«Նիմֆոմանուհի» ֆիլմի ռեժիսոր Լարս ֆոն Թրիերի համար էպատաժային մոտեցումները նորություն չէին, եւ նա կարողացավ այնպիսի քաղաքականություն վարել, որ ֆիլմի վարկանիշը ֆիլմից մի քանի մղոնով առաջ անցավ։ Իհարկե, ֆիլմի էրոտիկ պատկերներն ու ցենզուրայից դուրս դրվագները պետք է առաջացնեին հասարակության կոնսերվատիվ շրջանակների դժգոհությունը։ Հենց այս երեւույթի վրա էլ խաղադրույք էին իրականացրել ռեժիսորն ու պրոդյուսերները։
Հայ հասարակության համար արդեն բնավորության գիծ դարձած խայծ կուլ տալու եւ մարսելու հատկությունն այս անգամ եւս գերազանցեց բոլոր չափանիշները։ «Սինեմասթար» կինոթատրոնում ֆիլմի ցուցադրության արգելումից հետո միանգամից իրար խառնվեցին քաղաքացիական ակտիվիստները, այնուհետեւ ակտիվիստների գրառումներով սնվող կայքերն ու լրագրողները, եւ ստեղծվեց մի այնպիսի մթնոլորտ, որ կարծես թե խնդիրը վերաբերում է ազգային արժանապատվությանը։ Եթե էկրաններին արգելեին ցուցադրել «Նժդեհ» ֆիլմը, դժվար թե նման աղմուկ բարձրանար։
Մյուս կողմից էլ, մշակույթի ցանկացած ստեղծագործություն արգելելը ռեպրեսիվ մտածողության դրսետրում է, որը խոսում է տվյալ հասարակության սահմանափակ մտահորիզոնի եւ պատկերացումների մասին։
Հովհաննես ԵՍԱՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժողովուրդ» թերթի այսօրվա համարում
