Հատված ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր Համլետ Հարությունյանի հարցազրույցից:
– Ձեր գործընկերները ներկայացնում են, թե իբր այդ համակարգի ներդրմամբ մեր ապահով ծերության մասին է պետությունը հոգում, Դուք ինչո՞ւ չեք մտածում Ձեր ծերության մասին եւ կամավոր կուտակելու…
– Մենք կամավոր կուտակել ենք, սիրելիս, շաաատ տարիներ, եւ ի՞նչ եղավ այդ կամավոր գումարը։ Այսօր ես, ունենալով հիսուն տարվա աշխատանքային ստաժ, ստանում եմ 41 հազար դրամ, եթե սա նույնն է լինելու, իհարկե, չեմ ուզում։
– Բա մարդիկ էլ հենց այդտեղ են թերահավատ։
Կարդացեք նաև
– Ըհը, հենց էդ թերահավատությունը բոլորի մոտ կա, որովհետեւ հատկապես, որ մեզ չի վերաբերում, եւ չենք էլ ստանալու, ոչ միայն մեր թոշակները հօդս ցնդեցին, այլ մեր ամբողջ 40 տարվա խնայած փողը եւ այլն։ Մեր սերունդն այնպիսի դժբախտ իրավիճակի մեջ է։
– Հիմա էլ խառը ժամանակներ են. Մաքսային միություն, ռուբլու գոտու վերադարձի մասին են նորից խոսում, Դուք ինչո՞ւ եք մեզ պարտադրում գումար կուտակել։
– Հասկանո՞ւմ եք, դա բոլորովին ուրիշ ձեւ պետք է անեն, ես չգիտեմ, ես դրա մասնագետը չեմ եւ չեմ կարող, …որ ավելի վստահ լինի, որ բնակչությունը կարողանա միանգամից ասի՝ հա, դա արեք: Ես կողմնակից եմ, որ իմ
երեխաները չկրկնեն իմ ճակատագիրը։ Դե էստեղ են ասել՝ պառավը գիտուն չի, գլխին է եկել, հետեւապես ես այն կարծիքին եմ, որ մենք պիտի մի սիստեմ մտածենք։
Լուսինե ՇԱՀՎԵՐԴՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
