Վստահության հսկայական դեֆիցիտ կա մեր երկրում: Ոչ ոք ոչ մեկին չի վստահում: Բոլորն ամենուրեք փնտրում են թշնամիներ, դավաճաններ, ստախոսներ:
Հասարակությունը չի հավատում, որ իշխանությունն այս երկիրը կայացնելու նպատակ ունի, եւ իր գործողությունների հիմքում ազնիվ մղումներ են ընկած: Շարքային մարդու աչքերում բոլոր չինովնիկներն ի սկզբանե գողեր են, կաշառակերներ, որոնք երկիրը քանդելու եւ դատարկելու ծրագիր ունեն: Իշխանությունը չի վստահում ու չի հարգում իր ժողովրդին, համոզված է, որ նա ոչինչ չի հասկանում, ազնիվ չէ, արդար չէ, ծույլ է ու պորտաբույծ:
Իսկ ժողովրդական ընդվզումներն անիմաստ են ու հասարակության, պետության շահերին հակասող: Հասարակական շարժումները կեղծ են եւ ուղղված Արեւմուտքից գրանտներ ստանալուն: Քաղաքական ուժերը սրիկա են եւ միշտ գործարքի հակված: Անվստահության մթնոլորտն ամենուրեք է. ծնողները չեն վստահում զավակներին, զավակները կարծում են, որ ծնողները կյանքից ոչինչ չեն հասկանում, եւ չարժե նրանց լսել: Դասախոսները կարծում են, որ ուսանողները տգետ են եւ խաբելով ուզում են գնահատական կորզել:
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հրապարակումն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում:
