Նախագահ Սերժ Սարգսյանը, ինչպես հայտնի է, օրերս անդրադարձավ կենսաթոշակային բարեփոխումների խնդրին: Ըստ որում՝ երկու օր անց հակակուտակային քաղաքացիական նախաձեռնությունն արձագանքեց նախագահի այդ հայտարարություններին՝ նշելով, թե դա ճնշում է Սահմանադրական դատարանի վրա:
Այնինչ, նկատենք, կենսաթոշակային բարեփոխումների անհրաժեշտության, հիմնավորվածության վերաբերյալ բովանդակային շեշտադրումներին զուգահեռ, երկրի ղեկավարի անդրադարձում կային նաեւ այլ, միանգամայն պարզորոշ ակնարկներ: Հիշեցնենք: Նախագահը մասնավորապես նկատել էր. «Ծավալուն փաստաթուղթ է, նորից եմ ասում՝ կարող են լինել անհաջող ձեւակերպումներ. մենք պատրաստ ենք այդ անհաջող ձեւակերպումներն ուղղել: Իմաստը, վստահ եմ, չի փոխվելու, եւ այդ որոշումը բոլորիս համար անհրաժեշտություն է»:
Պետության ղեկավարի հատկապես մոտեցման պարագայում առավել եւս դժվարընկալելի է «Դեմ եմ» ապաքաղաքական եւ քաղաքացիական շարժման կտրուկ արձագանքը: Այն ավելի շատ հարիր է քաղաքական որեւէ ծայրահեղ ընդդիմադիր ուժի, քան թե հուզող խնդիրները քննարկելու պատրաստ քաղաքացիների խմբի:
Ի վերջո, նախագահի խոսքից ակներեւ է խրթին կամ անհաջող գնահատվող ձեւակերպումները քննարկելու, ապաեւ՝ ուղղելու պատրաստակամությունը, եթե կուզեք՝ քաղաքական կամքը: Նման իրավիճակում տրամաբանությունը հուշում է, որ հանդիպակաց կողմն էլ, որ հենց խրթինությունների ու դրանց հնարավոր կիրառման դեմ է արտահայտվել, պետք է փորձի այդ պատրաստակամության նպաստավոր պայմաններում հասնել, ըստ իրենց՝ սխալ դրույթների ուղղմանը: Սակայն դրսեւորվում է մերժողական կեցվածք, որը մինչ այժմ ավելի բնորոշ է եղել թերեւս միայն ՀԱԿ-ին:
Կարդացեք նաև
Չէ, հասկանալի է, անշուշտ, որ «Դեմ եմ»-ի կազմակերպված բողոքական շարժումից ու ներուժից կցանկանան օգտվել որոշակի ներքին ճգնաժամ ապրող առանձին քաղաքական ուժեր: Բայց, ի վերջո, «Դեմ եմ»-ի թիրախը կամ նպատակը իրենց բարձրացրած խնդիրների լուծումը գտնելն է, այլ ոչ թե քաղաքական որեւէ ուժի ծառայություն մատուցելը:
Թե՞ մենք սխալվում ենք:
Մ. ՍԱՀԱԿՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայոց աշխարհ» թերթի այսօրվա համարում
