Նախ՝ մի թեթև հիշեցնենք «Հարյուր տարվա մենություն» գրքի այդ հատվածը: Կերպարներից մեկը՝ Ֆերնանդան, տիպիկ քաղքենի էր, և, ինչպես ինքն էր ասում, ծովափի ողջ երկարությամբ միակն էր, ով կարող էր պարծենալ, որ ոսկե գիշերանոթ է օգտագործում։ Սակայն տնեցիներին դա առանձնապես չէր տպավորում, նրանք անգամ ծաղրում էին կնոջը։ Գնդապետ Բուենդիան, օրինակ, հարցնում էր՝ ինչո՞վ է նա այդպիսի արտոնություն ձեռք բերել, «չլինի՞ նրանից քրիզանթեմներ են դուրս գալիս»։
Սակայն Ֆերնանդային հատկապես վրդովեցրել էր Ռենատան՝ սեփական դուստրը, ով ննջարանում լկտիաբար հետևել էր մորը և հետո պատմել բոլորին, որ գիշերանոթն, իրոք, ոսկուց է, տոհմանշանով, բայց ներսում սովորական արտաթորանք է, «ամենասովորական և նույնիսկ սովորականից վատը»։
Ի՞նչ կապ ունի սա մեր իրականության և հատկապես՝ երեկվա բյուջետային քննարկման հետ։ Պարզաբանենք։ Տարիներ շարունակ ՀՀ իշխանությունները պարծենում էին (են) միջազգային տարբեր զեկույցներում Հայաստանի ցուցանիշներով։ Ամենից շատ գովերգվողն ու հիշատակվողը, իհարկե, Համաշխարհային բանկի կողմից հրապարակվող «Doing Business» զեկույցն էր՝ գործարարությամբ զբաղվելու դյուրինության մասին։ Այդ զեկույցում Հայաստանը վերջին տարիներին վեր է բարձրանում՝ առաջ անցնելով անգամ շատ եվրոպական երկրներից։ Բայց արի ու տես՝ տնտեսության վիճակը դրանից չի բարելավվում, այլ հակառակը՝ գնալով զիջում ենք մեր հարևաններին։
Բաբկեն ԹՈՒՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «168 ժամ» թերթի այսօրվա համարում
