Մենք սովոր չենք մեր կյանքի վերաբերյալ երկարաժամկետ ծրագրեր կազմել: Դա գուցե մասամբ ազգային առանձնահատկություն է, բայց հիմնականում՝ արտաքին հանգամանքներով պայմանավորված երեւույթ: Պլանավորել կարելի է այն դեպքում, երբ երկիրը կայուն վիճակում է: Սովետի ժամանակ ես, օրինակ, ծրագրում էի դառնալ գիտությունների թեկնածու (հասցրել եմ), հետո դոցենտ, հետո դոկտոր, հետո պրոֆեսոր, գրել երաժշտության մասին, պահել մի քանի մասնավոր աշակերտ եւ այլն: Խորհրդային Միության փլուզումն իմ այս պլանների վրա քար գցեց: Կյանքի նկատմամբ ունենալով պոզիտիվ եւ թեթեւ վերաբերմունք՝ ես դրանից ողբերգություն չսարքեցի: Շատերը սարքեցին եւ մինչեւ հիմա այդ սթրեսի ազդեցության տակ են: Գումարած դրան՝ մենք 22 տարի ապրում ենք մշտապես «տուրբուլենտ» վիճակում եւ չենք կարող ասել, թե ինչ է տեղի ունենալու վաղը: Էլ ի՞նչ երկարաժամկետ ծրագիր:
Անվստահությունը վաղվա օրվա նկատմամբ որոշ չափով գալիս է իշխանությունների նկատմամբ անվստահությունից: Այստեղ իրականն ու ժողովրդական ֆոլկլորը միահյուսվում են եւ դառնում կայուն կարծրատիպ: Վերջերս, օրինակ, մեկն ինձ ամենայն լրջությամբ բացատրում էր. «Կարծում ես, էդ հերոինի մի տոննան իսկականի՞ց են բռնել: Չէ, ձեւ են անում, որ բռնել են, ցույց են տվել, հիմա էլ կամաց-կամաց կծախեն: Դու տեսե՞լ ես, որ էդ հերոինը վառել են»: Ահա այսպես. Հայաստանի բնակչության ճնշող մեծամասնութունը չի հավատում, որ մեր որեւէ պետական մարմին նույնիսկ տեսականորեն ընդունակ է որեւէ լավ բան անելու: Իհարկե, այս ֆոլկլորի ամրապնդմանը նպաստում են նաեւ նրանք, ովքեր «ի պաշտոնե» զբաղված են քարոզչությամբ:
Երկարաժամկետ ծրագրեր չկազմելու եւ իշխանության որեւէ նախաձեռնությանը չհավատալու սովորությունը միահյուսվել է կուտակային կենսաթոշակի հարցում: «Սրանց (այսինքն՝ կառավարությանը), որ երկու կոպեկ տաս ու վաղը գնաս ուզես, կասեն՝ ի՞նչ փող, դու փող չես տվել»: Նման մտածողության արմատները շատ խորն են, եւ մի օրում դա փոխելը անհնարին է: Խնդիրը ոչ միայն խորհրդային խնայբանկերում կորած գումարներն են, ոչ միայն 90-ականների առաջին կեսին «պայթած» բանկերը: Խնդիրը նաեւ այն է, որ կառավարությունը, խորհրդարանը անընդհատ փոխում են խաղի կանոնները: Մասնավորապես, ավելացնում են հարկային բեռը: Վերջերս, օրինակ, ինձ՝ ամենեւին ոչ խոշոր գործարարիս, ստիպել են 1000 դոլարանոց ՀԴՄ գնել: Խնդիրը նաեւ այն է, որ մենք վստահ չենք, որ մեր՝ այժմ մուծվող հարկերը հասնում են մեր թոշակառուներին եւ բյուջետային աշխատողներին, եւ ոչ թե այսպես, թե այնպես յուրացվում են մեր կառավարիչների կողմից: Այդ հարկերին ավելանում է եւս 5 տոկոս հարկը՝ մինչեւ 40 տարեկանների համար: Որքան էլ ասեն, որ դա հարկ չէ, այդ 5 տոկոսն այդպես է ընկալվում:
Կոնկրետ այս՝ «կուտակային» խնդրի լուծումը ես տեսնում եմ ոչ թե անվերջ հետաձգելու մեջ՝ միեւնույն է, այդ բարեփոխումն անհրաժեշտ է, այլ խորհրդարանական բոլոր խմբակցությունների կողմից համաձայնեցված եւ, բնականաբար, Սահմանադրությանը համապատասխանող որոշում ընդունելու մեջ:
Կարդացեք նաև
Հուսով եմ՝ անցել են այն ժամանակները, երբ նախագահն իր մոտ էր կանչում Սահմանադրական դատարանի անդամներին ու պարտադրում նրանց այս կամ այն որոշումն ընդունել:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Պարոն ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ կարդալով Ձեր հոդվածը,հասկածա որ Դուք բացի հիանալի գրելուց,օժտած եք նաև անգլիական նուրբ հումորով,ինչը վկայում է հոդվածի վերջին տոխերը-“Հուսով եմ՝ անցել են այն ժամանակները, երբ նախագահն իր մոտ էր կանչում Սահմանադրական դատարանի անդամներին ու պարտադրում նրանց այս կամ այն որոշումն ընդունել:”
Բայց բոլորովին միտք չունեմ քննարկել հոդվածը,փոխարենը մեջբերում եմ Ձեր կայքում մի քանի օր առաջ կարդաածս հոդվածից:
https://www.aravot.am/2014/01/22/424532/«Առավոտը» քաղաքացիական ավիացիայի գլխավոր վարչության պետ Արտյոմ Մովսիսյանից հետաքրքրվեց, թե հնարավո՞ր է մեր՝ հարկատուների հաշվին վճարվի «Արմավիայի» պարտքերը, ինչին ի պատասխան՝ պարոն Մովսիսյանը բացառեց նման բան՝ վստահեցնելով, որ տվյալ դեպքում եւ նմանատիպ դեպքերում պետությունը ոչ մի պատասխանատվություն չի կրում- «Ընդհանրապես, Հայաստանում, որեւէ մասնավոր սուբյեկտի հետ կապված եւ ոչ միայն՝ «Արմավիայի», պետությունը պատասխանատվություն չի կրում”:
Այստեխից ինձ մոտ հարց է առաջանում,որն է այն երաշխիքը,որ Մեր երախաները երբևէ կստանան այդ գումարները,հաշվի առնելով այն հանգամանքը,որ տվյալ պարագայում գործ ունենք մասնավոր ընկերությունների հետ:
Այսօրվա կառավարության բացատրությունը նման է “Պապաի Արեվին”:
Էդ «նմանատիպ դեպքը», օրինակ, ռուսների համար չի. սրանք չհավատացին կառավարության «պապայի արևին» ու ստիպեցին գրել Գազպրոմի պայմանագրում: Եթե, օրինակ, որևէ հիմնարկ գազի վարձը չմուծի, Գազպրոմը ՀՀ Կառավարությունից «ստացող» ա:
Հանուն արդարության պետք է նշել, որ կարճաժամկետ մտածողությունն արդի ժամանակներում ոչ միայն հատուկ է մեզ՝ հայերիս, այլև երկրագնդի բնակչության մեծ մասին: Այդ մտածողության վառ օրնակներից է ամբողջ աշխարհում նվազող խնայողությունների չափը /ու դա բնավ չի նշանակում, որ գլոբալ առումով եկամուտները նվազել են, հակառակը՝ տարեցտարի աճում են/: Մարդկանց մոտ առավել մեծ թափ է ստացել այսպես կոչված մասսայական սպառողի հոգեբանությունը: Գնեք հենց հիմա ապառիկով, հանգստացեք հենց այս ամռանը Կարիբյան կղզիներում, վայելեք Ձեր երիտասարդությունը, քանի դեռ կարող եք… Ու կապ չունի, որ Դուք բավական գումար չունեք, մենք կֆինանսավորենք: Իսկ թե այդ գումարը ինչ տոկոսադրույքներով ու պայմաններով պիտի վերադաձնեն, մասսայական սպառողին շատ չի հուզում, կարևորը ինքը կունենա իր երազանքի ավտոմեքենան, բջջայինը կամ զգեստը…
Նույնիսկ նման կենցաղային հարցերում, որը ոչնչով կապ չունի իշխանությունների հետ, մենք կարճաժամկետ պլաններ ենք կազմում, էլ ուր մնաց 5 տոկոս ավել հարկ մուծենք ներկայիս իշխանություններին, որոնք ոչնչով հավատ չեն ներշնչում, որպեսզի 20-30 տարուց այդ գումարը հետ ստանանք:
Մարիամ ձեզ մեկ հարց, դուք գիտեք արդյոք թե ում եք վճարելու այդ 5 տոկոսը ?
Թե “կարճաժամկետ դատողությամբ” եք գրել ?
Ես գիտեմ այնքան, որքան շարքային քաղաքացին, միգուցե և կարճաժամկետ մտածողություն ունեմ: Ինձ իմ կառավարությունը վստահեցնում է, որ պետք է վճարել x հիմնադրամին, որը տարիներ հետո իմ գումարը ինձ կվերադարձնի: Իսկ թե ինչ կանի այդ հիմնադրամն իմ գումարի հետ, չգիտեմ ու անկեղծ ասած իմ երկրի պաշտոնյաների բացատրություններն էլ ինձ հավատ չեն ներշնչում: Բայց քանի որ օրենքով ինձ պարտադրված է, իսկ ես հետևում եմ նույնիսկ ինձ վնասող օրենքներին, ամեն ամիս կկատարեմ համապատասխան մուծումները, եթե օրենքն ի վերջո ուժի մեջ մտնի. իսկ ես չեմ կասկածում, որ այդպես էլ կլինի:
Առանց պարտադրանքի էլ մինչ այժմ ես իմ գումարի որոշ տոկոս միշտ խնայել եմ: Միայն ի տարբերություն այս հիմնադրամների, իմ գումարը ես ինքս եմ տնօրինում ու որոշում, թե ինչ արժույթով կամ տեսքով իմ խնայողությունները ապահովագրեմ:
էտ ձեզ թվում ա, որ մուծելու եք հայկական պարազիտներին: Եթե ըտենց լիներ, ապա վաղուց ընդունված գործարկած կլինմեր այս օերինքը առանց ավելոդր քաշքշուկի:
Դուք/մենք իրականում մուծվելու նեք ամերիկյան կառավարությանը սա: ու ոչ միայն մենք, նաև Ռուսաստանյան հարկատուները:
Էտ ֆոնդրը գնալու են ներդրվեն ամերիկյան տնտեսություն կամ վճարվեն ամերիկանյում աշխատավաձ:
Սա գլոբար հերթական թալան է, որ հավաքում են անգլո-սաքսերը պոստսովետական երկրներից:
Դրա համար էլ ԲՀԿ-Դաշնակ /նաև ՀՀԿ/ միտինգի ելան , քանի որ իրանք ստեղից ոչ մի “փայ” չունեն:
Իզուր չի նաև, Ար Արամը ամբողջովին կողմ է այս օրենքին:
Hakob ինչ- որ բան գրելուց առաջ, ինքդ քո մեջ կողմնորոշվի, հա?…}}}… Չի կարելի միաժամանակ գրել, որ Սերժ Սարգսյանը փրկեց Հայաստանը «անգլո-սաքաերից» ստորագրելով ՄՄ համաձայնագիրը և հետո պնդել, որ կառավարությունը օրենք է ընդունում, որը նպատակ ունի վճարվել ամերիկայում աշխատավաձ:
Չի կարելի պնդել, որ հայսատանում «5-րդ շարասյունները» աշխատում են «անգլո-սաքաերի» համար, և հանկարծ…. հենց նույն «շարասյունները» դեմ են պատադիր կուտակայինին, որը, ըստ, քեզ նախատեսնված է ամերիկայում աշխատավաձ վճարելու համար։
«Շարասյունները» հո խելագար չեն? Իրենք իրենց շահերի դեմ են միտինգ անում?…))))….
Մի խոսքով, կողնորոշվի, ում շահերն է պաշտպանում ՀՀ իշխանությունը… հետո կգրես…))))…
ի՞նչ կողմնորոշվեմ
Սերժը եթե չկատարի այս պարտադրված օրենքները, ապա ասենք մի ամսից “ականջի”կամ “լեզվի” ռակից կմեռնի: Եվ Սերժը,Քոչարյանը , Լևոնը… բոլորն էլ այլանդակ վատ վիճակում են եղել, լինելով անգլո-սաքսերի կողմից ստրկացված երկրի վերակացու ընդամենը:
Մի երկու ղեկավար ունեցանք /ՎԱզգեն Սարգսյան ու Դեմիրճյան/, որ ակընհայտ ասեցին անգլո-սաքսերին, որ թքած ունեն իրցնա վար, տեսար
ինչ արեցին, հենց իրանց “գահի” վրա գնդակահարեցին: Ու էլի ափաշկարա ձևով:
Անդրանիկ Մարգարյանը թաքուն էր հակադրվում, “թաքուն” էլ ինֆակտի “դեղ” տվին գնաց էն աշխարհ:
Սերժը բավականին փորձառու, հմուտ , իմաստում մարդ է նաև, ու հլա որ մանովրում է…
Սակայն. այս Ռուսական նոր ծնվող սուվերենության ծիլերը նաև հույս են ծնում իմ մեջ, որ մենք էլ կազատվենք ստրկատիրությունից, թեև դեռ ճանապարհ կա անցնելու…
… իսկ ամենօրյա.— ստրկատերը ուզում ա իրա թալանը, ընդամենը:
Իսկ վերաբերվում է հինգերորդ շարասյանը, ապա որպես կուսակցություն այդպիսին մեծամասամբ հանդես են գալիս ժառանգները: Իսկ իրանց ինչ՞ էր մնում քան ատամները ճռճռթացնելով ու քթի տակ կազմակերպիչներին հայոյելով չմասնակցելը: Ափաշկարա ասեին, որ իրանք կո՞ղմ են անգլո-սաքսերի նոր նշանակած թալանը տալուց:
Ուժեղ էր…)))…
Հիմա հարցեր…)))…
1.Եթե «անգլո-սաքսեր» այդքան ամենակարող են, որ հենց հակադրվում ես «ականջի» կամ «լեզվի» ռակից մեռնում ես, ինչպես եղավ,որ «Ռուսական նոր ծնվող սուվերենության ծիլերը» օրորոցում արմատախիլ չեն արվում?
2. ՄՄ «շրջադարձից» մի կես տարի անցել է, Եթե ՄՄ հակառակվում է «անգլո-սաքսերի» համաշխարահային «գերիշխանությանը», ապա ինչ մինչև հիմա Սերժ Սարգսյանը «ականջի» կամ «լեզվի» ռակից չի մեռել? …)))…
3. Ւնչու ամենազոր «անգլո-սաքսերը» թույլ տվեցին, որ իրենց կողմից ստրկացված երկրի վերակացուները երկրի ամբողջ ունեցվածքը հանձնեն մի երկրի, որը «ասպետորեն» պայքարում է իրենց դեմ?
Եթե, հետևենք քո բերած «փաստերի» տրամաբանությանը, ստացվում է, որ Սերժ Սարգսյանը ցանկանուձ է Հայաստանը փրկել «անգլո-սաքսերից», և դրա համար միացել է միակ կառույցին, որը դա կարող է անել։ Բայց միաժամանակ կառույցը այսօր բավականաչափ ուժեղ չէ, և չի կարող երաշխավորել, որ Սերժ Սարգսյանը հանկարծ,«ականջի» կամ «լեզվի» ռակից չի մեռնի։ Դրանից խուսափելու համար Սերժ Սարգսյանը, Հայաստանի բնակչության աշխատավարձի հաշվին, պատրաստվում է վճարել ստրկատերերի պահանջած թալանը։ Այսինքն՝ ստիպված է վճարում, հենց որ կարողանա՝ չի վճարի։ Որպես հետևանք՝ պարտադիր կուտակայինի օրենքը կվերացվի ..)))… Ճիշտ եմ հասկացել?…)))…
1. Ռւսաստանը շատ հաճախ է պարտվել ճակատամարտեր ու նույնիսկ գլոբալ ժամանակավոր պատերազմներ: Սակայն հաշվի առնելով իր տարածքի մեծությունը, երկրի աշխարհագրական դիրքը , ու ամնակարևորը- որ ինքը ընթացել է միշտ է բյուզանդական-ֆեոդալական ուղեվ, ի տարբերություն անգլո-սաքսերի հռոմեական-ստրկատիրական հասարակարգի , միշտ էլ մինչ այժմ վերջնականում հաղթել է պատերազմում ու դա բնական է, նորմալ:
2. Որովհետև Հայաստանը ոչ մի ռեսուրս չունի,հետևաբար ոչ մի ստրկատեր /անգլո-սաքսեր կամ հռոմ/ այստեղ զորք չի ուղարկի ու լռվացնի այստեղ, ինչպես ուղարկել ու լռվացրել են Ռուսաստանում, Աֆրիկայում, մերձավոր արևելքում: Այլ կերպ ասած, մենք նրանց բացարձակ հետաքրքիր չեքն: Վրացիք հետաքրքիր են այնքանով, որքանով որ նրանց տարածքով Բրիտիշ պետրոլյումը թալանում է /ինչպես առաջին համաշխարհայինի ժամանակ/ Բաքվի նավթը: Այսինքն իրանց սահմանափակ ռազմական ուժերը Վրաստանում հանդես են գալիս միայն նավթամուղը խախանդ պահելու համար: Ինչպես մի ժամանակ հռոմեական բանակի ստորաբաժանմումներն էին հյուսիսային ու կենտրոնական եվրոպայի երկրներում:
3. Պատասխանը նայիր 2-որդի մեջ: Հայաաստանը “Հռոմին” հետաքրքիր չէ, և հետևաբար անգլո-սաքսերը անգամ մի զինվոր չեն զոհաբերի այս տարածքի համար: Իրանք իրանց առանց այդ էլ իերնց սնանկացող երկիրի ու գերուճացված սպառումով սահամափակ ռեսուրսները կենտրոանցրել են արաբական-սլավոնական-աֆրիկական երկիրների անսահմանափակ ռեսուրսներին վերահսկելու ու անխնա թալանելու վրա: Իսկ Մեր Մերգելյանը, գազիի ենթակառուցվածք, ատոմակայան ու նման բաները- հակառակը- միշետ էլ եղել են ու կլինեն բյուզանդակա-ռուսական պետության համար “նագրուզկա”, որը մենոնք սաղացնում են ռուսների վզին, իսկ իրանք փնփնթալով, բայց և կրում են իրանց վզին – այսիքն նրանք մեզ են կերակրում այդ կառույցների մեջոցով: Դա բյուզանդական սխեմայի առանձնահատկություն է: ինչպես նաև հռոմեականինը հակառակը- անխնա թալանելը : Սա հասարակագիտական օրինաչափություն է, ինչպես ասենք Ֆիզիակայի օրենքնրը:
ՄՄ-ը նոր սաղմնավորվող մի կառույց է, որը հիմնվում է մեր ազգերի երկարժամկետ անցած ճանապարհի վրա: Դեռ այն շատ փխրուն է ու շատ թույլ, կտրուկ հակազդելու համար “հռոմեական” բանակին /ԱՄՆ-ին/: Ռուսները քաղաքական-դիվանագիտական տրյուկներ են անում, ժամանակ շահելու ու ուժեղանալու համար: Իսկ բելոռուսները ինչպես միշտ երկրը պինդ պլոմբել են ու անցել են պարտիզանական պատեչրազմի
:
Հռոմը պետք չէ ապտկերացնել իդեալական: Հերիք է քանդվեր հռոմական պետության պաշպանիչ բետոնը- բանակը և հռոմից մեծ թիքան ականջը մնաց:
Այժմ անգլո-սաքսերի բանակի –ԱՄՆ-ի բնական -արհեստական քանդման պրոցեսն է գնում: Տենսնենք թե ինչով դա կվերջանա: Պատմությունը – դա երկարաժամկետ պրոցես է, ու չենք կարող ասել ,թե ասենք 2020-ին այս քաղաքակրթական — բյուզանդիա-հռոմ, ստրկատիրություն-ճորտատիրություն, սլավոններ-անգլոսաքսեր պատերազմի ընթացքը ինչպիսին կլինի:
իսկ մենք մեր քաղաքակրթական արժեքներով վաղուց հունական-բյուզանդական-ռուսական քաղաքակրթայն փոքրիկ, բայց շատ կարևոր մասն ենք: հերիք է դավաճանենք մեր պապերևի անցած ուղուն, միանգամից կհայտնվենք բորդյուրից այն կողմ:
Չմոռանանք, իհարկե, հիմնական հարցը, որին չի պատասխան չի տրվել։ Ոմ շահերն են պաշտպանում ՀՀ իշխանությունները? …)))…
Հարցիդ պատասխանը կգտբես, եթե պատասխանես մի այլ կլասիկ հարցի,
– ու՞մ շահերն էր պաշպանում Պոնիտի Պիլատը իր “օֆիսով”:
