Ինչպես տեղեկացրել էինք, այսօր Ազատության հրապարակից մեկնարկեց “No putinizm” երթը, որը բողոք էր ընդդեմ Մաքսային միությանը Հայաստանի բռնակցմանը, եւ Հայաստանում ՌԴ դեսպան Իվան Վոլինկինի հակաժողովրդավարական հայտարարությանը: 
Սակայն ՌԴ դեսպանատան ճանապարհին՝ Զաքյան- Գրիգոր Լուսավորիչ խաչմերուկին, ոստիկանությունը պատ է կազմել եւ թույլ չի տալիս երթի մասնակիցներին մոտենալ դեսպանատանը:
Նախաձեռնության անդամներն այս պահին բանակցում են ոստիկանների հետ, բայց ապարդյուն, ոստիկանությունը պնդում է, որ իրենք են որոշում՝ ինչ անել:
Երթի մասնակից Գայանե Առուստամյանը Aravot.am-ի հետ զրույցում ասաց, որ երթն արտոնված է, այնպես որ ոստիկանների խոչընդոտելն անհիմն է:
Նելլի Բաբայան
Tert-am ում լսեցի Պարույր Հայրիկյանի հարցազրույցը եվրոպական դրոշների ներքո, ինչպես հասկանանք, եթե այդպես էլ չհայողվեց պրեզիդենտ դառնալ, ապա պետք է Եվրոպայի պատվերները կատարի….ակցիայի նպատակն էլ չես հասկանում, մի քանի բան խառնել են իրար…Եվրոպան է անկախության երաշխիքը, էդ ինչպես…ինչու էստեղ ապրողներս այլ կերպ ենք գանհատում Եվրոպան, ասա ինչպիսի ազգային ժողով ունենք, նույնպիսինն էլ հասարակությունն է, ինչու եմ զարմանում…մեկն էլ ասի, այնպիսի մի հզոր ռեսուրսներ, արտադրություն ունենք, որ Եվրոպան ու Եվրոպական շուկան անհամբեր մեզ են սպասում, հետո կհասկանաք ուր է տանում էդ Եվրոպական ինտեգրումը…
ՈՐՈՇ ԺԱՄԱՆԱԿ ԱՆՑ
Եղել ենք, կանք, պիտի լինենք ու դեռ կշատանանք:
Տարիները սրնթաց անցան, երբ ետ կնայեք՝ մեր այսօրվա ժամանակին որպես ամենահետաքրքիրը մեր կյանքում:Անցավ 20 տարի եվ այդ 20 տարում ոչինչ չփոխվեց: Ես մեծ վստահություն և հավատ ունեմ մեր երիտասարդների հանդեպ: Նրանք են մեր սերունդը շարունակողը, բայց, այսօր ասես թե անտարբեր են մեր ներկա վիճակից:
Միասին մենք քննադատենք, թե ինչպես կարող ենք օգնել ձեզ՝ մեծ թվով ընկերներ բերեք ձեզ հետ պայքարելու միասին, ինչպես արեցինք 20 տարի առաջ: Ես, տեսել եմ երիտասարդների զորությունը կռվի ժամանակ: Ես գիտեմ, թե ինչ ունակություն ունեք դուք: Ես տեսել եմ, ինչպես եք դուք ամրացել միմյանց և բերել ձեր ընկերներին դեպի նոր Հայաստան:
Ինչ փորձության միջոցով եք դուք ստիպում անցնել իմ սերնդին՝ ձեզ հետ համաչափ քայլ գցելու համար: Բայց մենք մեկ առավելություն ունենք:
Մենք եկել ենք Մեծ Ճգնաժամի դարաշրջանից, երբ տնտեսական հուսահատությունը տարածվել էր երկրով մեկ, ինչպես ժանտախտ: Մենք տեսնում էինք, ինչպես էն մեր ծնողները կորցնում իրենց ձեռնարկությունները, տնտեսությունները, աշխատանքը և հույսը: Նրանք սովորեցին ընդունել ապագան միայն մեկ օրվա հաշվարկով: Ապա, երբ տնտեսական վերականգնման շողը փայլեց … մեր սերունդը հավաքվեց Ազատության հրապարակ և ասացինք, պատրաստվել պատերազմի, Արցախը վտանգի մեջ է: Մենք թողեցինք մեր հողակտորները.… մեր աշխատանքները… մենք թողեցին արտադրական գծերը իրենց տեղերում, մենք թողեցին դպրոցները և փողկապից ու կոստյումից ուղիղ անցան համազգեստի…
