Վերջին տարիներին աճողական անկման ցուցանիշներ արձանագրող շինարարության ոլորտում տասնյակ հազարավոր քաղաքացիներ են կորցրել իրենց աշխատանքը։ Անցյալ տարի այս ոլորտում զբաղվածների թվաքանակը կրճատվել է եւս 3,1 հազարով՝ կազմելով 15,4 հազ. մարդ։ Սա՝ պաշտոնական վիճակագրությամբ։ Մինչդեռ հայտնի է, որ այս ոլորտն աշխատուժի ռեալ թվաքանակի արտացոլման մասով ամենախոցելիներից է, եւ պաշտոնական վիճակագրությունն այստեղ առավել քան մոտավոր է։
Իսկ այն, որ շինարարության ծավալների 8,1% (2013թ. պաշտոնական տվյալներով) անկման պայմաններում կրճատվում է ոլորտում զբաղվածների ավելի քան 17%-ը, կարելի է եզրակացնել, որ կազմակերպությունները, թերեւս, անցել են առավել խիստ խնայողական ռեժիմի։ Եվ քանի որ շինանյութերի եւ ծառայությունների գներն ու զանազան վարձավճարները՝ հարկերի եւ տուրքերի տեսքով, շարունակաբար աճում են, եւ այստեղ խնայել հնարավոր չէ, կազմակերպությունները գնում են միակ հնարավոր եւ կարճ ճանապարհով՝ նվազագույնի հասցնելով աշխատակիցների թվաքանակը։
Մյուս տարբերակը, որ գործնականում լիովին հնարավոր եւ տրամաբանական է, այն է, որ կազմակերպությունները թաքցնում են առկա աշխատուժը՝ խուսափելով սոցիալական պարտավորությունից:
Թամարա ՂԱԼԵՉՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
