Վաղուց բանաձեւված կանոնը, որ աշխատավարձն աշխատանքի դիմաց որոշակի վարձատրությունն է, մի քանի վայրկյանում ի չիք են դարձնում գովազդային շուկայի հայ պատվիրատուները։
Լոտո «Աշխատավարձ»-ը, որն ամիսներ է, ինչ հայկական եթերներից չի հեռանում, նենգափոխում է պատկերացումն այն մասին, որ աշխատավարձը սեփական քրտինքով աշխատած գումարն է, որ դա սպառողական զամբյուղ ասվածն է՝ հագուստի, սննդի, կոմունալ եւ, անպայման, հանգստի ծախսերն իր մեջ ամփոփած։ Այլ է հարցը, որ հայաստանցի աշխատողի ստացածը չի ենթարկվում այս կանոնին, որ միջին վիճակագրական քաղաքացին իր աշխատավարձով ոչ միայն նշված չորս պայմանները չի կարողանում ապահովել, այլեւ չի լուծում վերարտադրության խնդիրը։ Բայց սա այլ նյութի թեմա է։
Խոսքն այստեղ գովազդվող լոտո «Աշխատավարձ»-ի մասին է, որը խաղացողին 30.000-500.000 դրամ «աշխատավարձ» է երաշխավորում։ Զարմանալի զուգադիպությամբ, մի կողմից, հալալ քրտինքով աշխատած մեր գումարները կուտակայինի անվան տակ անհասցե ու անհեռանկար քամուն ենք տալիս, մյուս կողմից, խրախուսում չաշխատելով գումար վաստակելու քաղաքականությունը:
ՍԵրոբ ՄԱՐՈՒԹՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
