Ապրիլի 4-ին լրանում է պարարվեստի նվիրյալ Վահրամ Արիստակեսյանի ծննդյան 115-ամյակը: Նա մեծ դերակատարություն է ունեցել հատկապես արեւմտահայության ազգագրական պարերի հավաքման, մշակման եւ բեմականացման գործում: Ինչ վերաբերում է Արիստակեսյանի հիմնադրած հայկական ազգագրական պարերի անսամբլին, հետագայում էլ Աշնակի սասունցիների պարի խմբին, նշենք, որ դրանք մեծ հռչակ են բերել հայկական ժողովրդական պարերի գիտակին: Էմմա Սարոյանը Արիստակեսյանին նվիրված իր գրքում գրում է, թե ինչպես է մի համերգից հետո մեծանուն Վահրամ Փափազյանը գրկել պարարվեստի վարպետին ու ասել. «Ես ողբերգություններ եմ բեմադրել, Շեքսպիր, բայց երբեք այսպես չեմ հուզվել»:
Վահրամ Փափազյանի հետ
Արվեստագետի կարեւորագույն ներդրումներից մեկն էլ Հայաստանի պարարվեստի ուսումնարանի հիմնադրումն էր, որը այդպես էլ չանվանակոչվեց Վահրամ Արիստակեսյանի անունով:
Ի դեպ, «Առավոտը» դեռեւս 2004-ին գրել էր, որ 1989 թվականից հայ անվանի մտավորականներն ու պարարվեստի գործիչները (Սիլվա Կապուտիկյան, Բորիս Գեւորգյան, Վանուշ Խանամիրյան, Էդվարդ Միրզոյան եւ այլք) տարբեր ատյաններում բարձրացրել են Վահրամ Արիստակեսյանի հիշատակի հավերժացման գաղափարը՝ իր իսկ կողմից հիմնադրած Երեւանի պարարվեստի ուսումնարանը նրա անունով կոչելու հարցը։ Նրանք դիմել էին մասնավորապես ՀՀ նախագահին, վարչապետին եւ մշակույթի նախարարին՝ մանրամասն տեղեկացնելով հայ պարարվեստի երախտավորի գործունեությանը, հարցը, սակայն, առայսօր «քնած» է:
ԳՈՀԱՐ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Լուսանկարում` Ազատ Շերենցի հետ:
«Առավոտ» օրաթերթ
