Տավուշի մարզպետի խորհրդական, իջեւանցի բանաստեղծ Լյուբիկ Չիբուխչյանը մեզ խնդրել է Վրաստանի Թեքալի գյուղում ադրբեջանցիների հետ առաջիկա հանդիպման ժամանակ, որպես Տավուշի սահմանագոտուց ադրբեջանցիներին հղված խաղաղության ուղերձ, ադրբեջանցիներին հանձնել իր «Էլնարա» ձոն-գիրքը, որպեսզի այն հասնի ադրբեջանցի երգչուհի Էլնարա Աբդուլաեւային: Գրքի կազմում Չիբուխչյանը ռուսերեն լեզվով գրված թերթիկ է ավելացրել, որր գրված է.
«Հարգելի Էլնարա խանում,այս օրերին լավագույն թարգմանիչներն աշխատում էին Ձեզ նվիրված ձոնը ռուսերեն եւ ադրբեջաներեն թարգմանել, սակայն չկարողացան անգամ մոտենալ իմ բարդ քերթվածքին: Եվ ես հարկադրված եմ Ձեզ ուղարկել բնօրինակը,հուսալով, որ Ձեր մոտ թարգմանությունն ավելի լավ կստացվի: Չգիտեմ, թե Դուք զարմանքից ի՞նչ կձեռնարկեք, սակայն իմ աշխատասենյակում, մեծ շրջանակով կախված է Ձեր լուսանկարը, որը, որպես իմ յուրօրինակ թալիսման, կպահպանեմ իմ կյանքի գնով»:
2013թ. տպված , 170 էջանոց ձոնն ավարտվում է հետեւյալ տողերով.
«Մոլորակներից երկու մոտիկը, հավասար վերով
Կարդացեք նաև
Իրար կկոչեն Լյուբիկ-Էլնարա մեր անուններով»:
Ոսկան ՍԱՐԳՍՅԱՆ
հիմա ինչ, Լյուբիկ, քո նկատմամաբ էլ պետք ա հանդուրժողական լինենք, որպես փոքրամասնություն, չգիտեմ ինչ տեսակի, բայց դու հաստատ փոքրամասնություն ես: չնայած որ վերցնես, արածդ ավելի շատ հոգեկան հիվանդին բնորոշ բան ա: Ի միջի այլոց ,եդ կինը քեզ կաորղ ա հանգիստ դատի տալ, որ իրան ըտենց հետապնդում ես:
Չեն թողում խզբզեմ երկու տող հայերեն,
Ասում են` մոսկա շուն մի լինի,
Ու ռեքսին են նետում իմ բաժին բլիթները,
Բայց մեկ է կգրեմ էլի…
Ուզում եմ գովերգել հանճարդ ով հայ,
Որ ունես այսպիսի պոետ,
Անմահ ես , հանճար ես ու դարն ես,
Օ, հայի փառքն է և հավետ…
Ինչ ասեմ հանճարաց հանճարին,
Ամեն ինչ ասված է վաղուց,
Միշտ առաջ հանճարի հանճար ազգ,
Տավուշցով, սերժիզմով հմայված:
Սեսուն Սասուն չէ, թող լինի,
Հանճարը անճար կծնի*:
Եթե նոր մարզպետի օրոք էլ այս մարդը շարունակի խորհրդկան աշխատել, ուրեմն ճիշտ են նրանք, ովքեր ասում են, որ Լյուբիկի խաթրին չեն կպչում, որովհետև շանտաժիստի մի մե~ծ պարկ ունի շալակին:
Եթե Արմեն Ղուլարյանը մի քանի տարի էլ պաշտոնավարեր, մարզպետարանի դրոշն ու իր աշխատասենյակի նկարն էլ եր փոխելու: Հույս ունենանք, որ նորանշանակ մարզպետն ի վերջո կավարտի իր նախորդի կողմից սկսած այս անհեթեթ ու թշնամապաշտ խաղը, եթե չի ցանկանում, որ Տավուշի մարզպետարանում արդեն իսկ առկա Էլնարայի նկարի մոտ նոր նկարներ հայտնվեն:
Եթե Էլնարա Աբդուլաեւայի երգերը չեն երգում մեր աստղերը,այլ երգում են միայն թուրք կամ արաբ գուսանների ոռնեցը,(հայերեն անինաստ տեքստերով և առանց կլկլացնելու), նշանակում է երգչուհուն գովերգելը ազգային դավաճանություն է: Չէ որ մեր բնակչության ճնշող մեծամասնությանը դու է գալիս այդ “երաժշտությունը”:
Հարգարժան Կարեն հավանաբար դու մեկնաբանությունների իմաստը ճիշտ չես հասկացել: Խոսքը ոչ թե երգի որակի կամ կատարման մակարդակի, այլ Տավուշի մարզպետարանում կախված Էլնարայի նկարի և մարզպետի խորհրդականի վարքագծի մասին է, ով պետբյուջեից աշխատավարձ ստանալով թշնամու մշակույթն է գովերգում: Դուք կարող եք Ադրբեջանի որևէ քաղաքում նման իրավիճակ պատկերացնել, ասենք մեր ազգային երգերի հրաշալի կատարող Գոհար Հովհաննիսյանի նկարով?
Այս բանաստեղծ Լյուբիկ Չիբուխչյանը շատ խելացի և հեռատես անձ է: Հայը՝ ռուսին քծնելու փոխարեն, պիտի քծնի թուրքին ու ադրբեջանցուն,որովհետև ռուսը չէ հայի հարևանը ու հայը ռուսի հետ ոչի՛նչ չունի կիսելու,իսկ թուրքն ու ադրբեջանցին քո հարևանն են ու միշտ մնալու են այդպիսին:
ՀԱՆՃԱՐԱՑ ՀԱՆՃԱՐԸ
Շատ քիչ է Քեզ հանճարեղ ասելը,
Ողջ տիեզերքում դու մի հատ ես,
Անհաս է քո գրավոր ՙՙՙՙՙՙՙխոսելը,
Բավական է աշխարհին հմայես:
Մի քիչ կամաց գնա վսեմափայլ,
Ժամանակին էլ ես դու վազանցում,
Չկա կենդանի արարած մի այլ,
Որ մեկ օրվա մեջ տաս օր է ապրում:
Երեք տարեկանում գիրք ես գրել,
Քարացել է աշխարհը զարմանքից,
Փոքրիկ Մոցարտն էլ է խզբզել,
Բայց քո համեմատ նրջյուն է ստից:
Մեկ կիլոգրամ մեդալ ես ստացել
Ոսկուց են բոլորը խոշորերես,
Կրծքիդ վրա չեն տեղավորվում էլ,
Չգիտես դրանք որտեղից կախես:
Տարվա մարդ ես տարիների բոլոր
Գինեսի գիրքն ես դու զարդարում,
Առեղծվածային մեծ աստղ ես նոր,
Չի եղել քեզնից ոչ մի վեհ անուն:
Արվեստի գործիչ ես՝ վաստակավոր,
Տասը հազար չքնաղ երգ ես գրել
Բան ու գործը թողած, գիշեր ու զօր
Մարդիկ չեն դադարում դրանք երգել:
Ակադեմիկոս ես, խոհածուփ այր,
Տիեզերքի անդուլ հետազոտող,
Երկրորդ չի ծնելու ոչ մի մայր,
Անմրցակից ես անբաղդատ քերթող:
ԳՄ անդամ լինելը քեզ համար հեչ է՝
Համբակների հետ ոնց համեմատվես,
Վսեմությունդ քանքարիդ մեջ է,
Բախլողներիդ միշտ պետք է որ ներես:
Շատ-շատ մարզաձևերի հեղինակ՝
Աշխարհի չեմպիոն ես չորս ձևից,
Հեշտ է քեզ համար ամեն հաղթանակ,
