Անաստաս Միկոյանի թոռան՝ Վլադիմիր Սերգեյի Միկոյանի հետ զրույցի ընթացքում անդրադարձանք հրապարակված հետեւյալ արխիվային գրությանը. «Ընկեր Միկոյանը խնդրում է՝ Հայաստանը հակասովետական տարրերից մաքրելու նպատակով, լրացուցիչ գնդակահարել 700 հոգու՝ դաշնակներից եւ այլ հակախորհրդային տարրերից»:
Վլադիմիր Միկոյանն այս առնչությամբ ասաց. «Ոչ թե Միկոյանն է խնդրել, այլ Եժովը՝ վկայակոչելով Միկոյանին»: Եվ հավելեց. «Չեմ հասկանում, թե ինչպես է, որ մենք հավատում ենք Եժովին՝ այդ բացառիկ սրիկային եւ վկայակոչում նրա խոսքերը, հավատալով, որ դա ճիշտ է»:
Միկոյանի թոռը պնդեց. «Դա Ստալինի գաղափարն էր. Նման «մաքրումներ» տեղի էին ունենում ողջ երկրում, ցուցակները կազմված էին հայկական НКВД-ում, իսկ Միկոյանին ուղղակի պարտադրեցին մեկնել Հայաստան, որ նրան արյուն քսեն: Եվ միակ բանը, որը նա կարող էր անել չգնալով՝ ինքնասպան լինելն էր: Նա դա չարեց: Դրա համար, իհարկե, կարելի է նրան դատապարտել: Բայց ի՞նչ դա կփոխեր Հայաստանում արդեն դատապարտվածների ճակատագրում: Իսկ քանի որ որոշել էր ապրել, այլ ընտրություն չուներ, քան մեկնել այնտեղ եւ ներգրավվել այդ հաշվեհարդարում: Այո , նա բարոյական պատասխանատվություն է կրում դրա համար, նա ամբողջ կյանքը տանջվում էր այդ դրվագի պատճառով եւ նրա խիղճը արյունահոսում էր. այդ մասին նա ասում է իր գրքում»:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տպագիր «Առավոտի» վաղվա համարում
Կարդացեք նաև
ա. եժովը քանի գլուխ ուներ, որ Միկոյանի անունը տար առանց հիմք ունենալու
բ. հասկացանք առանց Միկոյանի գալու էլ կգնդակահարեին, բայց դրա համար արձան չեն դնում: