Ապագա իրավաբան Լուսինե Դրամփյանը եւ Ֆրանսիական համալսարանի մյուս ուսանողները՝ Ֆրանսիայում անցած պրակտիկայի մասին
Տաթեւիկ Էլոյանը սովորում է Ֆրանսիական համալսարանի մարկետինգի ֆակուլտետում: Նա մեկ ամիս պրակտիկան անցկացրել է Նիս քաղաքի գլխավոր համերգասրահի արտաքին կապերի եւ հաղորդակցության բաժնում: «Այն ասես մեր մարզահամերգային համալիրը լինի, հայտնի է ողջ երկրում: Այնտեղ համերգներ են ունենում աշխարհահռչակ արտիստներ, ինչպես Վանեսա Պարադին: Ես, օրինակ, ներգրավված եմ եղել բելգիացի երգիչ Ստրոմաեի համերգի կազմակերպչական աշխատանքներում: Հաղորդակցության բաժնի պետի հետ միասին բանակցություններ էինք վարում, որ մեր համերգասրահում կայացած համերգների մասին հոդվածներ տպագրվեն տարբեր ամսագրերում: Հսկայական համերգասրահի հաղորդակցության բաժնում ընդամենը չորս հոգի էր աշխատում, իմ ու քո չկար, ես հասկացա, թե ինչ է թիմային աշխատանքը»,- «Առավոտի» հետ զրույցում պատմեց Տաթեւիկը:
Լուսինե Դրամփյանը, որ սովորում է Ֆրանսիական համալսարանի իրավագիտության ֆակուլտետում, պրակտիկան անցկացրել է Վանդեի շրջանի, այսպես կոչված, Բարձր ատյանի դատարանում:
Լուսինեն տպավորված է, ասում է՝ նման փորձ ոչ մի տեղ չէր կարող ձեռք բերել: Ուսանողուհուն զարմացրել է նաեւ այն, որ Ֆրանսիայում ամեն ոլորտի գործ նեղ մասնագիտացած դատավոր է քննում: Լուսինե Դրամփյանը առնչվել է տարբեր գործերի հետ՝ իրավախախտ երեխաներից մինչեւ ընտրողների ցուցակում տեղ գտած թերություններ:
Կարդացեք նաև
«Մեր եւ իրենց օրենսդրությունը գրեթե նույնն է, մասնավորապես մեր Քաղաքացիական օրենսգիրքը հիմնված է ֆրանսիականի վրա: Հիմնարար ազատությունների ոլորտում երկուսս էլ հետեւում ենք միեւնույն՝ Մարդու իրավունքների եւ ազատությունների մասին եվրոպական կոնվենցիային, տարբերությունը դատարանի եւ այնտեղ ընթացող գործընթացների մեջ է»,- կարծում է մեր զրուցակիցը: Նա քանիցս ականատես է եղել, թե ինչպես են մարդիկ հենց դատարանի դահլիճից ազատ արձակվում: Լուսինեն մի դրվագ պատմեց. «Թմրանյութերի վաճառքն ու տարածումը Ֆրանսիայում համարվում է առանձնակի ծանր հանցագործություն: Օրինակ, մի քաղաքացի կասկածվում էր դրա մեջ, նույնիսկ գործ հարուցվեց, բանը հասավ կալանք կիրառելուն: Սակայն նախնական կալանքի դատավորը (Ֆրանսիայում կա այդպիսի պաշտոն) մերժեց այդ պահանջը, այն հիմնավորելով, որ այդ անձը ունի բարձր վարձատրվող աշխատանք, նրա հետ կնքված է անժամկետ աշխատանքային պայմանագիր: Այդ հանգամանքը բավարար էր, որպեսզի այդ անձի նկատմամբ նախնական կալանք չկիրառվի: Նրա նկատմամբ այլ միջոց ընտրվեց՝ բնակության վայրի փոփոխության մասին տեղյակ պահել իրավապահ մարմիններին: Ինձ բացատրեցին, որ ցանկացած իրավիճակի, որը կապված է մարդու ազատության իրավունքի սահմանափակման հետ, պետք է զգույշ մոտենալ՝ հարգելով անմեղության կանխավարկածի սկզբունքը, անկախ նրանից՝ խոսքը բռնաբարության, թե այլ բանի մասին է: Մասնագետները նշեցին, որ եթե իրենց երկրում կա հնարավորություն, որ մարդու նկատմամբ չկիրառվի նախնական կալանք, ապա չի կիրառվում»: Ապագա իրավաբանը Ֆրանսիայում աշխատել է դատավոր Նիկոլա Պոտղայի ենթակայությամբ: Լուսինեն ժպտալով հիշեց, որ դատավորը հրաժարվել էր մասնակցել մեծամասշտաբ հավաքույթների, ընթրիքների՝ պատճառաբանելով, որ չի ցանկանում նոր ծանոթություններ հաստատել, որովհետեւ գուցե մի օր ներկաներից որեւէ մեկը հայտնվի դատարանում, ու ինքը չկարողանա որպես դատավոր անկողմնակալ լինել:
