առաջին քայլը՝ Ւր խմբագրական մասին, իրեն պատկանող կայքում՝ կարելի է իրեն քննադատող բան գրել։ Երկրում որտեղ որևէ քննադատություն համարվում է անձնական վիրավորանք՝ դա շատ մեծ բան է։ (փորձիր նույն բանը անես հայստանյան այլ թերթերում, կամ քո կարծօքը գրելու հնարավորություն չկա, կամ բացասականը անմիջապես ջնջվում է)։
Ես միայն Ձեր հոդվածները չեմ կարդում,իսկ Ձերը քննարկում եմ, իմանալով,որ կլսեմ այլ մեկնաբանություններ և կիմանամ թե մարդիկ իրոք ինչ են մտածում:Ոմանց կարծիքը իմանալն ինձ համար կարևոր է:
Սուտ- նշանակում է իրականությանը չհամապատասխանող:երկու բառի փոխարեն մեկ բառ եմ օգտագործել:
Ոչ, երբ մարդը սուտ է խոսում կամ գրում, դա նշանակում է, որ նա գիտի ճշմարտությունը, բայց իր շահերից ելնելով կոծկում է կամ խեղաթյուրում է այդ ճշմարտությունը: Այստեղ մի քանի հոգի կա, որոնց գրածները ես չեմ կարդում, որովհետեւ նրանք վիճարկրում են ոչ թե իմ գրածները, այլ իմ անձը: Այլեւս Դուք նրանց թվում եք:
Աբրահամյանը չնայած տեսականորեն գիտի, որ մարդկանց պետց պետք է թողնել ազատ արտահայտվել, բայց հոգեպես Սովետական պրոդուկտ է, փքվում է, վիրավորվում… իբր թե՝ նեղանում և խռովում… դեռ չի հասկանում, որ ժուռնալիստը պետք անընդհատ ժպտա, իշխանություններին անընդհատ այնպիսի հարցեր տա, որոնցից պաշտոնյաները առնվազն տեղում կաթված կստանան (իհարկե, նա պետք է պատրաստված լինի, և անթերի իմանա՝ ինչի մասին է խոսում)… Աբրահամյանը պատրաստ չի Չորրորդ իշխանություն լինելու (նրա մոտ նույնիսկ հարց է՝ ժուռնալիստը իրավունք ունի քաղաքացիական դիրքորոշում ունենալ թե ոչ..)))..)։
Ինքը ընդհամենը Ժուռնալիստիկայի Չորրորդ Մանկապարզի տնօրենն է ..)))..
Սրտիդ մոտ մի ընդունիր..))..
Մոտավորապես իմ ռեժիմով ես..))).. Ժամանակին, (Լևոնի երկրորդ հայտնության), երբ ՀԱԿ-ը իբր թե պրոգրեսիվ, ավազակապետության դեմ պայքարող ուժ էր..))).. «Հայկական ժամանակ» թերթում քննարկումները բավականին ազատ էին, հենց որ կամաց-կամաց սկսեց հասկանալի և բացահայտ դառնալ, որ ՀԱԿ-ը ընդհամենը հերթական քաղաքական աղբ է, մեկնաբանությունների ցենզուրան կամաց-կամաց ուժեղացավ… մինչև երկաթբետոնյա դարձավ..)))..
Այլևս «Հայկական Ժամանակ» չեմ կարդում, իրենք թող գրեն իրենք էլ կարդան…)))..
Ես բացարձակ միտք չունեմ ինչ որ մեկին վիրավորելու,բայց երբ հոդվածագիրը բաց տեքստով քեզ վիրավորում է,ասելով թե դու անպիտան ես,որովհետև չես կարողանում քո գործը դնել,ինչքան էլ զգացմունքներդ զսպես, միևնույն է մի խոսք կմատնի քեզ:Ես այկիդոյի հմուտ մասնագետ չեմ,ինչպես Սերժ Սարգսյանը:
Եթե դու աշխատում ես հիմնարկում ռիսկերը քիչ են. Այսինքն ամեն դեպքում կշահես, շատ թե քիչ.
Եթե դու բացում ես քո գործը , ռիսկերը շատ են քանի որ վարկ պիտի վերցնես եվ հավանական է տակ տաս. Այդ դեպքում մի բան ել ու պիտի մուծվես, չեղած տեղից.
Ակամայից դառնում է քարաբաղնիսի պատմությունը , եթե շահում ես ասում են – տեսար քանի տասնյակներ հաջողվեցին , եթե կորցնում ես ասում են քանի հազար- հազարներն են քեզ պես կուլ գնացել.
Ամեն մի գործառու մարդ հասկանում է որ գործ բացելու համար նախապայմաններ են պետք.
Առաջիկա տարիներին ներդրումներ ակնկալելն անիրատեսական է, քանի որ ոչ մի արևմտյան լուրջ ընկերություն երբեք էլ խոշոր ներդրում չի կատարի «ռուսական հողում»:
Հարգելի Գրիգոր’ ես կարծում եմ, որ «ռուսական հողում»-ը կարևոր բայց ոչ միակ պատճառն է: Որ մի գործարարը երկարաժամկետ ներդրում կանի մի երկրում,որը կիսաշրջափակված է թշնամի պետություններով,պատերազմական վիճակում է և ունի խիստ զարգացած կոռուպցիոն համակարգ:
Պահանջարկ , հնարավորություն եվ միտք եռանկյունին պետք է գործի. Իսկ առաջի երկուսը հայաստնում բացակայում են.
“————գուցե իսկապես այդ ժամանակները պայծառ էին ——–” Այո, պայծառ էին, բայց անցան,,,,,,,
Ես էլ հաճույքով կաշխատեի, եթե ազատ գիտատեխնիկական տարածք լիներ…Հաճույքով կդնեի ատոմակայանի առաջին քարը և քարերը կկազմեին մեծն շուրջպարը…Պահպանողականները խոչընդոտում են :Աշխարհն էժան աշխատաշուկաներ ունի, գնացեք էլի, վահ, այ քեզ զավոդամանիա:
Մարդիկ տարբեր են և այդ պատճառով,որոնց համար սոցիալիստական հասարակարգն է հարմար՝ աշխատել ինչվոր գործարանում 5-10-ը տարուց ստանալ բնակարան,զեղճ գներով ուղեգիր,գործարանից գողանալ և ստանալ աշխատավարձ (ավելի ճիշպ՝ նպաստ):Իսկ մյուս տեսակին էլ դուր է գալիս կապիտալիստական հասարակարգը,որտեղ հնարավորությունները ավելի լայն են,ինչպես վերև, այնպես էլ ներքև:Կամ համարվում ես,կամ քեզ հարմարացնում են, կամել հեռանում ես:
Վիճել՝թե որ հասարակարգն է լավ,անիմաստ է:
Այո, պարզապես իմաստ կա գիտակցելու, որ այն` նախկինը այլեւս երբեք չի լինի եւ դրա հետ հույսեր չկապել:
Չե դա այդպես չէ,սոցիալիստական հասարակարգում աշխատողն իրեն ավելի պաշտպանված էր զգում,աշխատավարձն էլ բավարարում էր,որ աշխատողը կարողանա իր երեխայի աչքերին նայի:Կապիտալիստական երկրում նույնն է, այս առումով ոչ մի տարբերությում:Մեր հասարակարգում դու պաշտպանված չես,այսօր աշխատում ես,վաղը կարող է չաշխատես,աշխատում ես որտև գեղեցիկ ոտքեր ունես,աշխատում ես ,որտև խուլ ու համր ես,աշխատում ես,որտև վերևներին, աշխատանքին չվերաբերվող քո որոշակի մարդկային տվյալներ ձեռք են տալիս.աշխատում ես որտև պատրաստ ես մեկի աշխատավարձով մի քանի հոգու գործ անել:Կապիտալիստական համակարգ եք ասում???Կապիտալիստական համակարգում գոյություն չունի “հրավիրում ենք բարետես արտաքինով աղջիկների,որպես մատուցող աշխատելու”:մերը ֆեոդալական,գավառամիտ համակարգ է,որի պատասխանատուն մենք ենք,որ թույլ ենք տվել չոբանների կառավարությունը:Եվ չեմ գտնում,որ այսօրվա հացի փող հայթայթողին կարելի է ասել,-Գնա սեփական բիզնեսդ արա,դու ես մեղավոր,որ հացի փող չունես:
Հասկացանք, որ նախկինը չի լինի, բայց փաստ է արդեն, որ աշխարհը մեծ փոփոխությունների շեմին է, ու հուսանք, որ այդ փոփոխություններն իրենց հետ դրական տեղաշարժեր կբերեն, մենք էլ գուցե «մեր փայ» դրականը փախցնենք: Մնում է միիիիի քիչ էլ համբերել: Սա իմ կարծիքն է, որը ձևավորվել է միայն ու միայն աշխարհում կատարվող ինֆորմացիային հետևելով, փառք Աստծո, հիմա դրա հնարավորությունը կա- տանդ նստած, կարող ես ծանոթանալ և՛ Արամի, և Բժեզինսկու, և՛ Պուտինի, և՛ Օբամայի,և՛,,,,,,,,տեսակետներին:
Իսկ ինչու՞ ես գրում Արամ, այլ ոչ Աբրահամյան, բայց Պուտին, այլ ոչ Վլադիմիր, կամ Օբամա, այլ ոչ Բարաք։
Պարոն Աբրահամյան
Ես աշխատում եմ ՏՏ որլորտի ընկերությունում, որտեղ կա մոտ 30 աշխատող։ Բոլորը 25-40 տարեկան, ավարտել են մագիստրատուրան կամ ասպիրանտուրան։ 30-ից միայն 10-ն են աշխատում, մնացած 20-ը մտածում են ինչ անեն, որ գործ չանեն, բայց գումար ստանան, չնայաց որ ունեն գործ անելու համար մտավոր բոլոր ունակությունները։ Պարզապես ուզում են ոչինչ չանել և գումար աշխատել։
