2009թ. հայ-թուրքական արձանագրությունների ստորագրումից հետո միայն մի երկիր՝ Շվեդիան է ճանաչել Հայոց Ցեղասպանությունը: ՀՅԴ Հայ դատի գրասենյակի ղեկավար Կիրո Մանոյանը ընդունում է, որ Ցեղասպանության միջազգայնորեն ճանաչման դանդաղումը կապված է հենց այդ արձանագրությունների գոյության հետ. «Շվեդիայի խորհրդարանը ընդամենը մեկ քվեի առավելությամբ կարողացավ ճանաչել Ցեղասպանությունը, եւ նրանք, ովքեր դեմ էին ճանաչմանը՝ հենց դրանով էին պայմանավորում իրենց դեմ լինելը, որ Հայաստանն ու Թուրքիան արդեն արձանագրություններ են ստորագրել, որ պատրաստվում են հանձնաժողով ստեղծել՝ այդ հարցերը քննարկելու համար, եւ իրենց միջամտությունը պետք չէ: Նույն մոտեցումը եղավ ԱՄՆ Կոնգրեսում, երբ համապատասխան հանձնաժողովը ընդամենը մեկ քվեով դրական եզրակացություն տվեց այն ժամանակ ներկայացված բանաձեւին: Դեմ եղողները նույն պատճառաբանությունն էին տալիս՝ արձանագրությունների գոյությունը»:
Պարոն Մանոյանը համոզված է, որ արդեն վաղուց ժամանակն է, որ Հայաստանը ետ կանչի իր ստորագրությունն այդ արձանագրություններից, որպեսզի մենք 2015 թվականը չթեւակոխենք այդ արձանագրություններով: Բայց եւ միաժամանակ շատ կարեւորում է, որ աշխարհը հստակ տեսնի եւ ընդունի, որ դրանց տապալման պատճառն ու պատասխանատուն Թուրքիան է: «Դեռ 2010-ին է Հայաստանի նախագահն ասել, որ «առայժմ մենք մեր ստորագրությունը ետ չենք վերցնում», 2010- ից մինչեւ 2014-ը բավարար ժամանակ է անցել այդ «առայժմ»-ից, Թուրքիան ոչինչ չի ձեռնարկել, եւ ժամանակն է, որ Հայաստանը ետ վերցնի իր ստորագրությունը»,-եզրափակեց Կիրո Մանոյանը:
Մելանյա ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ
Խելոքին մեկ ասա, ստորագրողին՝ հազար։