Այսօր «Հայելի» ակումբում Զորի Բալայանի հայտնի նամակի մասին խոսեց Հայկական ճարտարապետությունն ուսումնասիրող հիմնադրամի նախագահ Սամվել Կարապետյանը:
«Նրա անկեղծությանն ու մտահոգությանը բնավ չեմ կասկածում: Նամակը բխել է Զորի Բալայանի անկեղծ մտահոգությունից: Ինչ վերաբերվում է դրա վերաբերյալ մեկնաբանություններին, ապա դրանք ոչ բոլորն են արդարացված»,- նշեց Սամվել Կարապետյանը:
Սամվել Կարապետյանի խոսքով` մենք վիրավորվում ենք, որ Հայաստան պետությունը բացակա է այդ նամակի մեջ, բայց իր տպավորությամբ, վիրավորական էր իր համար, որ հայ ազգի կարծիքը բացակայում էր այնտեղ: «Այս մթնոլորտում չի՞ կարող մի այնպիսի ողնաշարով նամակ գրվել, որից մենք լավ կզգանք: Դա հիմնականում անկեղծ հայ մարդու, օտարին հարազատացած, ազգայինից հեռացած մարդու նամակ էր»,- նշեց Սամվել Կարապետյանը:
Նա նաեւ հավելեց, որ մենք հարազատացել ենք ամեն օտարին, եւ հետեւաբար այս մտածողությամբ ակնկալել մի այլ հայրենասիրական նամակ, հնարավոր չէ, որովհետեւ այն հաստատ երկնքից չի ընկնելու` «Մենք չունենք ազգային հասարակություն»,- շեշտեց նա:
Կարդացեք նաև
Եվա ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Մինչև Զորի Բալայանի նամակի ընթերցումը ինձ մոտ կարծիք էր ձևավորվել, թե մեր հարգելի մտավորականը սկսել է տառապել ծերունական պսիխոզով. համենայն դեպս լրատվությունն էր այդպիսի միջավայր ստեղծել: Հետո ասի՝ Զարուհի Փոստանջյանի օրը չընկնեմ՝ առանց կարդալու կարծիք ունենամ ու մի հատ էլ՝ արտահայտեմ: Ու կարդացի հոդվածը………. Ամաչում եմ Զորի Բալայանի առջև: Ուզում եմ ասել ՛՛Ներեցեք մեզ, սիրելի Զորի Բալայան, որովհետև մենք չգիտենք, թե ինչ ենք անում….՛՛՛: Ես համենայն դեպս հասկացա, որ մենք ազգովի ենք տառապում ծերունական փսիխոզով, ու բացառություն է կազմում Զորի Բալայանը: