Տավուշի մարզի Բերդի տարածաշրջանի սահմանամերձ, 1150 բնակիչ ունեցող Ներքին Կարմիրաղբյուրի հողերի 60-70 տոկոսը գտնվելով սահմանամերձ, վտանգավոր գոտում՝ չի մշակվում: Գյուղապետ Մանվել Կամենդատյանը հայտնեց, որ 125 աշակերտ ունեցող դպրոցն ու 25 սան ունեցող մանկապարտեզը ադրբեջանական հենակետերից ուղիղ գծով հեռու են 400-500մ: Չնայած ադրբեջանական գնդակոծության մշտական վտանգին, գյուղից արտագաղթ չկա: Մ. Կամենդատյանն ասաց, որ իրենց գյուղում եւ սահմանամերձ բոլոր բնակավայրերում ապրում են հերոս մարդիկ:
Գյուղապետի վկայությամբ՝ պետական բյուջեից 3 անգամ աջակցություն է ցուցաբերվել գյուղի հրետակոծված տների տերերին, Փախստականների հարցերով նորվեգական խորհուրդը կառուցել է 8 բնակարան, 180 տուն վերանորոգել է, Միքայել Վարդանյանի ֆինանսական աջակցությամբ գյուղը գազաֆիկացվել է: Կարմիր խաչի միջազգային կոմիտեն 2012 թվականին 1100 մ երկարությամբ խմելու ջրագիծ է կառուցել, որից օգտվում է գյուղի 70 տոկոսը,Կարմիր Խաչն այս տարի եւս 1000մ երկարությամբ ջրագիծ է կառուցել: Դրա շնորհիվ լուծվել է գյուղի խմելու ջրի խնդիրը: Մ. Կամենդատյանը ցուցաբերված օգնության համար բոլոր աջակցողներին շնորհակալություն հայտնելով, կարեւորում է նաեւ նորակառույց համայնքային կենտրոնի նշանակությունը:
Կարդացեք նաև
Ոսկան ՍԱՐԳՍՅԱՆ
Գյուղապետը դառը փորձը հաշվի առնելով,խոհեմաբար չի բարձրաձայնում գյուղի
խնդիրների մասին,քանի որ ,,անհիշաչար, հումանիստ ու անարծաթ,, մարզպետը
կարող է զրկել նաև այդ նվազագույն նպաստներից:Հանգիստ մնացեք հարգարժան
գյուղապետ,- ձեզնից խլելու ոչ մի բան չի մնացել և մխիթարվեք նրանով,որ գյուղից
բազմաթիվ արտագաղթացներից մեկը դարձել է Լոնդոնի օլիմպիական խաղերի
չեմպիոն:
Մարզպետը ներկայումս ժամանակ չունի զբաղվելու հիմնահարցերի հիմնահարց Ն.Կ.Աղբյուրով, քանի որ խճճված է մարզի ,,ռազմավարական խնդիրների,, ցանցում/որոնց լուծման դեպքում իր
համեստ,կոնֆլիկտներ չստեղծող ընտանիքի անդամների մի քանի սերունդները ֆինանսական ու
այլ միջոցների սղություն չեն զգա/:Այդ ,,ռազմավարական խնդիրներից,, առաջինը Պառավաքար
Վազաշեն նոր ճանապարհի կառուցումն է,որը նախկին ճանապարհի նման նույնպես գտնվում է
կրակի տակ:Մարզպետի այս մտահղացումը ամենաթռուցիկ հաշվարկով ՀՀ բյուջեից կտանի մեկ
միլիարդ դրամից ավել գումար:Թե ում և ինչու համար է կառուցվում այդ ճանապարհը կպարզվի
հետագայում:Մյուս ,,ռազմավարական խնդիրը,, ,,Դիլիջան,,բժշկական կենտրոնի հետ կապված
հարցը փուլային տարբերակով հորով-մորով անելն է/նայեք ,,Հայկական Ժամանակ,,21.12.2013/
Հետաքրքրի է, գյուղապետը նշում է, որ բյուջեից երեք անգամ հրետակոծված տների տերերին աջակցություն է ցուցաբերվել /երևի թե դա այն եզակի դեպքերից է, որ հատկացված գումարը լիովին հասել է նպատակին/, իսկ գյուղում առկա մնացած խնդիրները լուծվել են Փախստականների հարցերով նորվեգական խորհուրդի, Կարմիր Խաչի և առանձին անհատների կողմից հատկացված միջոցների հաշվին: Էլի հարց է առաջանում, որտեղ են մարզային կառույցները, վերջին 20 տարիներին ինչ են արել ՀՀ սահմանամերձ բնակավայրերից առավել շատ տուժած գյուղի համար: Երբ է ՀՀ իշխանությունների ու ժողովրդի մեջտեղն ավելի քան 14 տարի լռված ճարմանդի կարգավիճակ ունեցող մարզպետը հասկանալու, որ տավուշեցին առաջին հերթին վերաբերմունքի կարիք ունի, վերաբերմունքի սեփական իշխանությունների կողմից, այլ ոչ թե ուրիշների /փառք ու պատից այդ կազմակերպություններին ու նրանց ղեկավարներին Տավուշի ապաշնորհ մարզպետի փոխարեն աշխատելու համար/: Խայտառակություն է….
Գյուղապետի ասելով չեն մշակվում համայնքի հողերի 60-70 տոկոսը՝ սահմանամերձ,վտանգավոր
գոտում գտնվելու պատճառով:Նույն կամ ավելի մեծ չափով չեն մշակվում նաև մարզի սահմանից
տասնյակ կիլոմետրով հեռու գտնվող գյուղերի հողատարածքները:Մարզում չմշակվող հողերի ոչ
մխիթարական պատկերը խոսում է մարզպետի կողմից այդ բնագավառը լրիվ անտեսելու մասին:
Պատահական չէ,որ գյուղապետի հնչեցրած օգնողների ցանկում չկար մարզպետի անունը,ում
առնչությունը գյուղատնտեսության հետ սկսվում և ավարտվում է կեղծ,ուռճացված,ոչ հավաստի
տվյալներով հաշվետվությունների մատուցմամբ կառավարությանը:
Գյուղի բնակչության ու դպրոցի սաների հարաբերակցությունը խոսում է դեմոգրաֆիական աղետի
մասին:Այդ հարաբերակցությունը ներկայացնում է նաև մարզային նոմենկլատուրայի, ,,էլիտայի,,
ու բնակչության միջև գոյություն ունեցող խզումը,անդունդը,օտարացումը:
Վաղուց արդեն պարզ է դարձել, որ ՀՀ սահմանամերձ գյուղերում ապրող բնակիչների ծանր կենսակերպն ու իշխանությունների առջև նրանց կողմից բարձրացրած հարցերը համահունչ չեն: Համեմատական առումով կարելի է ասել, որ միայն մի դեպքում է, որ հիվանդը բժշկի հետ չի համագործակցում առավել արդյունավետ բուժում կազմակերպելու համա՝ երբ բժիշկն ինքն է առավել ծանր և անհույս հիվանդ: Անհույս հիվանդ-մարզային կառույցը մարզպետի գլխավորությամբ տարիներ շարունակ հասկաքստի քաղաքականություն է վարել՝ միշտ ժողովրդի շահերին հակառակ, իսկ լրատվամիջոցները մեկը մյուսի հետևից պայթեցնում են մարզպետի կողմից ՀՀ իշխանությունների համար պատրաստած փուչիկներն ու սպասում, թե երբ է ձայնը վերևները հասնելու…: