Կապույտը քո շատ է կարմիր, երբ կարմիրն իմ շատ է սպիտակ,
Ես` կյանքի մեջ, և… կյանքից դուրս` բախտահոլով մի խենթ թռչուն,
Ճախրը սրտիս` հանուն բաղձի, բաղձանքներս` կոպերիդ տակ,
Գիշերաճայթ աչքերս ճողփ–աղոթքներով էի թրջում:
Ինձ տուգանքներ են միշտ գալիս, նույնիսկ 50 հազար դրամ,
Կարմիր լույսի տակով անցար… Չտեսար դու լույսը դեղին…
Այնինչ եթե քիչ խորանանք, ես մեղք չունեմ ոչ մի գրամ:
Լուսակիրի գույները ճողփ, ոչ հստակ են, ոչ էլ տեղին:
Կարմիր լույսը շատ է կանաչ, ու մեքենաս խենթ թռչուն է:
Սլանում եմ ճախրը սրտիս, բաղձանքներս կոպերիս տակ,
Երբ կանաչ չէ՝ շատ է դեղին, որից հետո կանաչում է,
Էլ ինչ կանգնել, էլ ինչ սպասել անիմաստ ու աննպատակ
Դուք ունեք ակտ, ունեք տուգանք՝ բայց չկարծեք՝ անզեն ենք մենք,
Թուղթ ունեմ ես մի ամբողջ կապ, նաև գրիչ բոսորագույն:
Անմահ պոեմ նոր կկերտեմ, կազդարարեմ աշխարհով մեկ՝
Որ ինձ կրկին տուգանողը՝ վարդագույն է և երկնագույն:
Ալեքսանդր ՔԱԼԱՆԹԱՐՅԱՆ
Իսկական տուֆտություն!!!