Ռուսաստանցի լրագրողներից ոչ մեկի մտքով չի անցնում ինձ հարցնել, թե ինչպես է Բաղրամյան 26-ը վերաբերվում ՌԴ վարչապետ Դմիտրի Մեդվեդեւին մեկ այլ անձով փոխարինելուն: Չեն հարցնում, նախ` որովհետեւ ես այդ հարցի պատասխանը չգիտեմ` ի տարբերություն իմ բազմաթիվ գործընկերների, ես նշված վայրին «մոտ կանգնած աղբյուրներ» չունեմ: Բայց նաեւ այն պատճառով, որ այդ հարցում Բաղրամյան 26-ի կարծիքը որեւէ նշանակություն չունի: Բայց ահա մեր լրագրողները հետաքրքրվում են ռուսաստանցի մեկնաբան Մոդեստ Կոլերովից՝ Կրեմլը կո՞ղմ է Տիգրան Սարգսյանի հրաժարականին, թե՞ դեմ: Եվ պարոն Կոլերովը, որը, ենթադրաբար, մոտ է կանգնած Կրեմլին, պատասխանում է` դեմ չէ: Մոսկվան, մի խոսքով, «դաբրոն տվալ ա»:
Մի կողմ թողնենք այն հարցը, թե արդյոք Տիգրան Սարգսյանի կառավարությունը «հասունացե՞լ է» հրաժարականի համար, թե՞ դեռ կմնա՝ շարունակելով իր, մեղմ ասած, ոչ այնքան ազնիվ եւ թափանցիկ գործելակերպը: Պարզ է, որ այս կառավարության մեղքով մեր քաղաքացիների կյանքը վատթարացել է: Բայց ինձ թվում է՝ եթե օլիգարխիային սպասարկող կառավարությունը փոխարինվի բուն օլիգարխիայի կառավարությամբ, ապա դրանից ոչ պետությունը, ոչ քաղաքացիները չեն շահի: Սակայն խոսքը տվյալ դեպքում այն մասին է, որ մեզ՝ հայերիս, հետաքրքրում է այս հարցով Կրեմլի կարծիքը, եւ մեր հաշվարկները, վերլուծությունները, ծրագրերը կապում ենք բացառապես Մոսկվայի որոշումների եւ գերապատվությունների հետ:
Որքան էլ դա տարօրինակ հնչի, վստահ չեմ, որ այսօր, այս պահին Մոսկվայի համար նշանակություն ունի, թե ով է Հայաստանի նախագահը, առավել եւս` վարչապետը կամ որեւէ ոլորտի նախարարը: Իհարկե, եթե անցած տարվա սեպտեմբերի 3-ին Հայաստանի նախագահը չհայտարարեր, որ մեր երկիրը միանում է Մաքսային միությանը, Մոսկվան, շատ հնարավոր է, կհրահրեր Հայաստանում իշխանափոխություն, պատերազմ Ղարաբաղում եւ նույնիսկ «հոկտեմբերի 27-ի» նման մի գործընթաց:
Բայց հիմա Կրեմլի բոլոր նպատակները Հայաստանում իրագործված են, եւ չեմ կարծում, որ մեր քաղաքական ուժերի ձգտումները` Մոսկվայի աչքում ավելի հավատարիմ եւ պուպուշ երեւալու, ինչ-որ շոշափելի արդյունքների կբերեն: Ասում են՝ Ռոբերտ Քոչարյանն ակտիվացել է Մոսկվայի հրահանգով. դրան էլ, ներեցեք, չեմ հավատում: Քննարկվող խնդիրների մասշտաբը աշխարհաքաղաքական չէ` թեթեւ գզվռտոց է այն թեմայով, թե ով էր երկիրն ավելի լավ կառավարում:
Վաղվա «հակակուտակային» հանրահավաքի մեջ էլ ոմանք «Մոսկվայի ձեռքն» են տեսնում: Հավատացնում եմ, որ դա այդպես չէ: Ես շփվել եմ նախաձեռնող խմբի անդամների հետ` այդ երիտասարդներին բացարձակապես չեն հետաքրքրում Քոչարյանի կամ Պուտինի քաղաքական ծրագրերը: Նրանց նպատակներն ազնիվ են: Ճիշտ են նրանք, թե սխալ՝ ժամանակը ցույց կտա:
Կարդացեք նաև
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
սում են՝ Ռոբերտ Քոչարյանն ակտիվացել է Մոսկվայի հրահանգով. դրան էլ, ներեցեք, չեմ հավատում:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ https://www.aravot.am/2014/01/18/423410/
© 1998 – 2014 Առավոտ — Նորություններ Հայաստանից
իսկ ես հավատում եմ: Հնարավոր է, որ Մոսկվան կարճ ժամանակ անց Հայաստանի վերին օղակները ազատի ամերիյան դարծոներից: Իշխանությունում դրանցից ամենաբարձրը այժմ հենց վարչապետ Տիգրան Սարգսյանն է:
Հակոբ, դու կարող ա կոմսոմոլի ռայկոմի հրահանգիչ ես եղել ?
չէ,Արամ: Ինձ շփոթել ես:
‘գզվռտոցը’ ոչ թե նրա շուրջ է թե ով է ավելի լավ կառավաում կամ կառավարել այլ նրա թե ով է ավելի վատ կառավարել կամ կառավարում. լավի մասին այստեղ խոսք չկա.
Իսկ, գուցե մեր այդ լրագրողը Բաղրամյան 26-ի հրահանգով է «зондаж» անում ՝իմանալու համար Կրեմլի կարծիքը , որպեսզի հերթական «զոհաբերություն» կոմպլիմենտը մատուցեն Մոսկվային։
Մի բան պարզ է, որ Քոչարյանը հենց այնպես չի ակտիվացել
Համոզված եմ, ՄՄի տարածքով ու զենքով մեծ ախպերը համաշխարհային կառավարության կողմից դրված է որպես Նայող (ս)րանք (ն)րանցից ( գ)) ) վատնեն երկրներում: Որովհետեւ նա է իրական ուժը: Նրանց արդարություն, ժողովրդավարություն պետք չի, նրանց համար միայն ուժն է արժեք ներկայացնում: Ցավն այնն է, որ նրանք ճիշտ են՝ արդարությունն ու ժողովրդավարությունն առանց ուժի ու փողի՝ այլանդակ երեւույթ է: Բայց համոզված եմ, մեր Աստվածը մեր հետ է, մեր ժամանակն եկել է: Ուր որ է մեր փրկությունը կվայելենք: Հավատանք ու պատրաստ լինենք:
էս անգամ ուզում եմ գովել Սերժ Սարգսյանին, համենայն դեպս փորձել գովալ, այսօր մամուլն ու հեռուստատեսությունը ավելի անկաշկանդ է քննադատում քան Քոչարյանի օրոք, Քոչարյանի օրոք հեռուստատեսությամբ իշխանությանը քննադատելն անհար էր…….բլեֆ է դա , թե իսկապես մի քայլ առաջ ենք գնացել չգիտեմ, մենք իսկապես հավատի պակաս ունենք, ոչ մի բանի չենք հավատում …
ստրուկի մտածելակերպ է,Երեվանում կա բարսելոնայի եվ ռեալի ֆան ակումբներ ովքեր իրար միս են ուտում,նույն մտածելակերպն է,
այո, հռոմեա-անգլիական կառուցվածքը ուրիշ մտածելակերպ չի էլ ենթադրում: կան երկու- ստրուկի և ստրկատիրոջ մտածելակերպեր:
եթե շարունակվի Ռուսաստանի-Հայստանի ստրկացումը Հռոնեա-անգլիացիների կողմից, ապա ստրուկիի մտածելակերպից բացի այլ բան այդ երկրներում իհարկե չի հայտնվի:
Եթե ուշադրություն դարձնեք, նայեք, թե ինչ մակարդակի համակարգի որ տեղում է գտնվում Քոչարյանը, կեզրակացնեք, որ կարելի է մոռանալ նրա մասին (որպես քաղաքական գործչի):