Հայաստանի տնտեսությունը 2013 թվականին աճել է 3.5 տոկոսով: Սա 7 տոկոսի կեսն է՝ այն 7 տոկոսի, որ Սերժ Սարգսյանը որպես սահման արձանագրել էր կառավարության պաշտոնավարման համար՝ հայտարարելով, որ դրանից պակաս աճ ապահովող կառավարությունը պետք է հրաժարական տա:
Սակայն, ինչպես գիտենք, նույն Սերժ Սարգսյանը հայտարարեց, որ դեռ պետք է պարզել, թե արդյոք կառավարությունն ամեն ինչ արե՞լ է ավելիի համար: Այսինքն՝ այսպիսով ակնարկվեց, որ կառավարություն փոխելը, գոնե այս օրերին, այնքան էլ չի մտնում Սերժ Սարգսյանի պլանների մեջ, և միևնույն ժամանակ ակնարկվեց, որ միգուցե այս աճը կառավարության պատճառով չէ, որ հազիվ եղել է 3.5 տոկոս:
Սա նշանակում է, որ իշխանությունները պետք է ներկայացնեն ծանրակշիռ պատճառներ, որոնք կհիմնավորեն, թե ինչու չպետք է կառավարությունը փոխվի, երբ Սերժ Սարգսյանի սահմանած 7 տոկոսի ընդամենը կեսն է ապահովել: Կամ էլ այստեղ մեկ այլ տարբերակ կա՝ Սերժ Սարգսյանը ոչ թե չի ուզում կառավարությունը փոխել, այլ պարզապես ի վիճակի չէ: Առավել հավանական է, որ այստեղ գործ ունենք այդ երկու իրողության հետ: Այսինքն՝ Սերժ Սարգսյանը չի ուզում կառավարությունը փոխել, որովհետև չի կարող փոխել, ի վիճակի չէ:
Առաջին հայացքից տարօրինակ, հակասական պատկեր ենք ներկայացնում, սակայն իրականում նախ՝ Հայաստանում վաղուց արդեն ոչինչ հակասական չէ, և բացի այդ՝ տրամաբանորեն ևս հակասական ոչինչ չկա: Պարզապես Սերժ Սարգսյանը ունակ լինելով հեռացնել կառավարությանը՝ ունակ չէ հետագայում արդյունավետ կերպով բանակցել ներիշխանական թևերի հետ և իր համար ապահովել բանակցությունների այնպիսի արդյունք, որը թույլ կտա վստահելի և կառավարելի վարչապետ ունենալ:
Կարդացեք նաև
Մուսա Միքայելյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
