Մենք ապրում ենք պատերազմական իրավիճակում, երբ վարչախումբը կարծես թե պատերազմ է հայտարարել սեփական բնակչությանը: Այս համոզմանն է «Նախախորհրդարան»-ի անդամ Տիգրան Խզմալյանը, որը երկրի փրկությունը տեսնում է քաղաքացիական նախաձեռնությունների գործունեության մեջ:
Հատկապես վերջին տարիներին քաղաքացիական նախաձեռնությունները քաղաքական ուժերից ավելի մեծ հեղինակություն ունեն եւ ստանձնել են նրանց գործառույթները` կարծում է նա. «Մենք չունենք պետություն ու կուսակցություններ, ահա, թե ինչու է այդ երկու գործառույթներն իր վրա վերցնում քաղաքացիական հասարակությունը, որը բնազդով հասկանում է, որ երկիրն ու ազգը պետք է կառավարվի»:
2013թ. աչքի ընկավ բողոքի ակցիաների եւ քաղաքացիական նոր նախաձեռնությունների առատությամբ ու բազմազանությամբ: Հատկապես ակտիվ էր ամառը, երբ մեկնարկեցին գազի, քաղաքային տրանսպորտի սակագների դեմ բողոքի ակցիաները, Կոմիտաս 5-ի, Փակ շուկայի փրկության, ապա` ավելի ուշ, բուհերում վարձավճարների, ՀՀ-ի` ՄՄ-ին անդամակցության, Կենսաթոշակային պարտադիր կուտակային համակարգի դեմ սկսված շարժումները:
Բոլոր այս նախաձեռնություններն ու շարժումները հայտարարում են, որ իրենք բացառում են քաղաքական ուղղվածությունը: Նրանք նաեւ նախընտրում են հանդես գալ առանձին-առանձին: Ո՞րն է պատճառը, որ նրանք չեն համախմբվում: Տիգրան Խզմալյանի համոզմամբ` մենք հայ ենք ու բոլորս էլ տարբեր, եւ իշխանական համակարգն էլ ամեն ինչ անում է` կանխելու համախմբումը. «Ինչպես 6-րդ դասարանում ֆիզիկայի դասերին ցույց են տալիս մագնիսի գործողությունը, երբ թեփի մեջ լցնում են երկաթի փշրանքներ, իրենք չեն տարբերվում թեփից, սակայն երբ մոտեցնում են մագնիսը, անմիջապես դրանք հավաքվում են մի տեղ եւ մի կուռ մետաղյա բռունցք են դառնում, դա տեղի կունենա շատ արագ»:
Մանրամասն՝ կարդացեք այստեղ
Ի՞նչն է մեր ազգին պակասում, ունենալու Տիգրան Խզմալյանին՝ որպես երկրի ղեկավար։
ԻՄԱՍՏՈՒՆՈՒԹՅՈՒՆ։