«Մեր երեխեքին սպանել են, իսկ հիմա ուզում ենք սպանողին բերեն հրապարակում ձեռքերը կտրեն»,- այսօր կառավարության շենքի դիմաց 4 մահացած զինվորների մայրերը իրենց բողոքն էին արտահայտում:
2007 թվականին Վարդենիսի զորամասերից մեկում սպանված զինվոր Տիգրան Օհանջանյանի մայր Գոհար Սարգսյանը Aravot.am-ի հետ զրույցում նշեց, որ իր տղային Ռուսաստանի Դաշնությունից հատուկ բերել էր Հայաստան, որ իր պարտքը կատարի, սակայն ՀՀ բանակում իր այդ պարտքը կատարելիս էլ տեղի է ունեցել դեպքը:
«Տարիներ շարունակ ես պիտի տեսնեմ ի՞նչ են ասում: Ասում են՝ նախաքննությունը գնում է, ի՞նչ է գնում, ո՞ւր է գնում»,- բացականչեց մայրը:
Նա նշեց, որ համարում է, որ արդարադատություն չկա Հայաստանում, եւ օրենքներն այստեղ ընդհանրապես չեն գործում, հակառակ դեպքում՝ իր բերանը կփակեին.
Կարդացեք նաև
«Եթե արդարություն լիներ՝ իմ բերանը փակած կլինեին, կասեին՝ քո տղան խուլիգանություն է արել, քո տղան մարդ է սպանել, քո երեխուն էլ բանակում սպանել են, ձենդ կտրի՛ր, թո՛ղ կանգնեն ասեն»:
2010 թվականին Ստեփանակերտում սպանված Վալերի Մուրադյանի մայր Նանա Մուրադյանն էլ իր երեխայի սպանությունը համեմատեց ցեղասպանության հետ.
«Ապրիլի 24-ին հայ ժողովուրդը պահանջում է թուրքերից ճանաչել Հայոց ցեղասպանությունը: Բայց մենք էլ՝ մայրերս, պահանջում ենք բանակի ղեկավարներից եւ բանակի գերագույն հրամանատարից, որը հանդիսանում է Սերժ Սարգսյանը, ընդունել բանակի ցեղասպանությունը եւ մեղավորներին պատժել՝ օրենքի ողջ խստությամբ»
Ամի ՉԻՉԱԿՅԱՆ
