Մի կողմ թողնելով այն, թե որքանով են արդարացի Շանթի առաջադրած պահանջները (իսկ դրանք միանգամայն արդարացի են), երեկ բոլորին հուզում էր այն հարցը, թե ովքեր են կանգնած այս ամենի հետեւում, եւ որն է նրանց նպատակը։ Շրջանառվող տարբերակները հիմնականում երեքն էին։ Տարբերակ 1. ԱՄՆ եւ Արեւմուտքը։ Նպատակը՝ Մաքսային միությանն անդամակցող Հայաստանում ներքին իրավիճակի առավելագույն ապակայունացումը՝ նվազագույնը Սերժ Սարգսյանին պատժելու, առավելագույնը երկրում իշխանափոխություն իրականացնելու ծրագրով։ Տարբերակ 2. Ռուսական հատուկ ծառայությունները (չնայած այն բանին, որ Շանթը հայտնի է իր հակառուսականությամբ, ավելի ճիշտ՝ հենց այդ պատճառով), որոնց նպատակը Հայաստանը՝ որպես պետություն, վերջնականապես կազմաքանդելն է՝ կոտրելու համար ԼՂՀ հարցում սպասվելիք զարգացումներում ՀՀ հնարավոր դիմադրությունը։
Եվ ի վերջո՝ տարբերակ 3. Այս ամենը կազմակերպվել էր ՀՀ իշխանությունների եթե ոչ աջակցությամբ, ապա առնվազն թողտվությամբ։ Նպատակը՝ հեղափոխության գաղափարի անլրջացումը (հաշվի առնելով Շանթի պահվածքն ու հայհոյախառն հայտարարությունները), վերահսկվող ներքին անկարգությունների գործոնն առաջիկա ճակատագրական զարգացումներում օգտագործելու անհրաժեշտությունը։
Թե իրականում որ տարբերակն է ճիշտ, դժվար է ասել։ Սակայն հիշելով մարտի 1 -ին քնած ցուցարարների ձերբակալությունները եւ այդ ամենը համադրելով օրը ցերեկով «դուբինկաներով» եւ բենզինով լի շշերով զինված Բաղրամյան 26-ի վրա գնացող «հեղափոխականների» հանդեպ իրավապահների պահվածքի հետ, պատասխանը, կարծես թե, ծնվում է ինքնին:
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժողովուրդ» թերթի այսօրվա համարում
