Թե ինչու է ՕԵԿ-ը դուրս եկել կոալիցիայից եւ ինչ ճակատագիր է սպասվում այդ կուսակցությանը՝ առանձին խոսակցության թեմա է: Ասեմ միայն, որ մարտի 1-ի արյունալի իրադարձություններից հետո Սերժ Սարգսյանի ղեկավարած ՀՀԿ-ի հետ կոալիցիայի մեջ էր մտել ոչ միայն ՕԵԿ-ը, սակայն դատափետման է արժանանում միայն Արթուր Բաղդասարյանը: Իսկ «մարտի 1-ի» գլխավոր պատասխանատուն, պարզվում է, բավականին լավ ղեկավար էր՝ ծաղկեցնում էր մեր տնտեսությունը: Մի դեպքում մեղքերը մոռացվում են, մյուս դեպքում` հիշվում: Կախված քաղաքական անհրաժեշտությունից:
Բայց այդ ամենը` մի կողմ: Ես ուզում եմ խոսել ՕԵԿ-ի շնորհիվ նախարար դարձած մարդկանց մասին. երբ պետք է պաշտոն ստանալ, նրանք ՕԵԿ-ական են, կուսակցական հավաքներում «Քոչարի» են պարում, բոցավառ կուսակցական ճառեր են արտասանում: Երբ պետք է աթոռը պահպանել, միանգամից դառնում են անկուսակցական` մոռանալով, թե ինչ մեխանիզմով են նախարար դարձել: Դա վերաբերում է ոչ միայն այսօր «Քոչարին» մոռացած երեք նախարարներին, այլեւ համանման իրավիճակում նույն ձեւով վարված Արամ Հարությունյանին:
Երբ որոշվեց, որ ԲՀԿ-ն չի մտնելու կոալիցիա, այդ կուսակցության պատգամավոր Նաիրա Զոհրաբյանը նշեց, որ այն ԲՀԿ-ականները, որոնք կորոշեն ստանձնել նախարարական պաշտոն, կհեռացվեն կուսակցությունից: Ոչ թե իրենք են դիմում գրելու, այլ իրենց պատժելու են: Ես դրա մեջ, ճիշտն ասած, որոշակի տրամաբանություն տեսնում եմ. մարդը պետք է բարոյական պատասխանատվություն կրի իր եղած կամ չեղած (ձեւականորեն հայտարարված) քաղաքական հայացքների համար:
Եվ այստեղից հարց է ծագում` ի՞նչ է կուսակցությունը: Տեսականորեն դա պիտի լինի համախոհների խումբ, որոնք որոշակի գաղափարախոսության վրա հիմնվելով՝ նույն պատկերացումներն ունենան երկրի զարգացման մասին: Բայց մեր երկրում այդպես չէ. մարդիկ կուսակցություն են մտնում կա՛մ իշխանական կերակրատաշտին մոտ լինելու համար, կա՛մ այդ հույսով ապրելու համար, կա՛մ ինչ-որ կուռքի երկրպագելու, կա՛մ էլ սեփական վատ բնավորության` չարության, մաղձի համար կիրառում գտնելու նպատակով:
Իսկ ո՞վ է նախարարը: Դա քաղաքական պաշտոն է, որը պետք է զբաղեցնի քաղաքական գործիչը եւ որոշակի գաղափարախոսության հիման վրա փորձի իրագործել սեփական կուսակցության ծրագրերը: Դուք կասեք` իսկ ի՞նչ կուսակցական ծրագիր պետք է իրագործի արտակարգ իրավիճակների նախարարը: Ճիշտ հարցադրում է: Բայց այդ դեպքում ԱԻՆ-ը պետք է դուրս բերել կառավարության կազմից, եւ դրա ղեկավարը չնշանակվի կուսակցական «քվոտայով»: Ինչպես ոստիկանապետը կամ գլխավոր դատախազը:
Կարդացեք նաև
Իսկ կուսակցությունների մասին արժե լուրջ մտածել: Գուցե դրանք վերանվանել ՍՊԸ՞:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Կուսակցությունները վաղուց են ՍՊԸ: Ահա վառ օրրինակ…Մեկ մարդ եւ փոխել է 5 ` ՀԻՆԳ կուսակցություն., բայց 20 տարում 2 անգամ չի խոսել…..ոնց են վստահում>?????
https://www.parliament.am/deputies.php?sel=details&ID=1104&lang=arm
գուցե շատ եմ կրկնվում, բայց թեմայի մեջ չեմ կարող չասել, որ էս տեսանկյունից ՀՀՇ ն իրոք արժանի էր հարգանքի, որովհետև Տեր Պետրոսյանի հրաժարականից հետո, շատերը նրան հետևեցին, ի նկատի ունեմ քաղաքական վերնախավին…..միայն էտ կուսակցությունն էր, որ ուներ կուսակցական մտածողություն , երևի մի քիչել դաշնակները, մնացածը …..
Ինձ շատ է մտահոգում այսօրվա՝ Հայի տեսակը, մի գուցե մենք այն չենք նկատում, կամ էլ ձևացնում ենք։ Հատկապես երբ կանանց մեկամսյակն է, որի առիթով այնպիսի գովեստներ է շռայլվում Հայ կնոջ հասցեին, որ կարծես ուրիշ ազգերը քնքուշ սեռ չունեն, կամ էլ մեր կանայք այնքան բարձր են, որ ոչ մեկի հետ համեմատելի չեն։ Իսկ տղամարդկանց մասին էլ չեմ խոսում,՝ հատկապես երբ մի փունջ հայկական տղաներ՝ տանձաձև կառուցվածքով, հավաքվում են սեղանի շուրջ, դեռ չեմ խոսում՝ կեղծ Նժդեհականներից, քանի որ նրանց սեղանին երբեք ներկա չեմ եղել, և Աստված չարասցե։ Իսկ ամենացավալին այն է, որ լինելով Քրիստոսի առաջին զավակը պետական մակարդակով, այն աղավաղվում է հենց պետական այրերի կողմից, որի ալիքը իջնում է մնացածի վրա, և ինչ որ չափ էլ բաժին է հասնում սփյուռքին։ Դրա վառ օրինակը չէ՞ արդյոք այն փաստը, որ երկու անառակաբարո անձինք ընդհամենը 15 տարվա մեջ կարողացան իրենց շուրջը հավաքել իրենց նմաններին և երկիրը տանել բարոյական կոլապսի։ Եվ ամբողջ քարոզչությունը տանում է դեպի բարոյական դեգրադացիա, որի հիմնադիրը մեր երկրում վերջերս դատապարտեց պաշտոնաթող վարչապետին՝ հենց այդ հոդվածով։
Զարմանում եմ, թե ինչու ենք զարմանում; Մեր բոլոր քաղաքական կոչված անձինք եկել են Սովետից; Ի՟նչ եք կարծում` արդյոք այն ժամանակվա ղեկավարները կոմունիստ էին դառնում, որովհետև այդ գաղափարախոսության կրողն էին; Նույն կերակրատաշտի խնդիրն էր; Բայց եկեք արդար լինենք. որքան հիշում եմ` առնետավազքին մասնակցել է նույնիսկ Ուինստոն Չերչիլը; Ի՟նչ ենք ուզում մեր խեղճ պատեհապաշտ պատգամավորներից:
Ամենեւին չեմ զարմանում:
Լրատվական դաշտում շատ է խոսվում այն մասին, որ ՕԵԿ-ը իրականացնելու է ,,Քաղնախագիծ-2,,-ը, այդ դեպքում կուսակցությունից դուրս գալու չգալու հարցը դառնում է ոչ էական, որովհետև ո՞վ կհաստատի, որ այդ կուսակցությունից դուրս եկած նախարարները ընտրությունների ժամանակ չեն աշխատի հենց ՕԵԿ-ի համար անհրաժեշտ ռեսուրսներ ապահովելու ուղղությամբ….. Այնպես որ կառավարությունում մնացած նախարարների վարքի բարոյական կողմի վրա չարժե շատ ,,տանջվել,,: Նրանց վարքը բացատրվում է իշխանության պահպահնման ամենակարևոր ֆունկցիան իրականացնելու քաղաքականության տրամաբանության մեջ:
վերջին տողը կարդալ` իրականացնելու քաղաքականության տրամաբանությամբ:
սա համակարգային խնդիր է: այդ համակարգը ներդրվել է ԱՄՆ-ի կողմից: ՈՒ այդ համակարգը որտեղ որ տիրում է, նույն իրավիճակն է:
Ես չեմ հասկանում, որ կան այնպիսի միամիտներ, որ կարծու մեն թե Անգլիայում, կամ ԱՄՆ-ում, կամ Ֆրանսիայում… իշխող ղեկավարները երբևիցէ իրենց կուսակցական գաղափարախոսությաննն են հետևում՞՞՞
էլ չեն ասում այնպիսի վիրտուալ երկիրների մասին, ինչպիես է Կանադան կամ Ավստրալիան: Այստեղ կուսակցություն – ասել է բառիս բուն իմաստով բիզնես թայֆա:
Կլասիկ կուսակցական մեխանիզմը վաղուց սպառել է իրեն:
մեր նման փոքր երկրներում շատ ավելի գործուն մեխանիզմ կարելի է ներդնել- այսպես կոչված հասարակությունում առկա “Հարգարժան Մարդկանց պառլամենտը”: Մարդկի, որոնք գոնե վայելում են ժողովրդի սերը ու հարգանքը:
Հակոբ ջան, էս դու փաստորեն մտքի գիգանտ ես, Սպինոզա ու վերջ: Բայց ոնց որ Ռուսաստանից նեղացել ես, Պուծինական կառավարման ձևը չես առաջարկում:
Արթուր Բաղդասարյանի մասին մի պատմություն պատմեմ—Իննսունականների կեսերին իմ ծանոթ մանկաբույժներից մի կին,Արթուրի հոր խնդրանքով գնացել էր Արթուրի նորածին երեխային բուժելու, երեխան մրսել էր: Իմ ծանոթուհուն հիացրել էր տանը եղած հսկայական գրադարանը, ու Արթուրի հայրն անկեղծորեն ասել էր–« Էս բոլոր գրքերը Արթուրս կարդացել ա»: Ես հավատում եմ:
Իսկ ով կարող էր կասկածել,որ նա կարդացած մարդ չէ?
Իսկ կարդացած, բարեկիրթ, արիստոկրատ արտաքինով ու շարժուձևով, Էրեվանցի Ա. Բաղդասարյանի պատասխանատվությունը Մարտի 1-ի արյան համար ավելի°ն կլիներ, եթե նա լիներ անգրագետ, գեղացի, նեանդարտալցու դեմքով վայրենի /նկարագրությամբ ոչ մի պատգամավորի նկատի չունեմ, եթե ասոցիացրեցիք ԱԺ մի խումբ ազգընտիրների հետ/:
Շատ տեղին եք գրել: Իմ կարծիքով,կարիերիստ պաշտոնյան կուսակցությանը դավաճանելով,մի օր էլ կարող է հայրենիքին դավաճանել: Նրանց պետք է անվստահություն պետք է հայտնել և հեռացնել պետական պաշտոններից: Նրանց իրենց պաշտոնն է հետաքրքրում,ոչ թե ժողովրդին ծառայելու մարմանջը:
Հա ,հիմա էլ թող տրնգի պարեն,Գյումրվա տրնգի:
Ամեն ինչ ճիշտ է, բայց եթե խոսքը գնա կուսակցությունների և քաղաքական գործիչների մասին` բառիս բուն իմաստով և նշանակությամբ: Սխալը սկսվում է այնտեղից, որ ՕԵԿ-ը կուսակցություն եք համարում…
Ճիշտն ասած ես Հայաստանում դասական առումով մի կուսակցություն եմ ճանաչում` ՀՅԴ-ն: Նրանց շարքերում անպարկեշտ, բռի, անկիրթ և ցինիկ կերպարները բացակայում են: Միակ կուսակցությունն է, ուր ընդունվելու համար որոշակի ցենզ կա, իսկ մնացած բոլորի դռները բաց են ցանկացածի համար, միայն թե գլխաքանակ ապահովեն:
Իսկ ՕԵԿ-ը… դա ուղղակի թյուրիմացություն է` պատեհապաշտների և լպրծուն կերպարների մի սիմբիոզ` իրենց ղեկավարով հանդերձ: Կարծում եմ վերջինս քաղաքացիների հակակրանքի առումով իրավամբ գրավում է “պատվավոր” առաջին տեղը…
