Հատված Հովհաննես Թումանյանի տուն-թանգարանի տնօրեն Նարինե Թուխիկյանի հետ հարցազրույցից:
– Այսօր մեր դպրոցներում ճի՞շտ են ներկայացնում հայ գրողներին, այդ թվում՝ Թումանյանին, եւ նրա ո՞ր շրջանին լավ ծանոթ չէ մեր հասարակությունը։
– Ընդհանուր առմամբ, կա ստերեոտիպային մոտեցում, սա մեր ամենամեծ դժբախտություններից մեկն է, որ մենք մտածում ենք կաղապարված, իսկ այդ կաղապարային մտածողությունը սովետական դպրոցից է եկել, որ մինչ այսօր չի անցել։ Խորհրդային տարիներին դպրոցում մեզ շատ գիտելիք են տվել, բայց մենք մտածել չենք սովորել, ու մեզ թույլ էլ չեն տվել, որովհետեւ մտածող մարդը սովետական կարգերի համար վտանգավոր կարող էր լինել։ Ընդ որում, այդ ստերեոտիպը Թումանյանի հանդեպ կրկնակի է, որովհետեւ նրան իբրեւ գրող են ճանաչում եւ իբրեւ գրող էլ ճանաչում են մի քանի ստեղծագործություններով միայն՝ «Անուշ», «Գիքոր», քառյակներ, բայց դա ամբողջական Թումանյանը չէ։
Ճիշտ է՝ հնարավոր չէ գրողի ամբողջ ժառանգությունը դպրոցական ծրագրով մատչելի եւ հասանելի դարձնել, բայց այդ ծրագրերն այնքան հետաքրքիր պետք է ներկայացվեն, որ դու կարիք չունենաս դասագրքերում ամեն ինչ հանձնարարելու։ Դու պիտի առաջացնես ցանկություն, որպեսզի ազատ ժամանակ այդ աշակերտն իր ծնողների հետ վերցնի հատորը եւ կարդա։ Մեր դպրոցներին պակասում է այդ լրացուցիչ բան տալու ցանկությունը, դպրոցը սովորելու ցանկություն պետք է առաջացնի, այլ ոչ թե պարտադրանք։
Կարդացեք նաև
Շատ ձանձրալի են այդ տեքստերը, ու անգամ եթե տարեթիվ, անուն-ազգանուն փոխես այդ դասագրքերում, ոչինչ չի փոխվի, նույն շաբլոն, ստանդարտ բառակապակցությունները, ոչինչ չասող մեկնաբանությունները։ Այսինքն՝ ստեղծագործությունը բացելու բանալին գտնված չէ, որից հետո երեխաները կամավոր կուզեն էլ ավելի բան իմանալ։
Սոնա ԱԴԱՄՅԱՆ
Հարցազրույցն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
Լուսանկարը՝ «Արմենպրեսի»