Իմ կարծինքն է այն , որ միանշանակ պատասխան այս հարցին չկա: ինչպես նաև չկա միանշանակ պատասխան, թե ու՞մ շահերն է պաշտպանում Սերժը /Լևոնը, Քոչարյանը/ և իրենց “օֆիսները”: Ու հաշվի առ, որ ցանկացած ՏԵՂԱՑԻ մենեջեր ու իրա օֆիսը միշտ էլ առիթը կօգտագործի անկախանալու կամ գոնե քայլեր կանի արտաքին ստրկատիրոջ ճնշումը թուլացնելու համար:
Ասածիս վկան- կարող ես գտենել օրինակ դե ֆակտո /ազգությամբ/ պարսիկ և դե յուրե “հայ” թագավորների կյանքի ու գործերի մեջ:
Եվ ինչպես միշտ… գրածդ կունենար իմաստ, եթե դա, ասենք, ինչ-որ կոմպյուտերային ստրատեգիական խաղի կանոնների վերլուծություն լիներ.. Վատ չես գրել…)))… Բայց դա ինչ կապ ունի ռեալ կյանքի հետ?…}}}}…
Մասնավորապես. Ես ապրում եմ Ֆրանսիայում, որը ըստ քեզ «անգլո-սաքսոնական» համաշխարհային թալանից լավագույն ձևով օգտվող երկրներից մեկն է…)))… Այդ դեպքում ինչպես եղավ, որ, օրինակ գազի համար, ես և Երևանյան սպառողը վճարում ենք համարյա նույն գինը? (բնական գազ Ֆրանսիայում չկա)։ «Անգլո-սաքսերը» մնացած աշխարհը լավ չեն թալանում, թե Ռուսներն են իրենց «բարեկամներին» թալանում ինչպես «գիշատիչ» «անգլո-սաքսեր»?…)))… (Չմոռանամ նշել, որ իմ վառած գազի 30%-ը Ռուսաստանից է)։
Այդպես կոչված «գերուռճացված սպառողները» ովքեր են? Պատահաբար, հո «նեխող կապիտալիզմի» բնակչությունը չէ? …)))… Այդ դեպքում, ինչու է, օրինակ հենց նույն Ռուսաստանը ուզում տնտեսական առաջընթաց ունենալ? Որպեսզի իր բնակչություը ևս վերածվի «գերուռճացված սպառողների»?…)))… Թե տնտեսական առաջընթաց չի ուզում?…)))… Թե ուզում է, բայց միայն այնքան, որ նոմենկլատուրան դառնա «գերուռճացված սպառող», իսկ մնացած բնակչությունը աղքատ, բայց «գաղափարի մարտիկ»?…)))…
Այն, որ կապիտալիզմը որպես այդպիսին ( մեր իմացած՝ կլասիկ կապիտալիզմի մոդելը) տրանսֆորմացվում է՝ փաստ է։ Մասնավորապես 2008 թվականի ճգնաժամը «լղոզվեց» բոլորովին էլ ոչ «կլասիկ շուկայական» մեթոդներով։
Բայց ինչ կապ ունի այստեղ Ռուսաստանը և նրա «պայքարը» «անգլո-սաքսերի» «գաղափարախոսության» դեմ?
Ինչ է, ռուսները նորից հասարակության կյանքը կազմակերպելու նոր ֆորմցիա են հայտնագործել աշխարհին չեն ասում?….)))…
Վերջին էքսպերիմենտը (կոմունիզմը) բավականաչափ դաս չեղավ, նորն են ուզում? …))))…
Ռուսաստանը, այսօր, ընդհամենը, մի երկիր է, որտեղ «նոմենկլատուրային ազնվականությունը» ԿԳԲ-ի պատժիչ ջոկատների միջոցով վերահսկում է արտադրությունը։ «Նորածին» կապիտալիզմի վրա դրված են ահավոր փրկագներ (կաշառքներ, ատկատներ և այլն)։ Մինչև կապիտալիզմ դեռ ահավոր երկար ճանապարհ կա։
Այն որ կապիտալիզմը իր այսօրվ տեսքով ունի պրոբլեմներ՝ ես դա տեսնում եմ, բայց Ռուսատանը չէ, որ դրանց լուծումները կարող է առաջարկել։ Ռուսաստանը նման է 4-րդ դասարանի աշակերտի, որը Պյութագորասի թեորեմը ոչ մի ձևով չի կարողանում սովորել, բայց մտել է գիտությունների ակադեմիա և ուզում է փոփոխական կորությամբ տարածության մեջ գտնվող եռանկյան մակերես հաշվել…))))…
ՀՀ իշխանությունները պաշտպանում են բացառապես իրենց նեղ անձնական շահերը ու այդ անելու համար ոչ մի խտրականություն չեն դնում ո՛չ որեւէ կառույցի եւ ո՛չ էլ որեւէ միջոցի միջեւ:
քո տեսակետը Ռուսաստանւ վերաբերյալ հասկանալի է:
Իսկ ինչպիսի՞ն է քո տեսակետը Եվրոմիության, և նրա անդամ Ֆրանսիայի մասին, որի բնակիչ ես դու: Երբևէ չեմ կարդցել քո տեսակետը: դու մենակ կպնում ես/ոչնչացնում ես Ռուսաստանին ոչպես երկիր ու պետություն: մի քիչ էլ քո երկիր մասին պատմի, դա շատ ավելի հետաքրքիր ու արժեքավոր կլինի, քանի հեռվից հեռու ԿՎՆ-ային զեռառնոցային քննադատումը:
Նաև, սկսիր, թե ինչքան լավն է Ֆրանսիան-ԵՎրոմիությունը ի համեմատ Ռուսաստան-Հայաստանի ըստ տեղացու աչքերի ու ականջների ու մյուս զգայարանների:
Վատ բաներն ես ուզում?…)))… խնդրեմ…
Աշխատող բնակչությունը ունի մի հիմնական վախ, աշխատանքը կորցնելու վախը։ Եթե շատ բարձր որակավորում չունես, կոցնելուց հետո նորը գտնելը դժվար է, և ընդհանրապես տհաճ պրոցեդուրա է (իրեն վաճառելու պրոցեսի մեջ ստորացուցիչ էլէմնտներ կան)։
Ուժեղ ներվեր են պետք՝ քեզ ոչ անհրաժեշտ բաները չգնելու համար, միկրոկրեդիտները (մինչև 2000€) տրվում են շատ հեշտ, և եթե ներվերից թույլ ես, լիքը հավաքում ես և բանկերից ընկնում ցմահ կախման մեջ…)))…
(էս վերջերս, բանկի աշխատողը հրավիրել էր հանդիպման։ ասում է ՛՛Քո աշխատավարձով դու կարող ես այսքան կրեդիտ վերցնել, ծրագրեր չունես? Ֆինանսավորենք…)))… բարի- բարի աչքերով շիկահեր գեղեցկուհի էր…))))….)
Ընդհանրապես, ապրելու համար պետք է լավ հաշվարկես քո հնարավորությունները…)))…
Կորցրել ես աշխատանքդ (իսկ ոչ ոք դրանից երաշխավորված չէ), ընկնում ես սոցիալական նպաստների վրա, որը հաց ուտելու համար բավարար է, բայց սոցիալական մահ է նշանակում։
Հատկապես, որ «վատ-վատ» բաներն են հետաքրքրում, ճշտի որ ասեմ…)))…
Անձնական դաշտում իհարկե հռոմեական մենեջմենթը ղեկավարվում է հիմնականնում – վախի մթնոլորտ ստեղծելով ու վախի մեջ մարդկանց ապհելով: Առաջին հերթին ՎԱԽ- վաղվա օրվա համար:
Սակայն – հետաքրիքր է, որ Հայաստան – Ռուսաստան քննարկելուց-քննադատելուց խոսում ես միայն պետական-քաղաքական վերնախավի ու սիստեմային հարցերի մասին, իսկ Եվրոպա-Ֆրանսիա քննարկելուց-քննադատելուց խոսում ես միայն լոկալ հարցերի մասին: Իսկ ի՞նչ է , քո երկիրը պետական-քաղաքական վերնախավային , ֆունդամերնտալ-համակարգային խնդիրներ բացարձակ չունի՞, թե դու, որպես շարքային քաղաքացի դրանցից շատ հեռու ես: Օրիանկ ձեր երկրում կոռուպցի կա՞ թե չկա:
Տեսնում ես?…)))… նորից խիստ «դասակարգային» մոտեցում ես ցուցաբերել..)))…
Կլասիկ «վախի մթնոլորտը» Ստալինի Սովետում էր, իսկ սա մրցակցությանը չդիմանալու անհագստություն է։ Նմանատիպ «վախ» ունի նաև գործատուն՝ ինքը անհանգստանում է լավագույն, որակյալ աշխատողներին չկորցնելու համար։
Կոռուպցիայի մասին.
Ւմ մակարդակում (աշխատանքի վաճառք- սպառում) չկա (համենայնդեպս՝ ես չեմ հանդիպել)։ Այնտեղ որտեղ աշխատում եմ (միջին ստրուկտուրա) նույնպես չկա ( կազմակերպության ֆինանսական անցուդարձին լավ ծանոթ եմ ..)))..)։ Ֆինանսական հաշվետվություններ ներկայացվում է եռամսյակը մեկ։ Խորացված ստուգումներ՝ միջինը 2-3 տարին մեկ։ Եթե սխալներ ենք արել՝ մուծում ենք տարբերություն և տուգանք (15-20 %), որը հնարավոր է մուծել մաս- մաս, այնպես որ փակման վտանգի չենթարկվենք։
Վախի աղբյուրը հարկային տեսուչը չէ..)))… վախի աղբյուրը այլ կազմակերպություններն են, որ անում են նույն գործը…)))…
Տրամաբանություն մեզ հուշում է, որ կոռուպցիա պետք է լինի ավելի բարձր ոլորտներում ( մասնավորապես՝ ինչու երկու նույնանման բանկից որոնք համարյա նույն հարվածն էին ստացել անշարժ գույքի փուչիկի պայթյունից՝ պետությունը օգնեց մեկին և նա փրկվեց իսկ մյուսը սննկացավ? , ինչու են պաշտպանական պատվերները ստանում հիմնականում նույն մատակարարները?)։
Բայց իմ ամենօրյա կյանքում կոռուպցիան ինձ չի անհանգստացնում։
Ռուսաստան քննարկելուց խոսում եմ միայն պետական-քաղաքական վերնախավի ու սիստեմային հարցերի մասին, որովհետև սիստեմը մարդուց առաջնային է, իսկ Եվրոպա-Ֆրանսիա քննարկելուց-քննադատելուց՝ իմ մասին, որովհետև սիստեմը աշխատում է «իմ» ( և ևս այդպիսի 65 միլիոն «իմ» համար)։
իսկապես այդքան միամիտ ես՞, ու չգիտես որ քո աշխատանքը ոչ մեկին հետաքրի չէ՞ ու դու մասնավորապես ուտում ես Աֆրիկայից բերված թալանը՞:
ֆրանսիական քո դեմոկրատիան ու ոչ կոռուպցիոն եչ ստրկասիրական կարգերը մասնավորապես նկարագրված են “խաղալիք” ֆիլմում:
Բա, գիտես հեշտ ա «անգլո-սաքաերի» թալանից բաժին ունենալը?…))))… Նայի է նայի, հենց տեենց էլ ապրում ենք…)))))…
Շաբաթ չի անցնում, որ Ռամբալ Կոշեի պես մեկը շալվարս հանել չտա, ստիպված անում եմ, թե չէ աշխատանքանց կհանեն, և ստիպված կլինեմ կամ սուպերմարկետներից գողություն անեմ, կամ «Պեր Լաշեզում» ողորմություն հավաքեմ….)))))….
Լավն էր Hakob?…))))….
«Կարծում ես, էդ հերոինի մի տոննան իսկականի՞ց են բռնել: Չէ, ձեւ են անում, որ բռնել են, ցույց են տվել, հիմա էլ կամաց-կամաց կծախեն: Դու տեսե՞լ ես, որ էդ հերոինը վառել են»: Ահա այսպես. Հայաստանի բնակչության ճնշող մեծամասնութունը չի հավատում, որ մեր որեւէ պետական մարմին նույնիսկ տեսականորեն ընդունակ է որեւէ լավ բան անելու:
Հենց նույն բանը ես էի ուզում գրել այս հերոին կոչվածի լուրի վերաբերյալ: Այո, ես չեմ հավատում որ մեր որեւէ պետական մարմին նույնիսկ տեսականորեն ընդունակ է որեւէ լավ բան անելու: Ցավում եմ, բայց շատ ճիշտ ձեւակերպում է, չնայած դրանից բան չի փոխվի: Ինչ վերաբերվում է այդ հերոին կոչվածին, ապա ամենեւին պարտադիր չէ, որ դրա ճակատագիրը լինի այն, ինչ գրված է հոդվածում, այսինքն այլ լինի, հետո ծախեն եւ այլն: Այդ հերոինը կարող է եւ ընդհանրապես գոյություն չունենալ ու ողջ այդ պատմությունը լինի հորինվածք:
Քանի դեռ ադրբեջանցիները չեն մտել քո տուն և հետևաբար չեն փորձել ֆիզիզկական կամ սեռական բռնություն կիրառել, սխալ է այն մոտեցումդ, որ “որէ պետական մարմին նույնիսկ տեսականորեն….” Իսկ հենց որ նման բան լինի, ես ինքս միգուցե կհամաձայնվեմ քո հետ:
Պետական մարմինը, իշխանությունը բանակի միջոցով պաշտպանում է իր բարեկացությունը, ձեռի հետ էլ ստացվում է, որ ակամայից պաշտպանվում են մնացած քաղաքացիները: Իսկ եթե ադրբեջանցու փոխարեն ՀՀ արտոնյալ որեւէ քաղաքացի ՀՀ շարքային քաղաքացու հանդեպ անի, այն ասեցիր ադրբեջանցու մասով, ապա ՀՀ որեւէ պետական մարմին, համոզված եմ, ոչ մի ձեւով չի պաշտպանի ՀՀ շարքային այդ քաղաքացուն:
Այսինքն դու չգիտես մի դեպք, որ մեկը խաբել է կամ գողացել է կամ սպանել է որևէ մի այլ ՀՀ քաղաքացու Հայաստանում և այդ օրինազանցը պատիժ է կրում:
Ես գիտեմ, որ Կուկուն մարդ սպանեց ու չնստեց ու այդ կարգի լիքը դեպքեր….ասածս վերաբերվում ա արտոնյալ ու ոչ արտոնյալ քաղաքացիներին…իսկ եթե ուզում ես, որ անկապ ասեմ ՀՀ չինովնիկները պուպուշ են…ինչ ասեմ…
Հավատալու համար լավագույն ձևը, որևէ հրապարակային վայրում, հրապարակայնորեն հերոինի ամբողջ խմբաքանակը այրել է։ Բոլոր շահագրգիռ անձինք և կազմակերպությունները պետք է հնարավորություն ունենան համոզվելու, որ այրվողը իրոք հերոին է, որ այրվում է իրոք 1 տոննա և, որ այն իրոք այրվեց։ Եթե դա չի արվում, ուզում եք 1 տոննա հոդված գրեք փառաբանելով ՀՀ կառավարության ազնվություն և բարիքներ գործելու անսահման ցանկությունը, միևնույնն է բոլոր կասկածները կմնան։
Ւսկ, որ ՀՀ իշխանություններ միշտ «արդարացնում են» հենց ամենավատ կասկածները՝ ես չէ, որ պետք է այդ մասին ասեմ…)))…
Ընդհամենը նայեք ձեզ շրջապատող իրականությունը…)))…
ՎԱՐԴԱՆ ԱՅԳԵԿՑԻ (XII-XIII ԴԴ.)
ԳԱՐՈՒ ՀԱՇԻՎԸ
Մի մարդ կալից գրաստով գարի էր կրում տուն։ Եվ քուռակը մոր հետ գնում էր և ետ դառնում։ Իսկ տանը, ուր կրում էին գարին, մի խոզ կար, կապած, որին գիրացնում էին: Եվ գարին անպակաս էր նրանից, որպեսզի ուտի և գիրանա։
Եվ քուռակն ասաց մորը.
— Ւնչո՞ւ այն խոզն առանց աշխատանքի ուտում է գարին, որ մենք կրում ենք մեծ դժվարությամբ, և մեզ, որ չարչարվում ենք,՝ օրը մի անգամ են գարի տալիս։
Մայրն ասաց.
— Լսի՛ր, որդյակ, մի շաբաթ ևս համբերիր, և ապա ես քեզ պատասխան կտամ, և քո աչքով կտեսնես։
Եվ մի շաբաթ հետո էշը և քուռակը բեռով տուն էին գալիս, քուռակը մորից առաջ էր գնում և լսեց խռնչոցի ահագին ձայն, որովհետև խոզը մորթում էին։ Եվ խրտնեց քուռակը և ետ փախավ դեպի մայրը, և մայրն ասաց.
— Ի՞նչ եղավ քեզ, որդյա՛կ, որ սոսկում ես, մի վախենար խոզից, որովհետև նրանից գարու հաշիվն են պահանջում:
Եվ դարձյալ եկան կալը` գարի կրելու։ Եվ երբ բարձած վերադարձան տուն, քուռակը բարձրացնելով ոտքի սմբակը, մորն ասաց.
— Ո՜վ մայր, տես թե ոտքիս չի՞ փակչել գարու մի հատ, որ ինձնից էլ հաշիվ չուզեն, ինչպես խոզից։
շատ իմաստուն առակ է, հիմա էլ ստրկատերերը իրանց մորթն են անում…
Սովորական պատմություն է՝ կեղծիքի մեխանիզմի մասին …)))… Ցույց է տալիս, թե ինչպես է տարիքով մեծ (հետևաբար ավելի «խելացի» …)))..) էշը մանիպուլացիայի ենթարկում քուռակին։
Խոզը պետք է մորթվեր, դրա համար են նրան գիրացնում, եթե խոզը հրաժարվեր ուտելուց նրան ավելի շուտ կմորթեին՝ որպես անպետք խոզ..)))… Բացատրել խոզի մորթվելու հանգամանքը նրանից կերածի հաշիվը պահանջելու հետ՝ սովորական կեղծիք է։
Առածի իմաստն է՝ էշից էշ մի եղիր և ամեն էշի ասածով մի շարժվիր։ Մտածիր ինքնուրույն…))…
Առակի իմաստն իմ պատկերացմամբ հետեւյալն է՝ ամեն մարդ, ազգ, պետություն ընտրության երեք տարբերակ ունի՝ իր խելքի, շնորհքի մակարդակին համապատասխան՝ Ա. լինել մարդ, կառավարել ու օգտագործել էշին ու ուտել խոզին, Բ. լինել էշ, ենթարկվել ու ծառայել մարդուն եւ Գ. երկարաժամկետ մտածողության պակասով մեկը:
Արսեն,
Իսկ եթե խոզը փախչեր, արտագաղթեր («գաստարբայտեր» դառնար), էշի՞ն պիտի մորթեին, թե՞ քուռակին:
Եթե խոզը կարողանար փախչել (ունենար բավարար մտավոր, ֆիզիկակական հնարավորություն… ինչպես նաև եռանդ և որոշում ընդունելու համարձակություն) արդեն մորթվելու ենթակա խոզ չէր լինի։
(«Ստրուկը, որ հնարավորություն ուն ընտրելու իր տիրոջը՝ արդեն ստրուկ չէ» սկզբունքով…)))…)
Այդ դեպքում կմորթեին մեծ էշին, որովհետև մեծ էշի վրա ավելի շատ միս կա…)))… և քուռակի կյանքի տևողությունը ( հետևաբար՝ շահագործման ռեսուրսը) ավելի մեծ է։
Հետևաբար՝ մեծ էշը գոհ է, որ կա խոզ, միևնույն ժամանակ խափում է փոքր էշին, որպեսզի վերջինս վախի ազդեցության տակ՝ լավ աշխատի՝ թեթևացնելով իր (մեծ էշին) բաժին աշխատանքը։…))))…
Սովետը այնպես է բռնաբարել մարդկանց հոգիները իր հետամնացությամբ որ ժամանակ է պետք խելքի բերելու
Հերոինին վերաբերվող բոլոր վարկածներն էլ կարող են իրականություն լինել, որոնցից մեկն էլ՝ այս։
Իտալիայի՝ երեք անգամ վարչապետ ընտրված՝ Ջուլիո Անդրեոտտին, որը մի քանի անգամ զբաղեցրել է երկրի ուժային կառույցների ղեկավարությունը՝, թոշակի անցնելուց հետո պարզվում է, որ նա իր երկրի ղեկավարման հետ մեկ տեղ, ավելի քան կես դար ղեկավարել է թմրանույթերի ներմուծումը Իտալիա և այլ երկրներ։ Դատարանը նրան չկարողացավ պատժի ենթարկել, իբր այն
պատճառով, որևհետև կորցրել էր հիշողությունը և բոլոր հարցերին տալիս էր նույն պատասխանը՝
– չեմ հիշում։ Սակայն դեպքը մեկնաբանվեց լրագրողների և քաղաքագետների կողմից, որ ողջ վերնախավն է ներգրավված գործում, ուստի գործը փակելու միակ նրանց ճիշտ տարբերակն էր։
Հիմա անցնենք մեր՝ Անդրեոտտիներին։ Նախ սկսենք՝ ՎՎՊ–ից ,,Պուտինից,,։ Ցանկացողները
կարող են համացանցում գտնել՝ Ալեքսանդր Լիտվինենկոյին վերաբերվող БУНТ հաղորդաշարում
ՎՎՊ-ի գլխավորությամբ Կոլումբիայից մեծ քանակությամբ թմրանյութ ներմուծելու փաստը՝ Եվրոպա և Ռուսաստան, որի առիթով սկսած քրեական գործը Գերմանիայում՝ իսկույն կարչվեց։
90-ական թ.-րին Ռուսական հեռուստաալիքներից մեկով՝ հեռուստալրագրող Արկադի Մամոմնտովի
հողորդաշարում ցուցադրվեց թե՛ ինչպես Աղվանստանում՝ Փենջափ գետի վրա 6տ.-ից ավել թմրանյութով բարձված բեռնանավը, ձերբակալված ամերկական զինվորների կողմից, մի քանի օր կալանքի տակ մնալուց հետո,՝ գիշերը անհետանում է։ Ողջ տեսագրությունը արված է գախտնի, իհարկե ձերբակալված նավի վրա գտնվող անձի կողմից, անգլերեն լեզվով մեկնաբանությամբ։
Օրինակներ ևս կարելի է նշել, որ մեծ քանակի թմրանյութերի առևտրում միանշանակ խառնված են տվյալ երկրի առաջին դեմքերը, իսկ մեր երկրում բռնագրավվածը, որի արժեքը՝ մոտ 200մլն ԱՄն դոլլար է, չի կարող այն նախատեսված լիներ Հայաստանի համար՝ ամենապարզ հաշվարկով։ Ամենայն հավանականությամբ, այդ բեռը տրանզիտ ճանապարհով նախատեսված էր ուղարկել այլ երկիր, որը և ՄՄ-ն առաջին անլեգալ գործարքն է ՎՎՊ-ի և Շերժիկի միջև, սակայն տեղի է ունեցել վրիպում, որի պատճառով Հայաստանի քաղաքացին իր ծակ գրպանից պարտավոր կլինի մի նոր անհայտ պարտք մուծել՝ Ռուսաստանին կամ մեկ այլ որևէ երկրի։ Բռնագրավվածը կարող է և չոչնչացվել, այլ մի հերթական անհեթեթությամբ,՝ իբր խոզի կեր է եղել և այլն, գործը փակել։
–Ինչ վերաբերվում է այսօրվա գլխավոր թեմային ՝,,Երկարժամկետ մտածողության պակասը,, ապա իմ խորը համոզմունքով, այն հանդիսանում է, բոլոր թեմաների հիմքը, և նրան պետք է անդրադառնալ հիմնովին։ Չէ՞ որ մեր ազգը չունի երկարժամկետ որևէ մտածողության հարթակ, թեպետ շատ ենք խոսում ու ճառում այդ մասին բացարձակապես անհիմն ու աբստրակտ։ Մենք չունենք Գերմանական, Անգլյական, Հունական, Ֆրանսիական մեծ փիլիսոփաների մակարդակին գոնե մեկը, որի պատգամներով ժողովուրդը ուղորդվի։ Իսկ եթե խոսենք հրեաների Տորայից, որտեղ կա կյանքի ամեն դրվագի ճիշտ դրսևորելու տասնակի տարբերակները, ապա կարծում եմ շատերը ինձ հետ կհամաձայնվեն։ Նրանց յուրականչյուր ռավին պարզ և տրամաբանորեն մեկնաբանում է՝ այս կամ այլ իրավիճակում հրեայի անելիքը։ Իսկ մենք ինչքան էլ փորձենք գուշակել Գարեգին Բ-ն ինչի մասին է խոսում, անհնարին է, քանի որ ողջ փիլիսոփայությունը հիմնված է՝ դատարկ ու հնամաշ դոգմաների վրա, ինչ որ անհիմն դեպքերից ելնելով։
Համոզված եմ, որ Հայ Առաքելական եկեղեցին, ինչպես և երկիրը շատ խորը ճգնաժամի մեջ են, և այն տասնապատիկ ավելի են խորացնում իրականում չնտրված նրանց առաջնորդները։
Հենց որ սովորեք Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի անունը ճիշտ գրել և ունենալ
հարգանք Հայաստանի Հնարապետության նկատմամաբ, միանգամից կմբռնեք, որ երկարաժամկետ
մտածողության կրող եք նաև: Քանի դեռ Հայաստանը չեք հարգում, էլ չեմ ասում սիրելու մասին, ինչու պիտի փորձեք մտածել երկարաժամկետ:
Հանրային ու անձնական շահերը քիչ են հակադրվում, եթե կա ՔԱՂԱՔԱՑԻ, իսկ ձեր դեպում ոչինչ
էլ չկա, դուք միայն ձեզ եք սիրում ու հարգում:
իսկ ե՞րբ են հակադրվում իմ ու ՔԱՂԱՔԱՑՈՒ շահերը, ու եթե մարդը ինքն իրեն սիրում է, արդյո՞ք դրանից հետեւում է, որ նա վատ ՔԱՂԱՔԱՑԻ է, կամ հակադրվում է ՔԱՂԱՔԱՑՈՒՆ
Ոպեսզի դու ինձ տրամաբանված հարց տաս նախ գոնե պիտի կարդաս ինչ է գրել Maxim-ը, փորձես հասկանաս, հետո կարդաս իմ գրածը էլի փորձես հասկանալ ու նոր ռեպլիկ կամ հարց կամ տեսակետ հայտնես: Այս քո գրածը ոչ մի կապ չունի այդ ամենի հետ Վահան:
չեմ հասկանում չարացած լինելուդ հանգամանքը
հավելեմ, որ կարող էի եւ ընդհանրապես կարդացած չլինել Մաքսիմի գրածը եւ արտահայտվել հենց քո մտքի վերաբերյալ….որեւէ բան քննարկելու իմաստ ավելի խելոք երեւալու մեջ չէ եւ ոչ էլ դիմացինին սխալ հանելու մեջ: Այս քննարկումներում ես փնտրում եմ ինձ հետաքրքրող մտքեր եւ շատ կուզենայի, որ այս քննարկումները գոնե մի փոքր, բայց շոշոփելի, ոչ հռչակագրային լավ բան բերեին քո ասած ՔԱՂԱՔԱՑՈՒՆ
Արմեն երևում է՝ քո վիրավորանքը, նախագահի անունը իմ կողմից սխալ գրելու համար է։ Կարծում
եմ գուշակում ես, որ իմ առհամարանքն եմ այդպես արտահայտում այդ անձին, քանի որ շատ մեղմ
ասած, նա մի պատահական, կիսագրագետ, կենսագրություն չունեցող, բայց շատ համառ մեկն է, ինչպես և իր նախորդը, որոնք իշխանությունը օգտագործեցին միայն ազգին թալանելու և բարոյալքելու համար, որը բոլորին քաջ հայտնի է։ Ես հաճախ օգտագործում եմ նրանց հասցեին՝ ղարաբաղաբարո բառը, որով վիրավորում եմ նաև ղարաբաղցիներին, թեպետ եթե այդ երկուսի փոխարեն երջանկահիշատակ՝ ԼՂ-ի ԳԽ-ի նախագահ Արթուր Մկրտչյանը լիներ, ապա իմ այդ արտահայտությունը կունենար ճիշտ հակառակ բնութագիրը, ցավոք այդ տաղանդավոր և ազնիվ
երիտասարդը, իբր ինքնասպանություն գործեց անհայտ իրադրության մեջ, սակայն համոզված եմ,
ժամանակը կգա, երբ այդ մասին էլ բացահայտ կխոսեն,՝ ինչպես հոկտեմբերի 27-ի կամ մարտի 1-ի։
Ես բանասիրական կրթություն չունեմ, բայց համարձակ կարող եմ ասել, որ կմրցեմ և կհաղթեմ շատ
շատ բանասերների, այդ թվում և երկրում գաղճ մթնոլորտ ստեղծողին, թեպետ կյանքիս ուղիղ կեսը՝ 30 տարին ապրում եմ հայրենիքիցս դուրս։ Այնպես որ գրագիտության մասին չխոսենք, իսկ եթե ցանկանում ես ստուգել, ապա մի թեմայի վերնագիր ասա քեզ ուղարկեմ մի բանաստեղծություն, որը չզիչի այսօրվա գրողների միության անդամներից շատերի գրածներին։ Կարծում եմ, որ ինձ նման կարող են գրել շատերը, և ես ոչ թե պարծենում եմ, այլ ուզում եմ ասել, որ գրողների միությունում հավաքվել են մեզ պես պատահական գրողներ, որի համար էլ երբեք նրանց կողմից չես լսի քննադատություն երկրում տիրող աղետալի իրավիճակի մասին, քանի որ
մտավորական չեն, ուստի և մտահոգված չեն երկրի ժողովրդի ճակատագրով, ի տարբերություն մեր մեծերի։ Եվ այս վիճակը շատ ձեռնտու է իշխանությանը, քանի որ նրանք էլ իրենց տեղում նույն անգրագետն են։
Եվ վերջապես Հայաստանը սիրելը բաժակաճառերով չէ, ինչը որ այսօր ընդունված է երկրում, այլ նրանով մտահոգվելն է ու այսօր՝ խորը ցավ ապրելը, քանի որ ուրախանալու գրե թե ոչինչ չկա։
Ես անցած տարի 5,5 ամիս ՆԱԽԱԽՈՐՀՐԴԱՐԱՆԻ հետ շրջեցի մեր երկրի բոլոր աղետի վայրերը՝
Կապան, Թեղուտ, պոչամբարներ, դատարկված թե՛ սահմանամերձ և ոչ սահմանամերձ գյուղեր, իսկ
Գյումրու անօդեվան ընտանիքների մասին հիշելուց կարելի է խելագարվել, որը պաշտոնական տվյալներով կազմում է՝ միայն Գյումրիում ավելի քան 4500-ը, թեպետ 4-5 տեսնելուց էլ բավական է խանգարվել, իսկ թե այս ցրտաշունչ օրերին ինչպես են տաքանում՝ անհասկանալի է, որի պատճառով էլ կեսից ավել երեխաները խրոնիկական հիվանդություններով են տառապում։ Իսկ քո սիրելի նախագահը՝ տաք տեղը ուզունդարա է պարում, ամեն անգամ իր ախպրտոնց հետ օֆշորային գոտիները երկրի բյուջեից դիվերսիֆիկացիա անելով, և տարբեր տնտեսագիտական տերմիններով ժողովրդին խաբելով, իսկ երբ չեն հավատում՝ դուրս են գալիս փողոց, ապա ոստիկանությանն են դեմ տալիս, որոնց պահանջը երկրում միշ կա, բայց մինչև ե՞րբ։
Շատ երկար գրեցի, բայց եթե կցանկանաս ավելին իմանալ միացիր՝ ՆԱԽԱԽՈՐՀՐԴԱՐԱՆԻՆ։ Այնտեղ անպայման կգտնես՝ ամենաբարձր արժանիքներով օժտված մարդկանց, ովքեր հանուն երկրի ապագայի, պատրաստ են ամեն մարդկային քայլի, միայն երկիրը աղետից դուրս բերեն։
Արեւելքէն արեւմուտք-հիւսիսէն հարաւ երկրագունտը այսօր բռնկած է յեղափոխական ալիքներով,
այս ամէնը մէկ պատճառ ունի- իշխանութիւնները շատ լաւ գիտեն բայց ոչինչ կ`ընեն
Օրէ օր փոքրկացող ներկայ աշխարհին մէջ,շնորհիւ գիտարուեստներու եւ փոխադրական միջոցներու
ցաւալիօրէն գայթակղեցուցիչ է նկատել այսքան անիրաւ իրականութիւններ երբ օրըստօրէ աւելի կը շաղկապուինք իրարու եւ դարձած ենք կախումնաւոր իրարմէ ։Բաւ է աչք մը նետել մեր մայրաքաղաքի փողոցներուն զգալու համար շռայլութիւնը հարուստներուն եւ թշուառութիւնը աղքատներուն։
Մինչեւ չբարեխառնուին այս անհաւասարութիւնները,ՄԱՅՏԱՆՆԵՐՆ ու ԱԶԱՏՈՒԹԵԱՆ ՀՐԱՊԱՐԱԿՆԵՐԸ չեն կրնար զբօսավայր դառնալ բնակիչներուն։