Ֆրանսիական համալսարանի կառավարման ֆակուլտետի ուսանող Նիկոլայ Հարությունյանը պրակտիկայի շրջանում մեկ ամիս աշխատել է Միջերկրածովյան տրանսպորտի ինստիտուտում, ուսումնասիրել ծովային իրավունք, կոնֆերանսներ կազմակերպել, համալսարանականներին ու նավապետներին կապել միմյանց հետ:
«Հունիսի 5-6-ին Ֆրանսիայում Միջերկրածովյան մեծ համաժողով է լինելու, ես եմ մասնակիցներին հրավիրել: Քանի որ Հայաստանից եմ, իրենք էլ երբեք Սեւ ծովի հետ չեն աշխատել, մտածեցի՝ ինչո՞ւ Սեւ ծովից ինչ-որ մեկին չկանչենք, որը ե՛ւ հայերին կներկայացնի, ե՛ւ տարածաշրջանը: Գտա Փոթիում աշխատող մի ընկերություն ու նաեւ մի ֆրանսիացու, որը դեպի Սեւ ծով փոխադրումներ է կատարում: Ֆրանսիացին ասաց, որ սիրում է հայերին ու կհամագործակցի իմ նշած ընկերության հետ»,- պատմեց երիտասարդը: Նա համոզված է, որ Հայաստանին եւս անհրաժեշտ են ծովային ոլորտի մասնագետներ. «Փոթիի նավահանգստից շատ մեծ կախվածության մեջ ենք, ու դա քչերն են հասկանում: Երբ զրուցում էի սփյուռքահայերի հետ, ասում էին՝ լավ կլիներ, որ Հայաստանը նավ ունենար, ու էժան բեռնափոխադրումներ իրականացվեին»:
Ֆրանսիական համալսարանի իրավագիտության ֆակուլտետի ուսանողուհի Էլեն Սահրադյանն էլ մեկ ամիս պրակտիկա է անցել Փարիզում գտնվող «Արափյան եւ ուրիշներ» իրավաբանական գրասենյակում, որը հիմնականում զբաղվում է փախստականների իրավունքով: «Հայաստանում իրավունքի այդ ճյուղը զարգացած չէ, իսկ այնտեղ մասնագիտացված դատարան ունեն, որտեղ ես էլ եմ 4-5 բողոք ներկայացրել», – հայտնեց Էլենը: Նա այդ գրասենյակում ծանոթացել է ծագումով թուրք աղջկա՝ Դիլանի հետ, մտերմացել, ու առաջիկայում պատրաստվում է նրան հյուրընկալել: Էլենը նշում է, որ երկու տարի է՝ Հայաստանում աշխատում է մասնագիտությամբ, բայց երբեք չի մտածել, որ Եվրոպայում մեկ ամիս աշխատելով հնարավոր է նման փորձ եւ հմտություններ ձեռք բերել:
Ֆրանսիական համալսարանի արտաքին կապերի, կրթական ծրագրերի համակարգման եւ որակի գծով պրոռեկտոր Արայիկ Նավոյանը մեզ հետ զրույցում փաստեց, որ իրենց բուհում իրականացվող կրթական ծրագրերում ներառված պարտադիր պրակտիկաների նպատակն է ուսումնառության ընթացքում ձեռք բերած տեսական գիտելիքների գործնական կիրառումը եւ կրթությունը՝ մասնագիտական փորձի միջոցով. «Պրակտիկաները ուսանողների համար իրենց գիտելիքները եւ ունակությունները ապագա գործատուների մոտ դրսեւորելու լավ հնարավորություն են: Դրանք հաճախ ավարտվում են աշխատանքային պայմանագրի կնքումով: Այս տարի ավելի քան 40 պրակտիկանտ ունեինք Փարիզ, Սարսել, Նիցցա, Լիոն, Թուլուզ քաղաքներում եւ Վանդեի շրջանում: Ֆրանսիայում մեր ուսանողների պրակտիկան ֆինանսավորվել է Վանդեի գլխավոր խորհրդի, վերոնշյալ քաղաքների եւ «Բուլուկյան հիմնադրամի» կողմից»: Նա հավելեց, որ ուսանողների պրակտիկաների կազմակերպման գործում կարեւոր դեր ունեն Սփյուռքի հայկական կազմակերպությունները` Հայկական բարեգործական ընդհանուր միությունը, Ֆրանս-հայկական առեւտրաարդյունաբերական պալատը, Ս.Օ.Ս. Արմենիա, Հայաստան-Վանդե, Թուլուզի եւ Միդի Պիղենեի հայկական ընկերությունները, Հայկական միջմասնագիտական միջազգային խմբավորումը:
ԳՈՀԱՐ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Լուսանկարում` Հայաստանցի ուսանողները տպավորված էին հատկապես
«Վանդե-Հայաստան» ընկերության նախագահ
Ֆրանսուազ Գովցյանի հոգատարությամբ:
«Առավոտ» օրաթերթ
28.05.2014
