Վաճառողները հաստատում են, որ բոլոր փոքր խանութներն էլ ունեն պարտքի ցուցակներ, որ առանց դրա չի լինի առեւտուր։ Դրանք շենքի բնակիչներն են, այն շենքի, որի առաջին հարկում գտնվում է խանութը, միմյանց ճանաչում են վաճառողն ու գնորդը եւ փոխվստահության մթնոլորտում իրականացնում են ապառիկով առեւտուր։ Այդ նույն մարդիկ փող ունենալու դեպքում գնումներ են կատարում սուպերմարկետներից, իսկ մյուսները, որ շատ թե քիչ ապահովված են, հիմնականում սննդամթերքը գնում են սուպերմարկետներից, բայց փոքր գնումները կատարում են թաղի մոտակա խանութից։
Փոքր խանութների վաճառողները պնդում են, որ սուպերմարկետները շատ են խանգարում իրենց առեւտրին, քանի որ դրանք հայտնվել են ամեն քայլափոխի եւ գրեթե յուրաքանչյուր թաղում կան։
Սուպերմարկետների առավելությունը մեծ տեսականին է, իսկ մինիմարկետները զրկված են այդ առավելությունից՝ փոքր ապրանքաշրջանառություն եւ սակավ եկամուտ ունենալու հետեւանքով։ Արդյունքում՝ մեծ խանութների եկամուտն ավելի է մեծանում, իսկ փոքր խանութներինը՝ առավել պակասում։
Ֆելիքս ԵՂԻԱԶԱՐՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
