Արագաչափերի ու նկարահանող սարքերի «գործը» եկամտաբեր ու ոչ ռիսկային մի բիզնես է, որում մեկ անգամ ներդրում կատարելով՝ տեւական ժամանակ ապահովվում է շահույթը։
«Սեքյուրիթի դրիմ» ընկերությունը, որը պայմանագրային պարտավորություն է ստանձնել մինչեւ 2017թ. մոտ 9 մլն 849 հազար եվրոյի ներդրում իրականացնել, 25 տարվա պայմանագիր է կնքել, եւ ստացված տուգանքների 70%-ն ինքն է վերցնում՝ իր ներդրած գումարը հետ ստանալու նպատակով։ Պարզագույն թվաբանությունը, սակայն, ցույց է տալիս, որ հիշյալ 9 մլն 849 հազար եվրոն մեկ տարվա ընթացքում արդեն հատուցվել է, իսկ գալիք տարվանից էլ ընկերությունը տարեկան առնվազն 6-7 մլն եվրո եկամուտ կստանա՝ դրա դիմաց իրականացնելով 0 դրամի ներդրում։
Ի դեպ, օգոստոսի 20-ից «Մ-2 Երեւան– Երասխ-Գորիս-Մեղրի-Իրանի Իսլամական Հանրապետության սահման» միջպետական նշանակության ավտոճանապարհի 4 հատվածներում սկսել են գործարկվել երթեւեկության արագության նկատմամբ վերահսկողության նոր արագաչափ սարքեր։ Այսպիսով՝ արագաչափերի գերշահութաբեր բիզնեսը ծավալվում է նաեւ միջպետական մայրուղու վրա՝ նոր բազմամիլիոնանոց գումարների հոսք ապահովելով անհայտ օլիգարխի գրպանը։ Թե ով է նա, առայժմ չի գաղտնազերծվում։ Իսկ մինչ այդ «տուգանք» անվան տակ կեղեքվում է խեղճ ժողովուրդը, կառավարությունն էլ անվերջ բողոքում է պետական միջոցների բացակայությունից։ Որտեղի՞ց դրանք գոյանան, եթե այս երկրում ցանկացած շահութաբեր բիզնես հանձնված է յուրային օլիգարխներին, որոնք էլ օրնիբուն հարստանում են։
Մարգարիտա ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժողովուրդ» թերթի այսօրվա համարում
