«Առավոտը» էլեկտրոնային փոստով ստացել է հետեւյալ նամակը, որի առիթն Անաստաս Միկոյանի թոռան՝ Ստաս Նամինի «Հայկական ժամանակ» օրաթերթին տված գնահատականն էր, որը մեջբերվել է նաեւ մեր կայքում: Հիշեցնենք, որ Երեւանում Անաստաս Միկոյանի արձանը տեղադրելու ավագանու որոշման առնչությամբ Ստաս Նամինն ասել էր. «Սկզբունքորեն դեմ եմ որեւէ հուշարձանի կանգնեցմանը։ Ես կարծում եմ, որ հիշատակը պետք է ապրի մարդկանց սրտերում եւ մտքում, այլ ոչ մարմարի, գրանիտի կամ բրոնզի մեջ»:
Անաստաս Միկոյանի մյուսը թոռը՝ Վլադիմիր Միկոյանը, որը կողմ է արձանի տեղադրմանը՝ նամակում գրել է.
«Հարգելի խմբագրություն,
Կցանկանայի տեղեկացնել Ձեզ, որ Անաստաս Իվանի Միկոյանն ունի 8 թոռ և 8 թոռնուհի: Ձեր կողմից մեջբերված Ստաս Նամինը նրանցից միայն մեկն է և նույնիսկ Անաստաս Միկոյանի ամենաավագ թոռը չէ: Առավել եւս, որ նա նախընտրում է կրել հորինված ազգանուն:
Կարդացեք նաև
Մեզ համար անհասկանալի է, թե ինչու է Ձեր խմբագրությունը նրան ընտրել, որպես Միկոյանների ընտանիքի ձայն: Այս պարագայում կարևոր չէ, թե որտեղ, ում և ինչով է նա հայտնի: Չեմ մեջբերի ռուսական հայտնի ասացվածքն այն մասին, թե ընտանիքն առանց ինչ չի լինում: Երևում է, որ մերն էլ բացառություն չէ:
Հավաստիացնում եմ Ձեզ, որ Ս. Նամինը լիազորված չէ մեր ընտանիքի անունից խոսել, նա արտահայտում է բացառապես անձնական կարծիք:
Իրականում եւ Անաստաս Իվանի Միկոյանի և Արտեմ Իվանի Միկոյանի ընտանիքները, մեր այլ ազգականները, հարազատ մարդիկ, ընկերները, ծանոթները, ընդհանրապես նրանք, ովքեր հարգանքով են վերաբերվում Ա .Ի. Միկոյանի անձին և գիտակցում նրա նշանակությունը և մասշտաբը, անկասկած կողմ են նրա արձանի տեղադրմանն իր պատմական հայրենիքում:
Մնում է միայն ուրախանալ, որ Ս. Նամինի հայրը՝ հանգուցյալ Ալեքսեյ Անաստասի Միկոյանը, ավիացիայի գեներալ-լեյտենանտը, վաստակավոր ռազմական օդաչուն, ԽՍՀՄ ռազմաօդային ուժերի հրամանատարը, պայծառ և բարի մարդը, որը պաշտում էր իր հորը՝ Ա. Ի. Միկոյանին, իր որդու խայտառակությանը ներկա չէ:
Խնդրում ենք տարածել այս հայտարարությունը ոչ պակաս չափով, քան Ս.Նամինի ամոթալի հայտարարությունն է:
Վլադիմիր Սերգեյի Միկոյան
(Ա.Ի.Միկոյանի թոռ)
Ռուսաստանի առևտրաարդյունաբերական պալատի
Արևելյան Եվրոպայի տարածաշրջանային ներկայացուցիչ
Պրահա
Ինչ անհամ, խայտառակ պատմություն ստացվեց: Ես ամոթից գետինը մտա: Ուզում եմ հավաստիացնել Միկոյանների ընտանիքին, որ մենք էլ հպարտանում ու մեծ հարգանքով ենք վերաբերում իրենց ընտանիքի փառապանծ որդիներին: