Ֆինանսների նախարար Գագիկ Խաչատրյանը բիզնես չունի: Պակաս ցնցող չէ, պայմանով, որ սուտ չէ: Արմագեդոնն էլ ցնցող է, եթե սուտ չէ: Րաֆֆի Հովհաննիսյանի «բադասխան եք տալու» արտահայտությունն էլ է ցնցող: Միակ աներկբա ճշմարտությունն այն է, որ Գալուստ Սահակյանն ԱԺ նախագահ է:
Իսկ դուք գիտե՞ք, թե որտեղ են բիզնես չունենալու մասին Գագիկ Խաչատրյանի, Հովիկ Աբրահամյանի և այլ պաշտոնյաների փուչ կրակոցների արմատները: Չեք էլ պատկերացնի՝ թուրքերի մեջ: Նրանք են, չէ՞, ասում, ցեղասպանություն չի եղել: Եթե եղել է՝ ապացուցեք: Գագիկ Խաչատրյանը երեկ լրագրողներին ասում էր՝ ապացուցեք, որ բիզնես ունեմ: Եթե, հանձին Թուրքիայի, մի ամբողջ պետություն մարսում է ակնհայտ ճշմարտության խեղաթյուրումը հակառակ փաստերի, բիզնեսն ի՞նչ է, որ ասես՝ չունեմ: «Ջազվեն» ու ամբողջ հեռուստադաշտն էլ Միքայել Մինասյանինը չէ:
Երբ ասում ես՝ չունեմ, ընդունում ես, որ բիզնեսը և պաշտոնը անհամատեղելի են: Իտալացիները սա չգիտեի՞ն, երբ Բեռլուսկոնիին դարձնում էին վարչապետ: Գիտեին: Բայց Բեռլուսկոնին նրանց չէր խաբում: Եվ վարչապետի կարգավիճակով քրեական հետապնդման էր ենթարկվում մաֆիայի հետ կապերի համար, որովհետև նրանց օգտագործել էր իշխանության ամենավերևում հայտնվելու համար: Այսինքն՝ բիզնեսը և մաֆիան պաշտոնեական առաջխաղացման հրաշքներ են արձանագրում:
Գագիկ Խաչատրյանը հերքում է իր բիզնես ունենալը, որովհետև մամուլը և հասարակությունն այդքանով չեն բավարարվելու: Դեռ պետք է «բադասխան» տա, թե ինչպես է անկախության առաջին տասը տարիներին ինչ-որ շրջանային ագրոֆիրմա ղեկավարած, իսկ հետո միայն հարկային տեսչության պետ աշխատած Գագիկ Խաչատրյանը դարձել Հայաստանի փաստացի ամենահարուստ մարդը: Մարդը միայն անկախության առաջին հինգ տարիներին է մասնավոր ֆիրմայում աշխատել:
Մհեր Արշակյան
Կարդացեք նաև
Նյութի մանրամասները կարդացեք civilnet.am-ի կայքում