Ցավոք սրտի սովետից մնացած այս հիվանդությունը փոխանցվել է նաև այս սերնդին, և վստահ եմ, հաջորդին էլ կփոխանցվի։
Բայց ավելի նվազ չափով կփոխանցվի
Ուշադրություն …Այս մտքերի կույտը սիրով նվիրում եմ բոլորին 🙂
Ազգովի “կապիտալիստական” ամենագնացը նստած` սրընթաց գնում ենք դեպի անդունդ, իսկ դուք ընկել եք հիշողությունների գիրկը – Հեյ գիտի ժամանակներ, երբ “Մոսկվիչով” գնում էինք Տուապսե հանգստանալու 🙂 Ինչ դեմք ու “համաշխարհային” ազգ ենք, ակտուալը երբեք երկրորդականից չենք տարբերել, ու հիմա էլ նույն վիճակն է:
Դեռ երկար ժամանակ, հարգելիներս, մեր “ժառանգական էլեմենտ” հանդիսացող ԴՆԹ-ն կրելու է այդ ինֆորմացիան, և մենք պատեհ կամ անպատեհ հիշելու ենք “Հեյ գիտի Սովետ” ժամանակները: Դրանից վտանգ չկա հաստատ, այն զուտ հանդիսանում է այսպես կոչված էտալոն, բայց կգան ժամանակներ, երբ էտալոնը կփոխվի:
Ա. Աբրահամյանին չեմ ճանաչում, ինչ տեսակի կամ որակի մարդ է չգիտեմ, բայց հանուն արդարության ասեմ` միշտ կարդում եմ “Առավոտ” 🙂
Իսկ այն հարցադրումը թե որ համակարգն է լավ Երկրիս համար, չգիտեմ, բայց մի բան հաստատ է, ինչ հասարակարգ էլ լինի, թող Ղեկին կանգնաց լինի բարոյական Մարդ (ցանկալի է հայ 🙂 ), քանզի Անկախությունից ի վեր էդպես էլ կարոտ մնացինք 🙂
Ինչքան ես եմ հասկանում, հիմա մենք կապիտալիստական հասարակարգում ենք ապրում, ավելի պատկերավոր ասած, կապիտալիստական մի հինավուրց, քնձրոտ, բայց խրոխտ հայկական նավակ (~1700 տարվա) ենք, որը կցված է ռուսական կրեյսերին, ու քանի որ, նավակը սովորաբար կապիտան չի ունենում, մեզ ղեկավարում է ռուսական ադմիրալը 🙂 Էնպես որ, հարգելի քննադատող-քննափետողներ` դիտենք ռուս ադմիրալին կամ յուր կնոջը 🙂
Թերևս այսքանը, երթամ քնանամ :), որը առավոտյան գնամ գործի (ոչ գործարան) 🙂 , քանզի ինչպես ասում էր Մեծերի Մեծը` Գործն է անմահ լավ իմացեք 🙂
P.S. Ինչպես ասում է Դոկտոր Դռեն` Comin’ real, it’s the next episode… 🙂
Պարոն Ա.Աբրահամյան. փորձենք շատ չխորանանք սովետի ժամանակների եւ ներկայի, նմանության եւ տարբերության հարցերում,այլ դիտենք,ավելի տեսանելի եւ պարզեցված իրողությունը։Ովքե՞ր էն այսօրվա պետության ղեկին բազմած ղեկավարները.-դրանք սովետների ժամանակ«զավոդներից»,արտադրությունից,գիտությունից,տեխնիկայից հեռու ու անտեղյակ այն կադրերը,որոնք նստած էին ռայկոմներում՝ կոմերիտական սենյակներում,որոնք էլ լրացնում էին ձրիակերների բանակը,կամ,այն ժամանակ,այսպես կոչված սպեկուլյանտները,այսօր սրանց անվանում էն բիզնեսմեններ (Լֆիկ եւ այլն),նախկին պահեստապետներ,որոնց հիմնական գործը գողությունն էր,որը կիսվում էին ռայկոմների հետ,կամ այն ժամանակվա՝անհաջողակ,վայ կրթվածներ,որոնք՝պարզապես,բալաստ էին գիտ.հետազ.հիմնարկներում,այն ժամանակ էլ,մեկը աշխատում էր (6-8)- ը գլուխ էին պահում եւ նույն աշխատավարձն էին ստանում։Այնպես որ,այսօրվա մեր վիճակը,պատահականություն չէ,այլ օրինաչափություն….ինչպես է պատահում, որ պղինձը հանքից արտահանվումէ,բայց մեր կաբելի գործարանները չեն աշխատեցնում եւ մեծ պահանջարկ ունեցող պղնձալար չի արտադրվում….եւ այլը եւ այլը, եւ այդպես շարունակ,որքան ցանկանք օրինակներ կարող եմ բերել,բայց ժամը շատ ուշ է մնացածը հաջորդիվ։
Ինձ թվում է որ «զավոդի» նոստալժնիկները իսկի «զավոդում» չեն էլ աշխատել եվ չգիեն էլ ինչ բան է դա.