Մենք տեսանք մեծ անհաջողություններ և ունեցաք ուշ մեկնարկ կյանքում, սակայն չբողոքեցինք: Կյանքի այն տարիները, երբ օրերն ու գիշերները պետք է լցված լինեին անմեղ արկածներով, սիրով և առօրյա կյանքի դասերով,մենք կռվում էինք, հաճախ ձեռնամարտում,որսորդական հրացաններով, հնարավոր ամենահասարակ պայմաններում…
Մենք անցել ենք բոլոր փոփոխությունների միջով: Փորձի շնորհիվ մենք ձեռք ենք բերել գիտելիք այնպիսի հին ու առաջնային հիմունքների մասին, որոնք դեռևս մեծ արժեք ունեն, լինելով հիմք, որի վրա պետք է կառուցել մեր երկիրը: Դուք կարող եք միայն կարդալ դրանց մասին:
Երբ պատերազմն ավարտվեց, մենք որ մարտնչում էինք… միացանք ուրախ և կարճատև տոնակատարությանը, որին անմիջապես հաջորդեց իրենց կյանքը և իրենց ցանկալի աշխարհը վերականգնելու աշխատանքը:Մենք մեր տարիքից դուրս հասուն էինք, կոփված այն ամենով, ինչի միջով անցել էինք, կարգապահության սովորած իրենց պատրաստվածության և զոհաբերությունների շնորհիվ:
Երբ մենք ձեր տարիքին էինք, մենք ցանկանում էինք ունենալ նույն բաները, ինչ դուք այսօր: Մենք ակնկալում էինք սիրավեպ, կրթություն, մասնագիտություններ և ամուսնություն: Դրա փոխարեն մեզ կանչեց մեր հայրենիքի սերը, ծառայության և ուղարկեցին մեր երկրի չորս կողմերը՝ սաստիկ պատերազմի, որ պաշտպանեինք մտածելու, գործելու, հավաքվելու, կառավարելու և օրենքի ուժով պաշտպանվելու ազատության մեր հիմնարար իրավունքը,անկախությունը: Մեր ծառայությունը միայն մեզ համար չէր՝ դա ներդրում էր այն սերունդների համար, որ կհաջորդեին մեզ: Մենք պատրաստակամորեն առաջ գնացինք: Դրա համար մեծ խիզախություն էր հարկավոր:
Թեև ես չեմ հավակնում այդ կոչմանը, բայց ես այդպես կոչված «մեծագույն սերնդի» ողջ մնացածներից մեկն եմ: Նայելով դեպի ապագան՝ նայելով դեպի ձեր ապագան, ես աղոթում եմ, որ դուք առաջ քայլեք և ձեզ վրա վերցնեք անցյալի ազնվացեղ ժառանգության պահպանման պատասխանատվությունը
Ես աղոթում եմ, որ ապագայում դուք հայտնի լինեք որպես «մեծագույն սերունդ»:
Ձեր պատերազմը այլ է լինելու: Ես լիովին տեղյակ եմ, որ ձեր մարտահրավերը շատ ավելի մեծ կլինի, քան մերն է եղել: Մենք գիտեինք մարտի դաշտում մեր թշնամուն: Նրանք կրակում էին մեզ վրա: Այսօրվա թշնամին ավելի կործանարար է: Նա միշտ չէ կանգնած մեզ առճակատ: Փոխարենը, նա թաքնվում է մարդուն հայտնի գրեթե յուրաքանչյուր սարքի մեջ: Նա արմատավորում է մի չար գաղափար այստեղ, մի չար միտք այնտեղ, հեռացնելով մեզ փառավոր պատմության սովորեցրած արժեքներից:
Իր խորամանկ ծրագրով ՀԱՅ ազգն դարձել է գաղթական: