Ծնունդով գյումրեցի կինոռեժիսոր, պրոդյուսեր Արմեն Գասպարյանը, ով պատրաստվում է Գյումրու մասին վավերագրական ֆիլմ նկարահանել` «Գողացված մանկություն» վերնագրով, օրերս մեզ հետ զրույցում նեղսրտեց, թե իր հայրենի քաղաքը, որը միշտ եղել է մշակութային քաղաք, այժմ պատեհ-անպատեհ առիթներով ներկայացնում են որպես կրիմինալ մայրաքաղաք:
«Ես երկար տարիներ Հայաստանում չեմ ապրում, բայց հետաքրքրվում եմ Գյումրիով. երևանյան լրագրողների գրածը, որ կարդում եմ Գյումրու մասին, էնպիսի տպավորություն եմ ստանում, թե Ստալինգրադն է 1942 թվականին, լույսը դեռ չբացված` մարդիկ պուլիմյոտներով, պուշկեքով, սնարյադներով 24 ժամ էս քաղաքում սպանում, մորթում , բռնաբարում, եսիմ ինչ են անում….Գյումրին իր բնակչության հավասար նույնքան կրիմինալ քաղաք է, ինչքան Երևանը, Չարենցավանը կամ Էջմիածինը…: Գյումրին այն քաղաքն է, որտեղից Հայաստանի մյուս տեղանքների ժողովուրդը դանակ-պատառաքաղ բռնել է սովորել: Հայտարարել, որ Գյումրին Հայաստանի կրիմինալ մայրաքաղաքն է… Գյումրին կրիմինալ քաղաք չէ, Գյումրին մշակութային, կուլտուրական քաղաք է, ու նույնիսկ էս պայմաններում մշակույթը ավելի շատ է մնացել, քան Երևանում»,- նեղվեց կինոռեժիսորը:
Նա ասաց, որ Գյումրու մասին նկարահանվող իր ֆիլմի նպատակներից մեկը ոչ միայն քաղաքի սոցիալական պայմանները ցուցադրելն է, այլ քաղաքի անցյալը: Գյումրին, կինոռեժիսորի բնութագրմամբ, այնպիսի անցյալ է ունեցել մինչև երկրաշարժը, որ չնայած իր այսօրվա ներքին սոցիալական բարդ խնդիրներին` իրավունք ունի ներկայանալ որպես լիարժեք քաղաք:
Ըստ կինոռեժիսորի, Գյումրու մասին ֆիլմ նկարահանելու համար պետք է զգաս այս քաղաքի ցավը, անցնես այդ ամենի միջով, և չի կարելի Գյումրիի մասին գաղափար չունենալ, գալ մեկ շաբաթում ֆիլմ նկարել ու գնալ: «Իմ ֆիլմը տարբերվելու է նրանով, որ ավելի շատ անձնական է և ավելի շատ էմոցիոնալ, կապված է ռեալ մարդկանցից: Նորից եմ ասում, Գյումրի քաղաքը ես թերթերով չգիտեմ, էս էլ եմ էս քաղաքից, էստեղ եմ ծնվել, մեծացել, իմ մոտեցումը ուրիշ է լինելու»,- ասաց կինոռեժիսորը:
Կարդացեք նաև
Նունե ԱՐԵՎՇԱՏՅԱՆ
Հարգելի Արմեն Գասպարյան, ես կցանկանայի մասնակցել Ձեր Գյումրիի նկարահանումներին. Ես բնակվում եմ Գյումրիում, իմ հհ 099991004.