«Թվախաղ է տեղի ունեցել, չեմ կարող ասել, որ դա օբյեկտիվ է»,-Aravot.am-ի հարցին օբյեկտի՞վ է ՀՀ-ն ներկայացնել ամենառազմականացված երկրների շարքում չորրորդ հորիզոնականում, այսպես պատասխանեց «Արևելք» ռազմավարական վերլուծական կենտրոնի փորձագետ Դավիթ Ափինյանը:
Հիշեցնենք, որ Global Militarization Index-ի 2013 թվականի վարկանիշի համաձայն` Հայաստանն իր ռազմական ծավալով զբաղեցնում է չորրորդ տեղը, Ադրբեջանը` 8-րդ, Վրաստանը՝ 54-րդ, Թուրքիան` 23-րդ, իսկ Իրանը` 28-րդ հորիզոնականը:
Դավիթ Ափինյանը հարցը դիտարկում է քարոզչական դաշտում ու նշում. «Գալ այդ եզրակացության՝ շատ հարաբերական է, հարաբերական է նաև այն, թե Հայաստանը 4-րդ, թե՞ 5-րդ տեղում է: Նախ` այդ ցուցանիշի ձևավորման սկզբունքները հայտնի չեն: Սովորաբար այդ սկզբունքները լինում են բնակչություն, սպառազինություն, առք և այլն, վերցնում են այդ հարաբերակցությունը: Տրամաբանական չէ, որ Հայաստանը հայտնվի չորրորդ տեղում, նման բան չի կարող լինել»:
Համեմատելով Ադրբեջանի սպառազինությունների ծավալների հետ՝ պարոն Ափինյանը փաստեց. «Ակնհայտ է, որ այսօր Ադրբեջանը քառակի ու հնգապատիկ անգամ ավելի մեծ ծավալներով սպառազինության գնումներ է իրականացնում համաշխարհային շուկայում: Ո՞նց կարելի է համեմատել, կամ ընդհանուր համընկնում գտնել, երբ բաց տեղեկատվության համաձայն՝ ՀՀ-ն մի քանի անգամ ավելի քիչ է սպառազինություններ գնում և հանկարծ հայտնվում Ադրբեջանից առա՞ջ: Դա տրամաբանական չէ»: Այս առիթով ռազմական փորձագետը նշեց, որ դա կարող է նաև պատվիրված լինել ինչ-ինչ կազմակերպությունների կողմից, որ Հայաստանին ներկայացնեն բացասական երանգավորմամբ:
Կարդացեք նաև
Մեր հարցին՝ ո՞ր կողմին կարող էր դա ձեռնտու լինել, գուցե Ադրբեջանի՞ն, պարոն Ափինյանը պատասխանեց. «Միանշանակ ասել, որ Ադրբեջանի կամ մեկ այլ կողմից է դա պատվիրված, հնարավոր չէ: Բայց մի բան հստակ է, որ սոցիալական հարցման ճնշման մեխանիզմ է տարվել՝ ՀՀ-ն ավելի շատ բացասական գույնով ներկայացնելու համար: Սակայն դրան լուրջ տեղիք տալ չի կարելի: Աշխարհում հարյուրավոր երկրներ կան, որոնք միանշանակ ՀՀ-ից առաջ են սպառազինություն գնելու ծախսերում, բայց ՀՀ-ն հայտնվել է չորրորդ տեղում: Նման դեպքերում պետք է մեխանիզմները ներկայացվեն»:
Հատկապես ո՞ւմ կարող է ձեռնտու լինել ՀՀ-ին այդպես ներկայացնելը, պարոն Ափինյանը պատասխանեց. «Չկա փաստատեղեկատվական նյութի նման աղբյուրի տիրապետում: Ուստի մնում ենք ընդամենը ենթադրությունների դաշտում: Համաձայն դրանց՝ դա կարող է շահավետ լինել օրինակ այն հակառուսական ուժերին, որոնք Հայաստանին համարում են Հարավային Կովկասում ՌԴ-ի կարևորագույն դաշնակից, և խնդիր կա որոշակիորեն երանգները ավելի խտացված ներկայացնել: Մեր հիմնական և գլխավոր հակառակորդների անունները չեմ ուզում տալ, քանի որ մեծ պատիվ կլինի նրանց համար: Չի բացառվում նաև այն տեսակետը, որ տվյալ հանդեսն իր սկզբունքներով ուսումնասիրություններ է իրականացրել Հարավային Կովկասի երկրներում, և Հայաստանը նման կերպ են որոշել ներկայացնել»:
Պարոն Ափինյանը շեշտեց նաև Վրաստանի հանգամանքը ու մանրամասնեց. «Այդ երկրում սպառազինությունների գնումը փակ ձևով է իրականացվում ու նրանց ռազմական բյուջեն երեք տարում մեկ միլիարդը գերազանցեց: Ուստի եթե բնակչություն և սպառազինությունների գնում հարաբերակցությունը վերցնենք, ո՞վ առաջ կլինի: Մի խոսքով ամփոփեմ՝ չեմ կարծում, որ այդտեղ օբյեկտիվ մի բան կա»:
Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
