Հատված ԱԺ ԲՀԿ խմբակցության անդամ ԼՅՈՎԱ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ հարցազրույցից:
– Պարոն Խաչատրյան, ինչպե՞ս եք վերաբերում ԱԺ–ում պատգամավորների խոսակցությունները գաղտնալսելուն։
– Երբ ես վերջին անգամ կատակ էի անում ԱԺ-ում, ու երբ այն բառացիորեն տպվեց մամուլում, այն էլ այն դեպքում, երբ այդ ժամանակ ԱԺ միջանցքում ոչ մեկը չկար… Կատակել էի, որ դուռը դժվար է բացվում, ու ասել էի, որ ես ապարանցու բանալիով եմ բացելու։ Դա բառացիորեն հրապարակվեց այն դեպքում, երբ ոչ ոք չկար այնտեղ, որտեղ ես էի։ Ես այդ ժամանակ հիշեցի մեր պապերի տարիները, երբ գոմ էին սարքում, մի կողմում գոմի դուռն էր, մյուս կողմում՝ օթախն էր, որտեղ քնում էին, ապրում։ Գոմի ու օթախի դռները միմյանց դեմ էին։ Դա մի քանի նպատակ էր հետապնդում, նախ՝ ջերմությունն էր փոխանցվում, տաքացնելու խնդիր չկար, երկրորդն էլ՝ տերը միշտ ականջալուր էր, թե գոմում ինչ է կատարվում, որ իրար չպոզահարեն, գող չմտնի եւ այլն, եւ այլն։ Կարծում եմ՝ Ազգային ժողովը… Ճիշտ եմ արել, որ ցանկացել եմ դուռը ոտքով բացել։ Կրկնում եմ՝ ոչ ոք չկար… այսինքն՝ մեզ ականջալուր էին միշտ, որպեսզի մենք ավելորդ ձայներ չհանենք, որպեսզի մտքեր չարտահայտենք։
– Այսինքն, ըստ Ձեզ, ճի՞շտ է, որ պատգամավորներին գաղտնալսում են։
Կարդացեք նաև
– Ես համեմատություն եմ անցկացնում, որ կարծես թե գնացել ենք մեր նախնիներին՝ մի քիչ ժամանակակցի բաներով։ Այն ժամանակ գոմի դուռը տան դռան մոտ էին անում, որ ականջալուր լինեն, հիմա պարզապես լսող սարքեր են դնում, որ… ի՞նչ տարբերություն՝ գոմի անասուններին հետեւել, թե խորհրդարանի պատգամավորներին, տարբերություն չկա։ Ես ասում եմ՝ ես կատակեցի միջանցքում, ու դա տպվեց։
Սոնա ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժողովուրդ» թերթի այսօրվա համարում
