Հատված Երեւանի պետական Կամերային թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար ու տնօրեն Արա Երնջակյանի հետ հարցազրույցից:
– Դուք հայկական ՈՒՀԱ–ի (KBH) հիմնադիրներից եք, երգիծական բեմադրություններ եք ներկայացնում թատրոնում։ Ձեր գնահատմամբ՝ այս տարիների ընթացքում ինչպիսի՞ փոփոխության է ենթարկվել հումորը։
– Ցավոք սրտի, փոփոխություններ եղել են, եւ չէի ասի՝ դրական։ Մեր ժամանակ մի քիչ ինտելեկտ կար այդ ամենի մեջ, միջին հանդիսատեսը տեղեկացված էր շատ-շատ բաներից, եւ կատակելն էլ ավելի հետաքրքիր էր լինում, ավելի լուրջ թեմաներով կարող էիր շատ հետաքրքիր բաներ հրամցնել։ Մանավանդ կար գրաքննություն (որը շատ անգամ անհեթեթ էր), եւ մտքի մեծ ճկունություն էր պահանջվում այդ ամենը շրջանցելու, քո ուզած ռեպլիկը հանդիսատեսին հասցնելու ու միաժամանակ պրոբլեմ չունենալու համար։ Հիմա նման բաներ չկան, հիմա հումորը շատ ավելի գռեհիկ է դարձել, հասել ենք մի քիչ ուրիշ որակի։
Բայց, փառք Աստծո, ամեն տեղ այդպես չէ։ Մենք, համենայնդեպս, Կամերային թատրոնում աշխատում ենք շարունակել մեր գիծը, բայց դա քանի գնում, ավելի դժվարանում է։ Մեր ներկայացումները բավական ինտելեկտ են պահանջում հանդիսատեսից, ու շատ հաճելի է, որ միշտ, աչքով չտամ, դահլիճը լեփ-լեցուն է։ Լուրջ կատակների, մի քիչ լուրջ բաների շուրջ զրուցելու կարոտը կա։
Կարդացեք նաև
Իհարկե, կա նաեւ հանդիսատես, որը գալիս է ընդամենը կատակներ կամ երգեր լսելու, բայց շատերը հետաքրքրությամբ դիտում ու նաեւ ընկալում են ներկայացումը։
Ռուսլան ԹԱԹՈՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժողովուրդ» թերթի այսօրվա համարում
