Բերդի տարածաշրջանի Այգեպար համայնքի ղեկավար Անդրանիկ Այդինյանը հայտնեց, որ այգեպարցիները տագնապով են սկսում գարնանային աշխատանքների մեկնարկին, մտավախություն կա, որ ադրբեջանական զինուժը կրակ կբացի դաշտերում աշխատող գյուղացիների վրա: Նա ասաց, որ ադրբեջանական գնդակոծության, վտանգների պատճառով սակավահող Այգեպարում չի մշակվում 35 հա տարածք:
Ներքին Կարմիր Աղբյուր համայնքը հայ-ադրբեջանական հակամարտության տարիներին ադրբեջանական զինուժի կողմից առավել հրետակոծված համայնքներից է: Գյուղապետ Մանվել Կամենդատյանն ասաց, որ ադրբեջանական վտանգի պատճառով հողերի 80 տոկոսը չի մշակվում, 730 հա վարելահողերից վարուցանք է կատարվել 120 հեկտարում: Համայնքում կա 33 հա խաղողի այգի: Սահմանամերձ, վտանգավոր լինելու պատճառով 2 տարի առաջ գյուղացիները հրաժարվել են 5 հա խաղողի այգու մշակությունից: Ներքին Կարմիր Աղբյուրի գյուղապետի վկայությամբ՝ ադրբեջանական զինուժը հայկական գյուղերը գնդակոծելիս օգտագործում է խոշոր տրամաչափի գնդացիրներ: Մ. Կամենդատյանի խոսքերով՝ գյուղացիները գնդակոծությունից վախենալով հանդերձ՝ ապրում են իրենց սովորական առօրյայով:
Սահմանակից Չինարի համայնքի ղեկավար Սամվել Սաղոյանն ասաց, որ գյուղում մեկնարկել են գարնան գյուղատնտեսական աշխատանքները, գյուղացիները մշակում են հողերը, էտում խաղողի այգիների վազերը: Ադրբեջանին սահմանամերձ, վտանգավոր լինելու պատճառով չի մշակվում գյուղի հողերի շուրջ 70 տոկոսը, պահուստային հողերի հետ միասին՝ 400-500 հա: Ադրբեջանի հետ սահմանամերձ Մովսես համայնքի ղեկավար Արարատ Ավալյանը հայտնեց, որ գարնան գյուղատնտեսական աշխատանքերը սկսվել են, մովսեսցիները, վտանգն անտեսելով, մշակում են իրենց հողերը: Սահմանամերձ գոտում գտնվելու պատճառով չի մշակվում Մովսեսի հողատարածքների 15 տոկոսը:
Ոսկան ՍԱՐԳՍՅԱՆ
Իհարկե հարգարժան լրագրողը ճիշտ է նկատում, որ Տավուշի սահմանագոտում գյուղացիները վտանգի տակ են մշակում հողերը, կամ չեն մշակում: Սակայն դա է արդյոք հիմնական պատճառը? Եթե համեմատելու լինենք սահմանից համեմատաբար հեռու գտնվող՝ Գետահովիտի, Հովքի կամ ցանկացած այլ բնակավայրի հետ, ապա կտեսնեք, որ իրավիճակը գրեթե նույնն է և այստեղ հակառակորդը քիչ կապ ունի: Այսօրվա իրականությունը պարզապես աղետալի հետևանք է մարզպետի ապաշնորհ քաղաքականության ու ագահության: Նա տարիներ շարունակ գյուղնախարարների հետ ոչ միայն անուշադրության է մատնել գյուղատնտեսության և անասնապահության ոլորտը, այլև փող է աշխատել: Որևէ մեկը չի ուզում անդրադառնալ այդ ոլորտում մինչ այժմ իրականացված ծրագրերին՝ տոհմիկ կովեր, այծեր, թանկ սերմացուներ և այլն, որոնց հետքն անգամ չկա, իսկ ինչ էլ որ կա, դա մարզպետինն է, մասնավորապես Լուսաձորի անասնապահական ֆերման: Այնպես, որ լավ կլինի, որ ՀՀ նախագահը Բերդի տարածաշրջան կատարելիք այցի ժամանակ այս հարցերի վրա ուշադրություն դարձնի, չնայած մարզպետն անելու է ամեն ինչ, որ ժողովուրդը նախագահի մոտ իր դժգոհությունը չարտահայտի: Սպասվելիք այցի ժամանակ նախագահի մոտ խոսելու համար մարզպետն արդեն սկսել է մոտ մեկ տասնյակ մարդ նախապատրաստել և նրանց խոսելու համար տեքստեր մշակել: Ցավոք սա է իրականությունը…
Հարկավոր է մի քիչ էլ սպասել ու ամեն ինչ լավ կլինի, չէ որ Արմեն Ղուլարյանն իր խորհրդականի հետ միասին, հարևանների հորդորներով, սահմանամերձ գյուղերի բնակիչների համար լուծումներ է փնտրել ու գտել՝ չկան բնակիչներ, չկան խնդիրներ…