Կամ ել հարմարացնում են այսորվա առորիան առաջվա «զավոդի» հետ.
Մի պահ պատկերացնենք թե ինչպես ամեն առավոտ մարդ ու կին ավտոբուսը նստելով ճզմվելով « այն ժամանակ ավտո քչերն ունեին» հասնում էին գործարան եվ առավոտից իրիկուն ժամացույց հավաքում, կամ խառատի հաստոցի առաջ իրենց կյանքի գնով աշխատում կանվեյերի սիստեմով. Չխառնենք այդ ժամանակաշրջանը Գարբաչովյան պերեստրոյկաի հետ քանի որ պերեստրոյկաի ժամանակ հաարյա ոչ մեկ նորմալ չեր աշխատում. Իսկ երեկոյան հոգնած ավտոբուսը նստելով ճզմվելով «քանի որ պիկ ժամեր էր» գնում խանութ հերթ կանգնում հացի կամ այլ ապրանքների համար, իսկ հետո բեռնավորված ավտոբուսը նստելով ճզմվելով գալի հասնում ժամը 7 ին տունն, հաց ոտում եվ մի ժամ հեռուստացույց նայում եվ քնում.Եվ այդպես ամեն օր չնչին աշխատավարցի դիմաց , որով նա եվ օժիտ էր պատրաստում երեխաներին ամուսնացնելու նպատակով …
Պետք է նշել որ այն ժամանակ չկայն այսորվա ՊՍ3 խաղերը, սմարտֆոններ եվ այլ այդպիսի ծախսեր եվ մենք «ձրի» խաղերով էինք յոլա գնում «չլիկ դաստա», ֆուբոլ…., դպրոցներում նույն շորերն էին բոլորը հաքնում «ֆորման» որը չնչին գին արժեր, թե չէ «զավոդի» աշխատողները կաշվիցել դուրս գաին չեին հասցնի ծերը ծերին.
Վերը նշածս, սպեկուլյանտների մասով,հետեւանքը,որ,մի շարք նախկին գործարանների տարածքները վեր էն ածել առեւտրի,չարչիների հավաքատեղիների կենտրոնների,ու մեկը չի հարցնում,բա այդ գործարանների հաստոցները,զանազան տեխնիկան …որտեղ են,կամ ,որպես մետալլոմ՝ գումարի տեսքով, ում գրպանը մտավ,չե որ,նույնիսկ կոպիտ հաշվարքներով,ամեն տասը գործարանի մետալալոմը,բավական կլիներ՝մեկ նոր,ժամանակակից գործարան կառուցելու համար,որի արտադրանքը մրցունակ կլիներ միջազգային շուկայում,որը, սեթեւեթում են մեր վայ իշխանավոները )։Այսօր նախկին՝Պոմպերի,Հաստոցաշինական,Ավտոդետալների….եւ այլն,վեր էն ածվել փեթակների,Երեւան Մոլերի…,որոշ մասն էլ պլանավորվում էն վեր ածել ազատ առեւտրի կենտրոնների։Իսկ տերերն ովքե՞ր էն,այդ մասին չեմ ուզում խոսել,թե չե կասեն,տարբեր մարզերում ապրողներին՝ներառյալ Արցախ, տարբերակումներ եմ մտցնում…շատ ցավոտ հարցեր բարձրացրիք պաոն Աբրահամյան,շնորհակալություն։ Եթե վերեւում նշածս հաշվարկը իրագործեին,այսօր մենք կունենայինք 100- ին մոտ «զավոդներ»…։