«Սա մանիպուլյացիա չէ, այլ ենթակայացված, թուլացված իշխանության վարք»,-Aravot.am-ի հարցին` մանիպուլյացիա չէ՞արդյոք «ՀայՌուսգազարդի» բաժնետոմսերի՝ ՀՀ-ին պատկանող 20 տոկոս մասնաբաժինը «Գազպրոմին» փոխանցելը հիմնավորել, թե դրա դիմաց Ռուսաստանը գազի սակագինը իջեցնելու է, այսպես մեկնաբանեց Ժուռնալիստների «Ասպարեզ» ակումբի նախագահ Լևոն Բարսեղյանը:
Նա նաև փաստեց, թե այն, որ խոսք եղավ, թե ՌԴ-ն ՀՀ-ին գազը ներքին գներով է վաճառելու, այդպես էլ պարզ չդարձավ դա սահմանի վրայի գի՞նն է, թե՞ ինչ:
Այնուհետև հավելեց. «Հետո հայտարարվեց, որ բնակչի համար ոչինչ չի փոխվելու ու դա փորձեցին ներկայացնել` որպես մեծ նվաճում, որ գոնե չի էլ բարձրանալու, այսինքն` երջանիկ եղեք, որ ձեր տները ձեռքներիցդ չենք առնելու»:
Լևոն Բարսեղյանը հարց է բարձրացնում է, թե այդ 155 միլիոն դոլարի պարտքը, որի դիմաց «ՀայՌուսգազարդը» տվեցինք ռուսներին, որտեղի՞ց է կուտակվել ու հիշեցնում. «Իրան- Հայաստան գազատարը ինչո՞ւ խողովակաշարի առումով ավելի մեծ տրամաչափի չեղավ, ինչո՞ւ ՀՀ-ն չկարողացավ դառնալ գազի տրանզիտ երկիր, ինչո՞ւ այնպիսի գազատար կառուցեցին, որ ամբողջությամբ աշխատելու դեպքում հազիվ պիտի բավարարի ՀՀ կարիքները: Կարծում եմ` դրանք եղել են ՌԴ ճնշումների արդյունքում»:
Կարդացեք նաև
Պարոն Բարսեղյանի համար հարցերի հարց է, թե ինչու է ՌԴ-ն կարողանում դա անել: Այս առիթով նա ասաց. «Պատճառն այն է, որ իշխանությունը ժողովրդից չէ: Այս իշխանությունները ստոկհոլմյան սինդրոմի նման մի բանի մեջ են, իրենք մեր զավթիչներն են, իրենք էլ զավթիչներ ունեն, և իրենց պախանի հետ յոլա են գնում, հարմարվում են, ջանուղուրբան լինում»:
Մեր այն հարցին, եթե այս տրամաբանությամբ շարժվենք, ուրիշ է՞լ ինչ է հավանական, որ տանք, պարոն Բարսեղյանն այսպես արձագանքեց. «Տալիս են, էլի, Հայաստանը մարդիկ տալիս են, տանում մտցնում են մի տեղ, որից գաղափար չունեն: Նույնիսկ իշխանության ներսում այն մարդիկ, ովքեր գիտեն դա ինչ է, հասկանում են, որ ՀՀ-ն տանում փոսն են գցում: Բելառուսի, Ուկրաինայի, Ղազախստանի կոռուպցիայի համաթվերը ցույց են տալիս, որ խայտառակ վիճակ է, ո՞ւր ես գնում մտնում այնտեղ»:
Պարոն Բարսեղյանի համար անընդունելի է, որ Մաքսային միությունը կարող է լինել ՀՀ անվտանգության փրկության ճանապարհը, ինչպես փորձում են ներկայացնել: Հեգնելով նա նշում է. «Կարելի է զաբոռ քաշել ՀՀ-ի շուրջ, պահակակետեր դնել, մեծ մայդանեք սարքել ու նորմաներով հաց ու ջուր տալ, աշխատեցնել և ունենալ անվտանգության մեջ ապրող քաղաքացի: Սա հանգեցնում է նրան, որ հիշում եմ այն արտահայտությունը, երբ ստիպված ես ընտրել ազատություն, թե անվտանգություն, ընտրում ես անվտանգությունը, ուրեմն արժանի չես ոչ ազատության, ոչ անվտանգության»:
Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