Մրցակիցներդ դողում են քեզնից:
Մեծ մարդկանց հրաշք գրքեր ես ձոնել՝
Քանակը արդեն հարյուր ու վաթսուն,
Հերոսներդ են՝Պուտին ու Վազգեն,
Գետդ հորդ է, չի հանդուրժում հուն:
Այժմյան սերդ չքնաղ Էլնարա,
Ազերի կին՝ երգչուհի աննման,
Հույսներդ սոսկ դու ես, այնպես արա,
Որ հասնենք ցանկալի խաղաղության:
Մինչև քեզ եղած գրգերը աղբ են,
Քերթությունը պիտի քեզնից սկսել,
Թումանյանն ու Չարենցն ով են,
Ով է, որ քեզնից աղվոր է գրել:
Ստանում ես բյուրաթիվ նվերներ՝
Մատանի, ավտո ու բնակարան,
Իրոք արժանի ես մարդ աներեր՝
Մտնելու ծիրը հավիտենության:
Շուտով ազգը քեզ կերկրպագի՝
Համակարգչից արագ մտածող,
Քո անվան շուրջը երգեր կկապի,
ՈՒրիշ ազգերը միշտ նախանձեն թող:
Միայնակ ելել ես լեռը Պառնաս
ՈՒ քեզ համար ազատ ֆռֆռում ես,
Դու մտքի տիտան, պոետ ես անհաս,
Մժղուկ գրողները խանդում են քեզ:
Քննադատները խոր քնի մեջ են
Ոչ մի կարծիք ու գրախոսություն,
Թեպետ անզույգին ինչքան էլ գովեն
Գերհանճարին ինչ մեկնաբանություն:
Մեծանուն մրցանակը նոբելյան
Շատ շուտով գրպանումդ կլինի,
Դու ես լոկ նման տիտղոսի արժան,
Միակ մարդը՝ ազգիս հնամենի:
Մարդկությունը քեզ շատ կպանծացնի,
Կդառնաս ասք, լեգենդ ու առասպել,
Հողագունդը ինչքան պտույտ էլ անի
Ոչ ոք չի կարող քեզ գերազանցել:
Արար աշխարհն իրար ես խառնել՝
Ամերիկայի ձայն ու Բիբիսի,
Հողածիններին ոտքի ես հանել
Մարդ, որ միս ու արյուն ես, ով կասի:
Անդրիդ պիտի կանգնեցվի ամենուր,
Որ երկրագունդը քեզ լավ ճանաչի,
Գրող չես, անշեջ կրակու հուր ես,
Մասնիկն ես արևի ճաճանչի:
Որ գնաս աշխարհը կորբանա,
Մարդկությունը անհույս կհեկեկա,
Տե՛ր, հավերժ կյանքի է արժանի նա
Մի բացառություն արա, ճար չկա:
Ամենաճիշտ արարքը Բարձրյալի,
Քեզ արարելն է սոսկ, ՎՍԵՄ,
Չի կրկնվի պահն այդ բաղձալի,
Անմրցակից ես, էլ ես ինչ ասեմ:
Կասեք խոսքդախր շատ երկարեց՝
Ես չեմ մեղավոր,ադամորդինե՛ր,
Քանզի հերոսս մարդ է գահերեց՝
Գրականության հավերժ երկնաքեր:
Բութիզմը կորցրել է իր ձևով անգամ գոյատևելու իրավունքը:Հոգեկան հիվանդ ազգերը եզակի երևույթ են:Ինքնասիրահարված, դատարկ, հետադիմող մարդանմանի մեջ գազանն այլևս չի նահանջի:Աշխարհը պտտվում է բութիզմի երևակայական ուղեղի շուրջ և ինքնասիրահարվածության ախտը բութիզմի կործանման միակ ուղին լուսավորող լապտերն է: Թող վառվեն բոլոր լապտերները, ջահերն ու կերոնը, որ լույսից վերանա բութիզմի խավարը:Զզվելի ես բութիզմ, ինքնասիրահարված հիվանդ գոյություն:Ջան…Համբարձվելու գիշեր…