ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի այցը Հայաստան ընդգծեց հայ հանրության մի որոշակի խավի ունեցած վերաբերմունքը ներկայիս Ռուսաստանի նկատմամբ։
Եթե մի քանի բառով նկարագրելու լինենք այդ վերաբերմունքը, ապա դա կարելի է ձեւակերպել հետեւյալ կերպ՝ Ռուսաստանը հզոր երկիր է, Ռուսաստանը աշխարհի ամենահզոր երկիրն է, Ռուսաստանի նախագահ Պուտինը աշխարհի տերն է, եւ այլն։ Ակնհայտ է, որ մեր հանրության այդ հատվածը ամբողջությամբ գտնվում է հենց ռուսական քարոզչամիջոցների ազդեցության տակ։ Իրոք, եթե Ռուսաստանի մասին փորձես կարծիք կազմել միայն Հայաստանում ազատ հեռարձակվող ռուսական հեռուստաալիքներից, ապա տպավորությունը կլինի միակը՝ Ռուսաստանը ամենահզոր երկիրն է բոլոր առումներով։ Սակայն իրականությունը, մեղմ ասած, շատ մեղմ ասած, այլ է։
Այս պահին շենք անդրադառնա Ռուսաստանի «հզորությանը» այդ երկրի դավանած գաղափարախոսության եւ արժեքների տեսանկյունից։ Այդպիսիք պարզապես չկան կամ, համենայն դեպս, ձեւակերպված չեն։
Կանդրադառնանք այնպիսի ցուցանիշների, որոնք հստակորեն չափելի են։ Ռուսաստանի համախառն ներքին արդյունքը (ՀՆԱ) 2012 թվականին կազմել է մոտ երկու տրիլիոն դոլար։ Համեմատության համար օրինակ ԱՍՆ– ի ՀՆԱ-ն եղել է մոտ 17 տրիլիոն դոլար, Չինաստանինը՝ 9, Ճապոնիայինը՝ 5, Գերմանիայինը՝ 3.6 տրիլիոն եւ այլն։ Ռուսաստանի ՀՆԱ-ն, այսինքն, պատկերավոր ասած՝ տնտեսության չափը, ավելի քան 8 անգամ փոքր է, քան ԱՍՆ-ինը, 4 անգամ փոքր է, քան Չինաստանինը եւ այլն։ Տնտեսության «զարգացածության» թերեւս ամենաճիշտ ցուցանիշը ոչ թե հենց ՀՆԱ– ի մեծությունն է, այլ բնակչության մեկ շնչին հասնող ՀՆԱ-ի չափը։ Ռուսաստանում այդ ցուցանիշը 14.3 հազար դոլար է։ ԱՄՆ-ում այդ ցուցանիշը 50 հազար դոլար է, Կանադայում՝ 52 հազար, Ավստրալիայում՝ 65 հազար, Շվեյցարիայում՝ 80 հազար, Լյուքսեմբուրգում՝ 107 հազար դոլար։ Այսինքն, այս տեսանկյունից նույնպես Ռուսաստանը հեռու՝ չափազանց հեռու է «ամենազարգացած» երկիրը համարվելու հեռանկարից:
Կարդացեք նաև
Հայկ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հայկական ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