Անհատը, քաղաքական կուսակցությունը կամ պետական պաշտոնյան պետք է առաջին հերթին նվիրյալը լինեն իր հայրենիքի, անկախ նրանից, թե այդ պահին ով և ինչպիսի մեթոդներով է այն ղեկավարում: Արթուր Բաղդասարյանը, ով ողջ կյանքում պետական պաշտոններ է զբաղեցրել և դրա դիմաց աշխատավարձ ստացել, այսօր Հայաստանի մեծահարուստներից մեկն է, կամ կարդացած մեծահարուստներից, ինչը սակայն էությունը չի փոխում: Իր նպատակին հասնելու համար նա նույնիսկ արևմուտքի դեսպանատան աշխատակցի հետ միասին փորձել է մեր երկրի շահն աճուրդի հանել, իսկ վերջին մի քանի ամիսների ընթացքում խիստ ռուսամետ էր դարձել, էլի առաջնորդվելով իր աձնական և բիզնես շահերով: Իմ կարծիքով Հայաստանն իր նորօրյա պատմության ընթացքում առավել լպրծուն քաղաքական գործիչ չի ունեցել, քան Ա.Բաղդասարյանն է:
Գարեգին, իմ գրածի միտքն էլ հենց այն է, որ կարդացած մարդը պետք է որ իր Հայրենիքի նվիրյալը լինի ու ոչինչ չանի ի վնաս Հայրենիքի:
Կարդացած, իսկ կարելի՞ է կարդալը չափանիշ համարել:Ամենևին:Արթուրի հոր ասածը հրապարակախոսության շարքից է:Մենք սովոր ենք չափազանցնել: Ու հեղինակն էլ թող զարմանք չապրի:Թող զարմանա այդ կարդացած մարդու բարոյական դիմանկարից, երբ ամբողջ մի ժողովրդի, ամիսներ շարունակ ետևից տանելով, ընդդիմություն էր խաղում, իսկ երբ կրիտիկական պահը եկավ, դարձավ իշխանական:Էլի եմ գրել՝ նման կուսակցություններն ինձ չեն մտահոգում, իրեք լավ գիտեն իրենց հաշիվները, մեղքս գալիս են կուսակիցները, ովքեր տարիներ շարունակ իշխանական կերակրատաշտակից չեն օգտվում, հուսախաբ են լինում ու, չգիտես ինչու, շարունակում են հավատալ: Բայց ես ականատես եմ եղել նաև զանգվածային հիասթափվածների:Այդ մարդիկ զարմացած ու զայրացած էին հատկապես վերջին ընտրությունների ժամանակ, երբ բջջայիններ ու մուրաբաներ/ պատկերացնո՞ւմ եք՝ մուրաբա/ բաժանեցին:Բջջայինները մեկ-երկու շաբաթից շարքից դուրս եկան, դարձան զիբիլ:Նման կուսակցության նախարար-ներկայացուցիչն ի՞նչ պիտի լինի:Հիշում եմ, նախարարներից մեկը ամիսներ առաջ ինչպես էր իր կուսակցության գովքն անում, նույնիսկ վիրավորեց ընդդիմացողներից մեկին, իսկ հիմա գրկել է նախարարի աթոռն ու դավաճանում է կուսակցության գաղափարները:Եթե չեք մոռացել, Սերգո Երիցյանն էլ ժամանակին նույն կերպարի մեջ էր, կարծում էր նախարարի աթոռն իր հետ էն աշխարհ է տանելու: Մյուս տարբերակն էլ այն է, որ Արթուրը խաղում է 2006-ի անհաջող սցենարը 2018-ի համար:Այդ դեպքում մի՞թե այդքան վատ կարծիք ունի մեր ժողովրդի մասին՝ ոնց ուզի կխաղացնի ու կհամոզի:Ո~չ, հարգելի Արթուր, մեր ժողովուրդը լավ էլ մուրաբա եփել գիտի, իսկ բջջային՝ բոլորն ունեն:
Ազգի տեսակ կա, որ մեռնելիս էլ չի զգում իր մահը և մահճում անգամ քննարկում է խոհանոցային խնդիրներ:
ՀՀԿ-ն նորից ուզում է ընդիմության շարքերում իր հավատարիմ շանն ունենալ:ՕԵԿ ի ընդիմադիր դառնալը- դա ուշադրությունը անհայտ ուղղությամբ շեղելու փորձ է:Ընդիմության հաղթանակը,կամ որևէ լուրջ փոփոխություն, ՕԵԿ ին ձեռնտու չէ: ՕԵԿ ը շատ լավ հասկանում է,որ մարտի մեկի զոհերի պատասխանատվության մի մասն իր վրա պետք է վերցնի եթե ընդիմությունը հաղթի:Մի շարք ՕԵԿ ականներ դուրս են եկել ՕԵԿ ից, որ արդարացնեն իրենց նախարարի պաշտոններում մնալը:Այսինքն ՕԵԿ ը համաձայնվել է ընդունել այս ընդիմադիր խաղալու պայմանը,բայց չի ուզեցել կորցնի իր որոշ լծակներ:Այդ լծակները, իհարկե այդքան ուժեղ չեն,որ ազդեն քաղաքականության վրա,բայց իրենց անձնական կարիքները հոգալու համար, կարող են ծառայել:
Ձեր ակնարկը ՀՅԴ և ԲՀԿ մասով կիսում եմ, բայց ԲՀԿ-ն բացահայտ, ՀՅԴ-ն շատ թափանցիկ ակնարկում էին, որ չեն մասնակցելու “ավազակապետության կազմաքանդմանը”, նույնիսկ դեմ էին նման տերմինին, Օպերայի հրապարակում ելույթ չէին ունենում և հարցրեք հայաստանցիներին, արդյոք նրանք Մարտի 1-ից հետո իրենց խաբված ու դավաճանված են համարում այդ կուսակցությունների կողմից:
Գուցե ԲՀԿ-ն Մարտի 1-ին կատարում էր նույն դերը, ինչ 1905թ. 9(22) հունվարին ցարական “охранка”-ն, կրկնում եմ, գուցե, բայց կա մեկը կասկածող, որ Ա. Բաղդասարյանը Գապոն է:
Ինչ վերաբերում է գլխավոր չարագործին(ներին), նրանք պատասխան կտան իրերի ցանկացած դասավորության բեպքում, եղեռնի կազմակերպիչներն էլ տարիներ անց պատասխան տվեցին:
Հարգելի Հայրենակիցներ, ինչքան երկար պիտի շարունակենք պարապ ջուր ծեծենք Արթուր Բաղդասարյանների …Տեր Պետրոսյաննեի… երեկվա Առավոտի համարում երեվի կարդացիք որ մի երիտասարդ ՆՈՐԻՑ ինքնասպանություն է գործել, քանզի չի կարողացել «ՃԻՏԻՆ ՊԱՐՏՔԸ» տալ, ՀԱՅ ՏԾ ՍՂԱՄԱՐԴԸ հասել է ծայրահեղությանշ չի կարողանում իր ընտանիքի հոգսը հոգաալ: Այս մասին է պետք է խոսել, քննարկել, ոչ թէ փուչ կուսակցությունների, կերակրատաշտերից օգտվող բորենիների մասին զուր…:
Եղեռնի 100 ամյակ ենք պատրաստվում նշեք երբ հայ մարդը ԿՈՏՈՐՎՈՒՄ է իր իսկ տան մեջ իր իսկ հայրենակիցների աչքի առաջ: ԴԱՆԱԿԸ ՈՍԿՈՐԻՆ Է ՀԱՍԵԼ, ինչքան կարելի է այսպես շարունակել:
Բավ է պարապ խոսակցությունների, կոնկրետ գործողությունների ժամանկն է եվ Հայրենիքում եվ Սփյուռքում…թուրքերից ենք բողոքում, մենք թուրքերից իմչով ենք լավ…Շառլ Ազնավուրն էլ նունն է ասում, ինչ ԵՂԵՌՆ, եղեռը այսօր մեր երկրում է, հիմա, Գյումրվա անօթեվանները, որբանոցների որբերը…արեք բոլորովս խելք խելքի գանք էս մասին մտածենք, թե չե Կուսակցություններ որ Պառլամենտի մեջ են մտել որ կուսակիցները աշխատավարձ ստանան տուն պահեն…